Στα ” πέτρινα χρόνια ” της ομάδας του Αιγινίου στην δεκαετία του 1980 θα αναφερθούμε σήμερα, όταν η πορεία της κυμαίνονταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με συνέπεια ναι μεν τερμάτιζε στην πρώτη πεντάδα της βαθμολογίας και ποτέ πιο χαμηλά, όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε διεκδικήσει κάτι καλύτερο .
Η ιστορία αυτή ξεκίνησε τη σεζόν 1979-80 ( πρωτάθλημα Α ‘κατηγορίας της ΕΠΣΚΔΜ) και ολοκληρώθηκε στο τέλος του 1986 ( ΕΠΣ Πιερίας )
Στο διάστημα αυτό αναδείχθηκαν αρκετοί γηγενείς ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές, που σταδιακά επάνδρωσαν την ομάδα μας, με μικρές προσθήκες παικτών εκτός Αιγινίου και οι περισσότεροι εξ αυτών από τα γειτονικά σωματεία και ελάχιστο ι από τη Θεσσαλονίκη .
Έτσι δημιουργήθηκε ένας αξιόπιστος ” κορμός ” στο έμψυχο δυναμικό, που αποτέλεσε την ” ραχοκοκαλιά “, της ομάδας μας για πολλά χρόνια, η οποία είχε όλα τα εχέγγυα και την απαραίτητη προοπτική στην δημιουργία και υλοποίηση πρωταγωνιστικών βλέψεων, που δεν άργησαν ν’ έρθουν .
Άλλωστε στις μεγάλες επιτυχίες και διακρίσεις των Κυανολεύκων , πάντοτε το ντόπιο στοιχείο είχε την τιμητική του .
Αν δείτε και την περιγραφή του αγώνα του προσωπικού μου αρχείο, που ακολουθεί εύκολα θα διαπιστώσετε στη σύνθεση του Αιγινιακού ότι τ’ αναγραφόμενα μου είναι πέρα για πέρα αληθή.
Η κατάσταση αλλάζει άρδην και την περίοδο 1986-87 ο Αιγινιακός ” ξύπνησε ” από τον λήθαργο κάνοντας πρωταθλητισμό.
Με πανηγυρικό τρόπο κατέκτησε τον τίτλο και στους διπλούς αγώνες μπαράζ (κέρδισε 2-0 στο Αιγίνιο και έχασε 1-0 στην κωμόπολη της
Δράμας ), με την εκπρόσωπο της ΕΠΣ Δράμας Δόξα Πετρούσας σφράγισε το εισιτήριο για την Γ’ εθνική κατηγορία .
Αρχείο Γιώργου Καρανικόλα
