25 Μαρτίου 1821, ημερομηνία κηρύξεως της παλιγγενεσίας.
Ο σκλάβος ρωμιός ξεσηκώνεται και κηρύσσει την επανάστασή του για την Ελευθερία του. Διάλεξε την συγκεκριμένη ημερομηνία με τον τεράστιο συμβολισμό. Τον Ευαγγελισμό της Θεομήτορος Παρθένου Υπεραγίας Θεοτόκου.
Διπλός ο συμβολισμός: Ελευθερία της ψυχής εκ των δεσμών του προπατορικού αμαρτήματος αρχίζει δια του Ευαγγελισμού, με το χαρμόσυνο μήνυμα της γεννήσεως του Ιησού Χριστού. Εκπληρώνεται η υπόσχεση του Θεού προς τους πρωτόπλαστους. Την στιγμή της αποχώρησης του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο, ο Θεός είπε απευθυνόμενος στον όφη: «΄οτι εποίησας τούτο, επικατάρατος σύ από πάντων των κτηνών και από πάντων των θηρίων της γής· επί τω στήθει σου και τη κοιλία πορεύση και γήν φάγη πάσας τας ημέρας της ζωής σου, και έχθραν θήσω ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματός σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής· αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και σύ τηρήσεις αυτού πτέρναν». Αμέσως μετά την πτώση και την έξοδο από τον Παράδεισο, η άπειρη αγάπη του Θεού με την υπόσχεση που εκφράζει το «πρωτευαγγέλιο» ανοίγει τον δρόμο για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Αιώνες μετά, το χαρμόσυνο μήνυμα προς τη Θεομήτορα για την πραγματοποίηση της υπόσχεσης του Θεού μεταφέρει ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Το γλυκοχάραμα μιας νέας εποχής. Αρχίζει το ξήλωμα του κράτους του διαβόλου.
Σπάζει ο επαναστατημένος Έλληνας τα δεσμά της αμαρτίας και δια των όπλων αγωνίζεται ν’ αποκτήσει και την ατομική του ελευθερία. Η ελληνική επανάσταση είναι Εθνική, απελευθερωτική και για την πίστη των επαναστατημένων την Ορθόδοξη. Δεν είναι ταξική, όπως ισχυρίζονται οι εθνομηδενιστές της προδοσίας των ιερών και των οσίων. Διαβάζουμε εις τα απομνημονεύματα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη (ορθογραφία δική του): «Η επανάσταση η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ΄ όσαις γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης οι επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεών των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο εδικός μας πόλεμος ήτον ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτον με ένα λαόν οπού ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθή, παρά μόνον ό,τι έκαμνε η βία. Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε ποτέ να θεωρήση τον ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ΄ ως σκλάβους». Σε άλλο σημείο γράφει «Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελλοί δεν εκάμαμεν την επανάστασιν, διατί ηθέλαμεν συλλογισθή πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκαις μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει την δύναμιν την εδική μας την τούρκικη δύναμη». Αλλαχού σημειώνει. «Να μη έχομεν ελπίδα λυτρώσεως άλλη, παρά από τον εαυτό μας και από τον Ύψιστον. Ο Θεός δεν μας αλησμονά, δεν μας αποστρέφεται. Μην αμφιβάλλετε, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου έχει γραμμένη εις την παλάμη του την ημέρα της Εικοσιπέντε Μαρτίου του έτους 1821».
Διπλός ο εορτασμός. Υπέρ πίστεως και πατρίδος. Γράφει ο γέρων του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Όταν επήραμε τ΄ άρματα δεν λογαριάσαμε του εχθρού την ισχύ. Ο Θεός υπέγραψε την απελευθέρωση της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του». Τέτοια πίστη εις τον Θεάνθρωπο Κύριο και τέτοια ήταν η Ελλάδα. Την 25η Μαρτίου η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός συμπορεύονται πιασμένοι χέρι-χέρι. Άρρηκτα συνδεδεμένοι προχωρούν προς την επίτευξη του στόχου. Τότε ήταν η Ελευθερία, νύν η διάσωση του πανταχόθεν βαλλόμενου Ελληνοχριστιανικού πνεύματος και ίσως της εθνικής ακεραιότητας Οι διάφοροι «λάθρο» συνεπικουρούμενοι και υπό των απογόνων πεμπτοφαλαγγιτών εθνομηδενιστών.
Της επισήμου εξεργέσεως προηγήθηκαν πολυετείς προετοιμασίες και απόπειρες εξεγέρσεων σε διάφορα τμήματα της Ελλάδος όπως π.χ. εις Λιτόχωρο και Κολινδρό διά να αναφερθούμε εις τοπικά γεγονότα. Οι διάφορες απόπειρες δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το αίμα των ηρώων πότισε το δένδρο της φιλοπατρίας και της ελευθερίας. Ο Θούριος του Ρήγα πυρπολεί τας καρδίας των ανθρώπων και ο εθνοϊερομάρτυς πατρο – Κοσμάς ο Αιτωλός σπέρνει περιοδεύων ανά την Ελλάδα λόγο χριστιανικό και πατριωτικό ελληνοκεντρικό. Φλογερός ο λόγος και προφητικός. Ξεσηκώνει τον υπόδουλο Ρωμιό. Βάζει στέρεο λιθάρι εις την προετοιμασία του Αγώνα. Καθοριστικός και πολύ πολύτιμος ήταν και ο ρόλος της Φιλικής Εταιρείας. Για πολλά χρόνια προετοίμαζε μυστικά κάτω από τα μάτια του τούρκου κατακτητή και το εχθρικό κλίμα που επικρατούσε εις την Ευρώπη της ιεράς συμμαχίας του Μέτερνιχ. Το κρυφό σχολειό με τη οκτώηχο και το ψαλτήρι υπό το τρεμάμενο φως του καντηλιού ανοίγει τα μάτια των ρωμιών, τους μαθαίνει τη γλώσσα και την ιστορία. Δημιουργεί Ελληνορθόδοξους μαχητές του Χριστού και της ελεύθερης Ελλάδας. Η Φιλική Εταιρεία δουλεύει συνωμοτικά, οργανώνει τον αγώνα και συγκεντρώνει χρήματα. Όλοι προσφέρουν τον οβολό τους.
Το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» κυριαρχεί. Ουδείς μένει αμέτοχος. Όλοι πολεμούν από το δικό τους μετερίζι. Ο ενθουσιασμός μεγάλος, όπως και οι επιτυχίες. Τότε φυτρώνει ο εγωισμός και η φιλοπρωτία. Ο αγών αρχίζει να χάνει έδαφος και να υπάρχουν αποτυχίες. Ο καλός Θεός δεν ανακάλεσε την υπογραφή του. Οι λαοί της Ευρώπης συγκινήθηκαν από τον δίκαιο και ηρωικό αγώνα των επαναστατημένων ρωμιών. Αναπτύσσεται ένα φιλελληνικό κλίμα και πολλοί έρχονται και πολεμούν στο πλευρό του Έλληνα. Σημειώνει ο Κολοκοτρώνης: «Παρθενικά κοράσια της Γαλλίας κέντησαν με τα εύμορφα χέρια τους ταις σημαίαις των φιλελλήνων πολεμιστών. Χύθηκε πολύ αίμα γιατί ο τούρκος κατακτητής δεν ήθελε να ελευθερώσει την Ελλάδα, την σκλαβωμένη και υποτακτική του. Το δένδρο της Ελευθερίας πολλοί το πότισαν με το αίμα τους και το λίπαναν με τα κορμιά τους». Πολλών τα ονόματα κατέγραψε η Ιστορία και άλλων τα κατορθώματα τραγούδησε η λαϊκή μούσα και περάσανε και αυτοί στο πάνθεο της Ιστορικής μνήμης. Δυνατό παρών έδωσαν και οι γυναίκες. Πολέμησαν ανδρείως τον εχθρό, συνέβαλαν αποφασιστικά στην απελευθέρωση του τόπου. Γαλούχησαν τα τέκνα των με πνεύμα μαχητικό ελληνοχριστιανικό και οι ίδιες έδιναν το καλό παράδειγμα του αγώνα και της προσφοράς. Αναδείχτηκαν γνήσιες απόγονοι των σπαρτιατισσών με το «ή ταν ή επί τας».
Ο επαναστατημένος ρωμιός ελεύθερος απέκτησε πατρίδα. Δεν ελευθέρωσε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά ένα τμήμα της. Αργότερα, άλλοι αγώνες, άλλοι ήρωες μαχητές συμπληρώνουν την Ελεύθερη Ελλάδα. Εις τα σημερινά σύνορα…Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε ότι όταν είμαστε ενωμένοι, όταν αφήνουμε στην άκρη το «εγώ» και βαδίζουμε αγαπημένοι στο «εμείς» θαυματουργούμε. Πολλά επιτυγχάνουμε και μας υπολογίζει η οικουμένη. Είμαστε μικρή χώρα σε έκταση και σε πληθυσμό. Έχουμε Ιστορία αγώνων και προσφοράς σε παγκόσμιο επίπεδο. Όποια πέτρα και αν σηκώσεις απανταχού της γης θα βρείς Έλληνα πετυχημένο. Έλληνα νομοταγή, εργατικό και τίμιο. Έλληνα που δεν ξεχνά τα πατρώα εδάφη τα ποτισμένα με ποταμούς αιμάτων αγίων και ηρώων πατριωτών που δώσανε το αίμα τους για Λευτεριά, Ελλάδα και Χριστό.
Του χρόνου συμπληρώνονται 200 χρόνια από την ημέρα που το λάβαρο της ελευθερίας με το «Ελευθερία ή θάνατος» και με τον σταυρό υψώθηκε στα Καλάβρυτα και σήμανε τον γενικό ξεσηκωμό των σκλαβωμένων, τότε, Ρωμιών. Θα εορτάσουμε πανηγυρικά την συμπλήρωση 2 αιώνων από την έναρξη της επανάστασης. Είναι ευκαιρία να θυμηθούμε εμείς οι παλαιοί και να μάθουν οι νεώτεροι την πραγματική Ιστορία. Για τον ρόλο της Εκκλησίας, του κρυφού σχολείου, των ανδρών και των γυναικών. Την πολυτιμότατη αξία του εμείς και την καταστροφική επίδραση του ατομικού και εγωιστικού εγώ. Κάθε περιοχή να προβάλλει την συνεισφορά της στον αγώνα. Με ομιλίες, ντοκυμαντέρ και κινηματογραφικές ταινίες και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο καθένας. Με κάθε μέσο να γίνει κτήμα μας ο μεγαλειώδης αγώνας, χωρίς να παρασιωπήσουμε τις ολέθριες συνέπειες της διχόνοιας και χωρίς να υποβαθμίσουμε την προσφορά των φιλελλήνων.
Παναγιώτης Μυργιώτης
Μαθηματικός
