Υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, η Ουκρανία σχεδιάζει μια μεγάλη αντεπίθεση πιθανότατα αργότερα αυτή την άνοιξη, όταν τα χωράφια και οι δευτερεύοντες δρόμοι που δεν είναι ασφαλτοστρωμένοι θα στεγνώσουν (στη φωτογραφία αρχείου του Reuters/Valentyn Ogirenko, επάνω, ουκρανοί στρατιώτες βάλουν με αυτοκινούμενο οβιδοβόλο κατά ρωσικών θέσεων).
Εχει συγκεντρώσει 12 ταξιαρχίες
Αυτή τη στιγμή, τα περισσότερα στρατιωτικά οχήματα δεν μπορούν να επιχειρήσουν σε ανοιχτά πεδία και έχουν πραγματική δυσκολία σε μη ασφαλτοστρωμένους δευτερεύοντες δρόμους, γράφει σε ανάλυσή του στο Asia Times ο Stephen Bryen, αναλυτής και, μεταξύ άλλων, πρώην αξιωματούχος των κυβερνήσεων Ρόναλντ Ρίγκαν στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με φερόμενα έγγραφα του Πενταγώνου που διέρρευσαν, η Ουκρανία έχει συγκεντρώσει δώδεκα ταξιαρχίες για τη σχεδιαζόμενη στρατιωτική επίθεση.
Οι εννέα από τις δώδεκα ταξιαρχίες είναι θωρακισμένες με αμερικανικό και ευρωπαϊκό εξοπλισμό και πυροβολικό και οι άλλες τρεις αποτελούνται από παλαιότερο εξοπλισμό ρωσικής προέλευσης, ο οποίος ως ένα βαθμό έχει τροποποιηθεί από την Ουκρανία.
Σύμφωνα με τα έγγραφα που διέρρευσαν, η Ουκρανία μπορεί να περιμένει μεγάλα κέρδη από την επίθεσή της. Φαίνεται όμως από την ανάλυσή τους ότι η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Ακόμη και η Wall Street Journal, ένας υποστηρικτής της Ουκρανίας, έχει αμφιβολίες.
Πράγματι, τα ίδια τα έγγραφα αφηγούνται μια διαφορετική ιστορία, η οποία εξηγεί την τρελή βιασύνη της κυβέρνησης Μπάιντεν να προσπαθήσει να σταματήσει τη διάδοσή τους.
Η σχεδιαζόμενη ουκρανική επίθεση στα τέλη της άνοιξης θα μπορούσε να μετατραπεί σε παγίδα θανάτου για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, ακόμη και τους ασιάτες συμμάχους της Αμερικής.
Επίθεση στην Κριμαία και στη… Σεβαστούπολη
Μια ταξιαρχία αποτελείται συνήθως από 3.000 και 5.000 στρατιώτες. Χρησιμοποιώντας τον μεγαλύτερο αριθμό, η Ουκρανία σχεδιάζει να δεσμεύσει 60.000 στρατιώτες για την αντεπίθεσή της, στοχεύοντας στην απώλεια από τη Ρωσία του ελέγχου λιμανιών της Μαύρης Θάλασσας, εκτός της Σεβαστούπολης.
Ωστόσο, είναι πιθανό να εξαπολύσει κάποιου είδους ταυτόχρονη επίθεση στην Κριμαία και τη Σεβαστούπολη, αν μπορέσει.
Η επίθεση είναι σε μεγάλο βαθμό πνευματικό τέκνο της υφυπουργού Εξωτερικών για Πολιτικές Υποθέσεις των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ.
Πρόκειται για το πρόσωπο που ασκεί παρασκηνιακά την εξουσία στην κυβέρνηση Μπάιντεν όσον αφορά στην Ουκρανία και δεν έχει κρύψει τη φιλοδοξία της να πάρει το Κίεβο πίσω την Κριμαία.
Ο ρόλος της Νούλαντ
Η Νούλαντ, η οποία τάσσεται σκληρά εναντίον της Ρωσίας και του Πούτιν, θα ήθελε να δει την κυβέρνησή του να καταρρέει: για να το πετύχει αυτό, κατά την άποψή της, απαιτείται απόλυτη νίκη της Ουκρανίας επί της Ρωσίας, που σημαίνει ότι θα ξαναπάρει κάθε τετραγωνικό μέτρο της χαμένης της γης. Ο ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι συμφωνεί.
Η αμερικανίδα υφυπουργός έχει μακρά ιστορία με την Ουκρανία. Στην κυβέρνηση Ομπάμα, υποστήριξε τους διαδηλωτές του Μαϊντάν και την ανατροπή της νόμιμα εκλεγμένης, αλλά φιλορωσικής κυβέρνησης της Ουκρανίας.
Υπάρχουν μυστικές ηχογραφήσεις των συνομιλιών της με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ουκρανία εκείνη την εποχή (σ.σ.: πρόκειται για τον κατοπινό πρεσβευτή στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ), για ν’ αποφασιστεί ποιος θα ήταν καλύτερος ν’ αντικαταστήσει τον Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος ήταν τότε πρόεδρος της Ουκρανίας.
Ο Γιανουκόβιτς εξελέγη το 2010 στον δεύτερο γύρο με αντίπαλο την πρωθυπουργό Γιούλια Τιμοσένκο. Καταγόταν από το Ντονέτσκ και τώρα ζει εξόριστος στη Ρωσία.
Οι ΗΠΑ υποστήριξαν το πραξικόπημα στην Ουκρανία, παρόλο που ήταν παράνομο και αντιδημοκρατικό. Εκτοτε, οι περισσότερες από τις ρωσόφωνες περιοχές της Ουκρανίας δεν έχουν συμμετάσχει στις ουκρανικές εκλογές, συμπεριλαμβανομένης της εκλογής του Ζελένσκι το 2019.
Λιγότερη θωράκιση
Τώρα, μετά τις ρωσικές προσαρτήσεις, η συμμετοχή αποκλείεται καθώς οι «δημοκρατίες» της περιοχής του Ντονμπάς, στην ανατολική Ουκρανία (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, Χερσώνα, Ζαπορίζια και Κριμαία) αποτελούν πλέον, κατά την άποψη της ρωσικής κυβέρνησης, μέρος της Ρωσίας.
Η σχεδιαζόμενη αντεπίθεση, παρά την υποστήριξή της από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αντιμετωπίζει ορισμένα σημαντικά εμπόδια. Οι εννέα ταξιαρχίες που εξόπλισαν έχουν λιγότερη θωράκιση από αυτήν που της είχαν υποσχεθεί.
Παρακάτω παρουσιάζεται το πώς μοιάζουν αυτές οι ουκρανικές ταξιαρχίες, σύμφωνα με τα έγγραφα του Πενταγώνου, όπως αυτά εξηγούνται από τον Simplicius στο ιστολόγιό του στο Substack:
116η Ταξιαρχία:
90 x BMP (Πολωνικά/Τσεχικά), έχουν ήδη παραδοθεί.
13 x T-64 (Ουκρανικά), διαθέσιμα.
17 x Απροσδιόριστα άρματα μάχης, TBD.
12 x AS-90 (βρετανικό οβιδοβόλο 155mm), παράδοση Απριλίου. – αυτά είναι οβιδοβόλα 155 χιλιοστών ισοδύναμα με Krab, M109, PhZ2000 κ.λπ.
47η Ταξιαρχία:
99 x M2 Bradley, παράδοση στα τέλη Μαρτίου.
28 x T-55S (Σλοβακία), διαθέσιμα.
12 x M109 (American 155mm SPG), διαθέσιμα.
12 x D-30 (παλιό σοβιετικό ρυμουλκούμενο πυροβόλο), διαθέσιμα.
33η Ταξιαρχία:
90 x MaxxPro (American MRAPS), 20 διαθέσιμα, τα υπόλοιπα μέχρι τα τέλη Μαρτίου.
14 x Leopard 2A6 (γερμανικά), η παράδοση εκτιμάται τον Απρίλιο.
4 x Leopard 2A4 (Καναδάς), παράδοση Απριλίου.
14 x Leopard 2A4 (πολωνικά), παράδοση Μάρτιος.
12 x M119 (αμερικανικό ελαφρύ οβιδοβόλο 105mm), διαθέσιμα.
21η Ταξιαρχία:
20 x CVRT (παλιό βρετανικό Scorpion με πυροβόλο 76mm), παράδοση τον Απρίλιο.
30 x Senator (καναδικό IMV, ισοδύναμο με το Humvee, κ.λπ., μόνο ελαφρά πολυβόλα), διαθέσιμα.
20 x Bulldog, 21 x Husky (βρετανικό ελαφρύ APC, παρόμοιο με το M113), x 10 M113, διαθέσιμα.
30 x T-64 (Ουκρανικά), διαθέσιμα.
10 x FH70 (παλιό ιταλικό ρυμουλκούμενο οβιδοβόλο 155mm από τη δεκαετία του 1960), διαθέσιμα.
32η Ταξιαρχία:
90 x MaxxPro (American MRAP), διαθέσιμα.
10 x T-72 (Ολλανδία), παράδοση μέχρι τον Απρίλιο.
20 x Απροσδιόριστα άρματα μάχης (ευσεβής πόθος), TBD.
12 x D-30 (παλιά σοβιετικά οβιδοβόλα), διαθέσιμα.
37η Ταξιαρχία:
30 x Mastiff/Husky (Βρετανικό MRAP με ελαφρύ οπλισμό), παράδοση τον Απρίλιο.
30 x Mastiff / Wolf (το ίδιο πράγμα), αναμενόμενη παράδοση.
30 x Senator (καναδικό IMV, ισοδύναμο με το Humvee), παράδοσης TBD.
14 x AMX-10 (γαλλικό τροχοφόρο «τανκ» με μικρό πυροβόλο των 105 χιλιοστών), παράδοση τον Μάρτιο.
16 x Απροσδιόριστα άρματα μάχης (ευσεβής πόθος), TBD.
12 x D-30 (σοβιετικά οβιδοβόλα και πάλι), παράδοση TBD.
118η Ταξιαρχία:
90 x M113’s (APC tin-can της αμερικανο-βιετναμέζικης εποχής), διαθέσιμα.
28 x T-72 (πολωνικά), μέχρι τον Απρίλιο.
6 x M109 (αμερικανικό πυροβόλο SPG 155mm), παράδοση τον Μάρτιο.
8 x FH70 (παλιό ιταλικό ρυμουλκούμενο οβιδοβόλο), αναμένονται τον Απρίλιο.
xxxx – Κάτι δυσανάγνωστο, αλλά φαίνεται περισσότερο ως Senator IMV’s.
117η Ταξιαρχία:
28 x Viking (μικρό APC Ολλανδίας), διαθέσιμα.
10/20 x XA185 (φινλανδικό APC ισοδύναμο με BTR-82a κ.λπ.), εκτιμώμενα έως τον Απρίλιο.
10 x Senators (Canadian Hummer), παράδοσης TBD.
31 x PT-91 (αναβαθμισμένα πολωνικά T-72), παράδοση τον Απρίλιο.
12 x D-30 (σοβιετικό πυροβόλο), διαθέσιμα.
(xxxx – Κάτι δυσανάγνωστο).
82η Ταξιαρχία:
90 x Strykers (αμερικανικό IFV), αναμένονται τον Μάρτιο.
40 x Marders (γερμανικό IFV), αναμένονται τον Απρίλιο.
14 x Challenger-2 (βρετανικό άρμα μάχης), αναμένονται τον Απρίλιο.
24 x M119 (ελαφρύ ρυμουλκούμενο οβιδοβόλο των ΗΠΑ 105mm), διαθέσιμα.
Οπως φαίνεται, η συντήρηση ενός σωρού ανόμοιου εξοπλισμού δεν θα είναι εύκολη και οι επισκευές στο πεδίο θα είναι σχεδόν αδύνατες. Αυτό θα αποτελέσει σημαντική πρόκληση για τους Ουκρανούς, οι οποίοι επίσης δεν θα έχουν αποθέματα εξοπλισμού για ν’ αντικαταστήσουν ό,τι μπορεί να χαθεί στη μάχη.
Εχει μειωθεί η αεράμυνα
(Οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι έχουν στήσει ορισμένους σταθμούς επισκευής στην Πολωνία και στη Ρουμανία, αλλά αυτοί απέχουν πολύ από τη ζώνη σύγκρουσης).
Τα έγγραφα του Πενταγώνου μας λένε επίσης ότι η αεράμυνα της Ουκρανίας έχει μειωθεί πάρα πολύ, είτε καταστράφηκε από τους Ρώσους είτε στερείται πυρομαχικών.
Ακόμη και τα βλήματα αναχαίτησης για το αμερικανικό σύστημα αεράμυνας Patriot που παραδόθηκε στην Ουκρανία δεν είναι προς το παρόν διαθέσιμα, εκτός εάν πύραυλοι αντικατάστασης αποσπαστούν από αμερικανικές και ευρωπαϊκές επιχειρησιακές μονάδες.
Αυτό σημαίνει ότι οι Ρώσοι έχουν ένα πλεονέκτημα στην αεροπορική υπεροχή, το οποίο, σε οποιαδήποτε επίθεση θα χρησιμοποιήσουν εναντίον των ουκρανικών δυνάμεων. Η έλλειψη πυρομαχικών είναι επίσης ένα σημαντικό πρόβλημα για την υποστήριξη της αναμενόμενης επιχείρησης, ακόμη και για τη συνέχιση του ίδιου του πολέμου.
Σκεφτείτε για παράδειγμα τα πυρομαχικά για το πυροβολικό. Οι ΗΠΑ έχουν προμηθεύσει οβίδες των 155 χιλιοστών, κυρίως με βλήματα υψηλής εκρηκτικής ικανότητας. Το όπλο M-777 έχει βεληνεκές περίπου 21 χιλιομέτρων (13 μιλίων). Μέχρι τώρα, η Ουκρανία έχει εκτοξεύσει σχεδόν 1 εκατομμύριο βλήματα των 155 χιλιοστών, έναν τεράστιο αριθμό.
Ελλειψη πυρομαχικών
Σύμφωνα με τα έγγραφα του Πενταγώνου, δεν υπάρχει κανένα στη γραμμή ανεφοδιασμού αυτή τη στιγμή.
Ενώ μπορεί να βρεθούν μερικές επιπλέον χιλιάδες, δεδομένης της τεράστιας κατανάλωσής τους από τον ουκρανικό στρατό, είναι δύσκολο να δούμε πώς τα 155 χιλιοστά θα βοηθήσουν αρκετά στη σχεδιαζόμενη επίθεση (υποθέτοντας ότι αυτά τα συστήματα πυροβολικού θα επιζήσουν των ρωσικών αεροπορικών επιδρομών, μια μεγάλη εικασία).
Οι ΗΠΑ έχουν προμηθεύσει την Ουκρανία με 142 ρυμουλκούμενα οβιδοβόλα M-177 και μαζί με την Ευρώπη με περίπου 300 ρυμουλκούμενα και αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155 mm.
Η Ουκρανία διαθέτει επίσης ρωσικής προέλευσης οβίδες D-30 των 122 χιλιοστών, αν και καταστρέφονται διαρκώς από ρωσικά αεροσκάφη, drones, ρουκέτες και πυροβολικό. Η Ρωσία διαθέτει περίπου 6.000 συστήματα πυροβολικού και πυραύλων στην Ουκρανία.
Το ίδιο ισχύει και για το M-142 HIMARS. Τα κρίσιμα πυρομαχικά για το HIMARS στην Ουκρανία ονομάζονται Guided Multiple Launch Rocket (GMLRS), και έχουν βεληνεκές από 15 έως 70 χιλιόμετρα (9,3 μίλια έως 43,5 μίλια).
Η Ουκρανία έχει ήδη εκτοξεύσει 9.612 από αυτούς τους πυραύλους, με κάθε έναν να κοστίζει περίπου 160.000 δολάρια (συνολικό κόστος χωρίς να υπολογίζονται τα έξοδα αποστολής και υποστήριξης, 1,538 δισεκατομμύρια δολάρια). Σύμφωνα με τα έγγραφα του Πενταγώνου, δεν υπάρχουν άλλοι τέτοιοι πύραυλοι στη γραμμή ανεφοδιασμού.
Οπως και με τα 155mm, το HIMARS θα έπρεπε ν’ αποσυρθεί από τις ενεργές αμερικανικές μονάδες του Στρατού και των Πεζοναυτών για ν’ ανεφοδιαστεί η Ουκρανία. Στο μεταξύ, οι Ρώσοι αναφέρουν αυξανόμενη επιτυχία στην κατάρριψη πυραύλων HIMARS.
Απειροι στρατιώτες
Οι ουκρανικές ταξιαρχίες μπορεί επίσης να μην βρίσκονται σε πλήρη ισχύ και ο αριθμός των κίτρινων περιβραχιόνιων ή των επίλεκτων, έμπειρων στρατευμάτων είναι πιθανώς χαμηλός. Πολλοί από αυτούς που θα ριχτούν στη μάχη είναι νέοι στρατιώτες, με πράσινα περιβραχιόνια.
Ωστόσο, η Ουκρανία μέχρι στιγμής έχει επιδείξει μεγάλη ανθεκτικότητα και κυρίως καλή τακτική. Ολο και περισσότερο, οι χειριστές τεθωρακισμένων της Ουκρανίας εκπαιδεύονται από χώρες του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, ο μεγάλος αριθμός δυνάμεων που δεσμεύτηκαν στην Μπαχμούτ (10.000 έως 15.000) και αλλού (Avdiivka, Vuhledar, κ.λπ.) θέτει ένα δίλημμα για την Ουκρανία: εάν θα μειωθούν αυτές οι δυνάμεις πριν καταστραφούν ή αν θα συνεχίσουν αργότερα την άνοιξη με μια επίθεση, αφήνοντας τις υπάρχουσες να προσπαθήσουν να κρατήσουν το έδαφός τους.
Η Ρωσία σημειώνει σταθερά, αν και αργά, κέρδη στις μάχες στην Μπαχμούτ και την Avdiivka, αλλά όχι στο Vuhledar.
Εάν οι Ρώσοι ξεπεράσουν τις μάχες κατά μήκος της γραμμής επαφής στο Ντονμπάς και πιέσουν προς τα δυτικά, δεν υπάρχουν πολλά να τους σταματήσουν.
Αυτό θα ανάγκαζε την Ουκρανία είτε να διασπάσει τις επί του παρόντος συγκεντρωμένες αντεπιτιθέμενες ταξιαρχίες της είτε να τις στρέψει εντελώς στο να εμποδίσει τη Ρωσία από το να φτάσει στον ποταμό Δνείπερο και ν’ απειλήσει το Κίεβο.
Ελιγμός τύπου Schlieffen
Η Ρωσία θα μπορούσε επίσης να πραγματοποιήσει έναν ελιγμό τύπου Schlieffen και να χτυπήσει τα ουκρανικά στρατεύματα που θα συμμετείχαν στην επίθεση, στα τέλη της άνοιξης, στα μετόπισθεν και στην ανατολική τους πλευρά.
Ετσι, η εικόνα για την επίθεση της Ουκρανίας δεν φαίνεται πολλά υποσχόμενη. Ισως μπορεί να προσπαθήσει και να περιμένει έως ότου οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι σε θέση να παραδώσουν όλο τον απαραίτητο βαρύ εξοπλισμό και πυρομαχικά, αλλά αυτό πιθανώς απέχει μερικά χρόνια μακριά.
Ωστόσο, οι Ρώσοι μπορεί να μην επιθυμούν να επιτρέψουν αυτό το σενάριο να εκτυλιχθεί.
Η θέση της κυβέρνησης Μπάιντεν για την Ουκρανία αντιτίθεται στις πολιτικές διαπραγματεύσεις, τουλάχιστον προς το παρόν. Υπάρχουν φήμες ότι η κυβέρνηση ζήτησε από την Ουκρανία να είναι πιο ευέλικτη στο θέμα, αλλά αυτές δεν επιβεβαιώνονται.
Η Νούλαντ και άλλοι στη διοίκηση τάσσονται ενάντια σε οποιεσδήποτε συμφωνίες με τους Ρώσους, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες.
Το πρώτο είναι ότι η ρωσική βιομηχανία παράγει πυρομαχικά και νέα όπλα σε πλήρη πολεμική βάση (σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ). Το ρωσικό ανθρώπινο δυναμικό έχει αναπληρωθεί ως επί το πλείστον, ή η αναπλήρωση βρίσκεται σε εξέλιξη, και οι ρωσικές δυνάμεις γενικά πολεμούν πιο αποτελεσματικά απ’ ό,τι πριν.
Κίνδυνος κατάρρευσης
Ο κίνδυνος είναι ότι εάν επικρατήσουν οι Ρώσοι, η Ουκρανία ως πολιτική οντότητα θα μπορούσε να καταρρεύσει.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι η πίεση στο ΝΑΤΟ από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το ΝΑΤΟ έχει σχεδόν εξαντλήσει τα πυρομαχικά και τις προμήθειες και ακόμη και οι φιλο-Ουκρανοί ευρωπαίοι πολιτικοί αρχίζουν ν’ ανησυχούν για τον πόλεμο.
Υπάρχει επίσης πλήγμα από την καταστροφή των αγωγών Nord Stream, κάτι που έχει υπονομεύσει τις σχέσεις ΗΠΑ – Γερμανίας.
Ενας τρίτος παράγοντας είναι η ικανότητα του ΝΑΤΟ να προστατεύσει τα μακρύτερα πλέον σύνορά του με τη Ρωσία, μετά την ένταξη της Φινλανδίας στη συμμαχία, εάν οι μάχες επεκταθούν πέρα από τα σύνορα της Ουκρανίας.
Μερικοί από τους παίκτες του ΝΑΤΟ πιστεύουν ότι είναι ισχυροί, η Πολωνία το καλύτερο παράδειγμα, αλλά άλλοι βρίσκονται σε κακή κατάσταση στρατιωτικά.
Η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, δύο μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, έχουν μικρούς στρατούς με σοβαρές ελλείψεις στον εξοπλισμό.
Αμφιβολίες για τις ικανότητες της Ουκρανίας
Προσθέστε σ’ αυτό το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν διαθέσει σχεδόν όλους τους πόρους ELINT, COMINT και Imaging (σ.σ.: συστήματα ηλεκτρονικής παρακολούθησης, πληροφορίες επικοινωνιών και ψηφιακής απεικόνισης) για την υποστήριξη της Ουκρανίας, διακινδυνεύοντας εάν προκύψουν προβλήματα αλλού στην Ευρώπη ή στον Ειρηνικό.
Επιπλέον, ορισμένοι παίκτες του ΝΑΤΟ, για παράδειγμα η Ουγγαρία, δεν υποστηρίζουν τις ΗΠΑ και τη βορειοατλαντική συμμαχία στην Ουκρανία, και τουλάχιστον ένας σημαντικός παίκτης, η Τουρκία, ενδέχεται να μην υποστηρίξει το ΝΑΤΟ ή να συμφωνήσει με το άρθρο 5 του συστήματος συλλογικής άμυνας της συμμαχίας, το οποίο απαιτεί ομοφωνία των μελών.
Από τη διαρροή των εγγράφων του Πενταγώνου, προκύπτουν επίσης αυξανόμενες αμφιβολίες σχετικά με την ικανότητα της Ουκρανίας να παραμείνει στη μάχη.
Πιο άμεσα, οι ΗΠΑ έχουν ελάχιστα στην αποθήκη για να προμηθεύσουν την Ταϊβάν, την Ιαπωνία ή τη Νότια Κορέα. Τα πράγματα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά όταν πρόκειται για την Ταϊβάν, η οποία έχει ζητήσει όπλα από τις ΗΠΑ που δεν παίρνει λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
Παραδείγματα περιλαμβάνουν τα HIMARS, τα οποία έχουν παραγγελθεί αλλά καθυστερούν, και το αυτοκινούμενο πυροβόλο των 155 mm (M-198) που δεν είναι διαθέσιμα λόγω της Ουκρανίας.
Ακόμη και τα νέα F-16, που υποσχέθηκαν στην Ταϊβάν, δεν παραδίδονται εντός του χρονοδιαγράμματος. Αντιθέτως, κάτι σαν τις παραδόσεις στη Βουλγαρία, η καθυστέρηση διαρκεί τουλάχιστον δύο χρόνια.
Η ρωσική ρουλέτα
Οι ασιάτες σύμμαχοι της Αμερικής, που διάβασαν επίσης το υλικό που διέρρευσε από το Πεντάγωνο, πρέπει ν’ ανησυχούν.
Ετσι, η αντίθεση των ΗΠΑ σε μια συμφωνία διαπραγμάτευσης με τη Ρωσία φαίνεται να ισοδυναμεί με μεγάλο στρατηγικό κίνδυνο για την ασφάλεια, μ’ ελάχιστες πιθανότητες βελτίωσης, ακόμη και αν η Ουκρανία θα ήταν σε θέση να κερδίσει κάποιο έδαφος στη σχεδιαζόμενη ανοιξιάτικη επίθεσή της.
Η πιο συνετή πορεία δράσης θα ήταν να πιέσουμε για διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους. Αυτό δεν θα είναι εύκολο γιατί πιθανότατα δεν θα συμφωνήσουν σ’ οποιαδήποτε στάση ή κατάπαυση του πυρός και θ’ απαιτήσουν την άρση των κυρώσεων από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Ωστόσο, εάν η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν αλλάξει πορεία, θα συνεχίσει να παίζει ρωσική ρουλέτα με όλες τις θαλάμες του όπλου γεμάτες.
