Τα αίτια, οι συνθήκες και οι επιπτώσεις της ταλανίζουν ακόμη τους Έλληνες. Αυτό διερευνά και για αυτό δίνει επεξηγήσεις με μια σύγχρονη οπτική πολυκεντρική ο γνωστός ιστορικός και φιλόσοφος Βλάσης Αγτζίδης στο νέο του βιβλίο «ΠΟΝΤΟΣ» ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ ΒΟΡΡΑ.
Η αγάπη του για τον Πόντο και γενικά την Ελληνική Ανατολή είναι γνωστή και σ’ αυτήν έχει αφιερώσει το έργο του εξηγώντας στο πως επέδρασαν οι διαμορφωθείσες συνθήκες της εποχής εκείνης στο ελλαδικό χώρο και διαμόρφωσαν την πολιτική κατάσταση από το 1914 – 1923 ως τις μέρες. Με αναφορές σε γνωστούς ιστορικούς εξηγεί κάτι που εμείς εδώ στην Κατερίνη το ζήσαμε και δεν αποτελεί πλέον παράπονο αλλά διαπίστωση, δηλαδή την παραμέληση της ιστορίας της ελληνικής διασποράς σε σχέση με την ιστορία της ελληνικής Ανατολής. Περιορίσαμε την παρουσία των προσφύγων στο φολκλόρ, αγνοώντας τη σημαντική πνευματική, επιστημονική και πολιτιστική ταυτότητα που μετέφεραν όλοι, Μικρασιάτες, Θράκες, Πόντιοι.
Για το έργο του συγγραφέα μίλησαν ο Αντώνης Κάλφας, φιλόλογος και ποιητής και ο Χρήστος Εμμανουηλίδης γιατρός και φιλόσοφος.
Την παρουσίαση έκανε ο εκπαιδευτικός Αρης Κασιμίδης. Με χιούμορ και ευστροφία παρουσίασε το πάνελ και υπήρξε άψογος οικοδεσπότης μαζί με τον πρόεδρο του συλλόγου «Παναγία Σουμελά» Χατζεϊπίδη Μιχάλη, και όλο το Διοικητικό Συμβούλιο, στο εντευκτήριο του Συλλόγου στο Μυλαύλακο, που ήταν κατάμεστο όχι μόνο από Ποντίους, και άκουσε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον χειμαρρώδη λόγο του συγγραφέα Βλάση Αγτζίδη.
Στον επίλογο του βιβλίου του ο συγγραφέας παραθέτει την μαρτυρία του ιστορικού Ρίτσαρντ Κλογκ, καθηγητή της Οξφόρδης, ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Όχι μόνο έχει υπάρξει η τάση παραμέλησης της ιστορίας της ελληνικής διασποράς μέχρι πρόσφατα, αλλά παρόμοια τάση έχει υπάρξει και σε σχέση με την ιστορία της ελληνικής Ανατολής.
Υπήρχαν πολύ μεγάλοι ελληνικοί πληθυσμό εκτός τω ν περιοχών που απαρτίζουν σήμερα το ελληνικό κράτος, στα Βαλκάνια, στην Κωνσταντινούπολη, στη Μικρά Ασία και ειδικά στις δυτικές ακτές, στα παράλια της θάλασσας του Μαρμαρά και στη Μαύρη Θάλασσα, στην Καππαδοκία και στον Πόντο. Αυτός ο κόσμος με είχε συνεπάρει ήδη από το καλοκαίρι του 1960, όταν είχα μείνει για δύο μήνες στην Τραπεζούντα του Πόντου. Εκεί τα τεκμήρια της Ελληνικής παρουσίας, που είχε σβήσει μόλις 40 χρόνια πιο πριν, ήταν αναρίθμητα… Ένας ολόκληρος ελληνικός κόσμος είχε χαθεί μόλις πρόσφατα. Υπήρξε κάτι που με συνεπήρε από τότε, ειδικά επειδή μέχρι τότε δεν είχα ακούσει τίποτα γι’ αυτό τον κόσμο…
Το βιβλίο αν και ιστορικό διαβάζεται ως μυθιστόρημα είπε ο εκ των παρουσιαστών Χρήστος Εμμανουηλίδης, προτείνοντας μάλιστα την τηλεοπτική ή κινηματογραφική μεταφορά του. Πράγμα που πιθανά θα γίνει γιατί η μνήμη επιστρέφει απαιτητική και ζητά δικαίωση. Και ίσως ένας αποτελεσματικός τρόπος είναι η επικοινωνία της ιστορίας με εικόνες, όπως δείχνει η διεθνής πρακτική.
Για μια φορά ακόμη ο Βλάσης Αγτζίδης άγγιξε την ψυχή των Κατερινιωτών με όσα περιγράφει στο βιβλίο και το οποίο αναμένεται να σημειώσει εκδοτική επιτυχία, όπως και τα προηγούμενα.
Μάρω Κορομήλη
