Το τελευταίο βραδινό λεωφορείου από Θεσσαλονίκη για Κατερίνη είναι αργά τη νύχτα στις 10:30. Είναι πολύ εξυπηρετικό, αλλά και επικίνδυνο.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Ταξίδεψε χτες μ’ αυτό μια γνωστή μου ηλικιωμένη γυναίκα και, όπως λέει, τής συνέβησαν τα εξής εκπληκτικά:
“Ο μεγάλος κεντρικός σταθμός των ΚΤΕΛ στη Θεσσαλονίκη, που ονομάζεται «Μακεδονία», στις10 η ώρα το βράδυ κλείνει ένα-ένα τα φώτα του και βυθίζεται στο σκοτάδι. Στο σκοτάδι επίσης βυθίζονται και όλα τα μαγαζιά του σταθμού, καφετέριες κλπ.
Έξω από τον σταθμό είναι επίσης ερημιά. Δεν υπάρχουν ταξί – αφού δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου αφίξεις και αναχωρήσεις επιβατών, ούτε αστική συγκοινωνία.
Έχουν αναχωρήσει τα τελευταία λεωφορεία του σταθμού για διάφορους προορισμούς, Λάρισα, Κιλκίς, κλπ. και το μόνο λεωφορείο που απομένει για να αφιχθεί για να παραλάβει επιβάτες και να αναχωρήσει, είναι της Κατερίνης, τελευταίο στις 10.30.
Εκείνη την ώρα κλείνει και το τελευταίο φως, του γκισέ έκδοσης εισιτηρίων νομού Πιερίας. Η υπάλληλος του αναχωρεί βιαστικά και πλέον μέσα στον σταθμό, ο οποίος όλη τη μέρα είναι φωτεινός και πολύβουος με εκατοντάδες υπαλλήλους και επιβάτες, τώρα επικρατεί ερημιά και μισοσκόταδο.
Όπως λοιπόν καθόμουν στο παγκάκι μέσα στο σταθμό περιμένοντας το λεωφορείο των 10.30 εμφανίστηκε μια φιγούρα ενός ζητιάνου, ή ίσως και ναρκομανή, ο οποίος φορτικά μού ζητούσε να βγάλω το πορτοφόλι μου και να τού δώσω ένα ευρώ.
Μετά από μένα πήγε στο διπλανό παγκάκι, όπου κάθονταν και περίμεναν κι αυτές το λεωφορείο Κατερίνης, δύο γυναίκες. Η μία, όπως κατάλαβα αργότερα, είχε έλθει με άδεια από τη Γερμανία. Σηκώθηκαν τρομαγμένες και πήγαν σε ένα άλλο παγκάκι για να τον αποφύγουν, λέγοντας,
– Καλά, δεν υπάρχει σεκιούριτι εδώ πέρα;
Μετά απ’ο αυτόν εμφανίστηκε ένας άλλος, με γένια, βρώμικος και ρακένδυτος, κι αυτός ζητούσε λεφτά “για να πάρει ένα σάντουιτς”. Αυτός δεν ζητούσε μόνο λεκτικά, αλλά έπιασε και τράβηξε και το χέρι μου. Εγώ συγκράτησα δυνατά την τσάντα μου, και όταν φώναξα δυνατά, “Άσε με, φύγε από δω”, τότε με άκουσε ένας άντρας πιο κάτω, ευτυχώς, κι όπως φαίνεται ειδοποίησε την σεκιούριτι ήλθε κάποιος και τον απομάκρυνε.
Πάντως, για να πω την αλήθεια, το βραδινό αυτό δρομολόγιο είναι πολύ εξυπηρετικό και η υπάλληλος του γκισέ Κατερίνης ευγενική και γρήγορη”.
Αυτά συμβαίνουν το βράδυ μέσα στο μισοσκόταδο, στο ΚΤΕΛ της Θεσσαλονίκης, της “Συμπρωτεύουσας”.
