Η γενική συνέλευση του “Αθλητικού ομίλου Καλαθόσφαιρας (ΑΟΚ), ΑΙΓΙΝΙΑΚΟΣ” την Κυριακή το πρωί στην αίθουσα Συνεδριάσεων του Δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Πύδνας Κολινδρού στο Αιγίνιο άφησε ένα “γλυκόπικρο αποτύπωμα”, αφού ο “Πατριάρχης” του Αιγινιώτικου μπάσκετ Νίκος Μπογιατζής μετά από 40 χρόνια τεράστιου έργου στην ομάδα μπάσκετ, αποφάσισε ν’ αποσυρθεί από την ενεργή διοικητική δράση , μιάς και δεν ήταν υποψήφιος για το Δ.Σ. του συλλόγου, γεγονός που ουσιαστικά σήμαινε …το τέλος εποχής του!
Ο επί σειρά ετών Προέδρος του μπασκετικού Αιγινιακού ήταν ο άνθρωπος, που συνεδεσε τ’ όνομα του με τις μεγαλύτερες διακρίσεις του σωματείου, φθάνοντας την περίοδο 2006-2007, ν’ ανεβαίνει στην ενιαία Β’ Εθνική κατηγορία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης .
Ατελείωτες εργατοώρες απλόχερης, ανιδιοτελούς και πολυχρόνης προσφοράς, με μεγάλες οικονομικές θυσίες, όλες οι ενέργειες του συνοδευόταν από ευσυνειδησία, συνέπεια, αποτελεσματικότητα, αδιαλλαξία, αλλά όταν έβαζε τα πράγματα σε…”ζυγαριά”, ελάχιστες φορές έκανε παραχωρήσεις – συμβιβασμούς, άπαντες οι κινήσεις και εκφράσεις του είχαν γνώμονα το καλό του Αιγινιακού, τον οποίο έδωσε ταυτότητα και οντότητα ως ομάδα .
Μια διαδρομή πολλών ετών τερματίστηκε άραγε;
Δεν μπορώ να είμαι κατηγορηματικoς αν ο Νικος Μπογιατζής αποτελέσει οριστικά παρελθόν από την “Διοικητική οικογένεια” του Αιγινιώτικου συγκροτήματος, πάντως ο ίδιος ξεκάθαρα ανέφερε ότι θα είναι πλέον δίπλα στον σύλλογο ως απλός στρατιώτης και πρόθυμα ότι του ζητηθεί θα το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θα ήθελα να γράψω πολλά, τι να πρωτοθημηθώ, την αρμονική και μακροχρόνια συνεργασία με τον κόουτς των επιτυχιών Γιάννη Χατζούλη, το νέο κλειστό γυμναστήριο Αιγινίου, που έδωσε ο ίδιος και την ψυχή του ακόμα για να … κατασκευαστεί ( πρωτοχρησιμοποιήθηκε ως έδρα της ομάδας τέλος περιόδου (2005-2006 ), και το είχε ως …”δεύτερο σπίτι”, την άνοδο στη Β’ Εθνική κατηγορία (ένας όμιλος Πανελλαδικά την σεζόν 2006-2007 ) και τον άδικο υποβιβασμό στο φινάλε της χρονιάς ( αξέχαστο το παιχνίδι στον Λαγκαδά, που χάθηκε μετά απο δύο παρατάσεις ), τις άοκνες προσπάθειες του, που ολοκληρώθηκαν το 2007 για την αναξαρτόποιηση του τμήματος μπάσκετ του “ΓΑΣ ΑΙΓΙΝΙΑΚΌΣ”, με την ίδρυση του “ΑΟΚ ΑΙΓΙΝΙΑΚΟΣ και άλλα σημαντικά γεγονότα της σπουδαίας διαδρομής του, που προηγούμενα αρκετά … δεν είχα την τιμή να τα ζήσω από κοντά – όπως τις φιλοξενίες των αγώνων στο κλειστό του Γυμνασίου Αιγινίου, του Κολινδρού, της Αλεξάνδρειας, τα οποία ήταν κατά καιρούς τα γήπεδα των εντός έδρας αγώνων, η αξιομνημόνευτη παρουσία στο τοπικό της ΕΚΑΣΚΕΔΥΜ και της ΕΚΑΣΚΕΜ και στη Γ’ Εθνική κατηγορία ( πριν την άνοδο στη Β’ Εθνική), όμως η συγκινησιακή φόρτιση, που διακατέχομαι δεν μου επιτρέπει να συνεχίσω …την εξιστόρηση και άλλων αξιοσημείωτων στιγμών του παρελθόντος.
Περάσαμε ουκ ολίγες όμορφες στιγμές, αλλά και έκδηλα συναισθήματα αγωνίας, δύσκολες καταστάσεις αναστρέψιμες και μη, μαζί πότε δεν ήρθαμε σε ρήξη, πάντα με σεβασμό και βαθειά αλληλοεκτίμηση προσπαθούσαμε για το καλύτερο δυνατό!
Λάθη έγιναν, αλλά όχι σκόπιμα, άλλωστε ποιός ασχολείται και δεν υποκύπτει σε σφάλματα.
Πάντα ο Πρόεδρος έπαιρνε την ευθύνη και δεν την απέδιδε σ’ άλλον.
Ο Νίκος Μπογιατζής ήταν πραγματικός ηγέτης και δάσκαλος στα μπασκετικά ζητήματα και φυσικά αυτός, που με προσέγγισε και μ’ έφερε στα διοικητικά δρώμενα του μπασκετικού Αιγινιακού το 2006 και από τότε έως σήμερα πορευτήκαμε δυναμικά αμφότεροι παρέα το “μπασκετικό μονοπάτι”.
Προσωπικά τον ευχαριστώ πολύ για όλα αυτά τα ωραία, που βιώσαμε και του εύχομαι ολόψυχα ότι το καλύτερο με υγεία.
Του Γιώργου Καρανικόλα
