Παλιά η Κυριακή ήταν μέρα για να ντυθούμε τα «κυριακάτικα» ρούχα, να πάμε στην εκκλησία, μέρα ξεκούρασης, μέρα χαράς, ξεγνοιασιάς, και δεν πήγαινε κανείς σε δουλειές, όπως για παράδειγμα μάζεμα καπνών, γεωργικές κλπ. Αλλά και στο σπίτι κάποιες δουλειές δεν τις έκαναν. Έτσι ποτέ την Κυριακή δεν ζυμώνανε. Ούτε έπλεναν ρούχα. Ποτέ δεν σκουπίζαν το σπίτι, δεν ράβανε, δεν έπλεναν γενικά. Ποτέ δεν σιδερώνανε την Κυριακή. Ποτέ δεν υφαίνανε στον αργαλειό, ούτε και έκλωθαν την κλωστή στο αδράχτι. Ποτέ την Κυριακή δεν έκοβαν τα μαλλιά τους, δεν λούζονταν, δεν έκοβαν τα νύχια τους.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης.
Σήμερα κανείς δεν τα τηρεί αυτά και η Κυριακή έγινε μια μέρα σαν τις άλλες.
Έχει γυριστεί και μια ταινία το 1960 με τίτλο «Ποτέ την Κυριακή». Είναι ρομαντική και κωμική σε σκηνοθεσία και σενάριο Ζυλ Ντασέν με πρωταγωνιστές την Μελίνα Μερκούρη, την Σταυρούλα Καραλίδου, τον Ζυλ Ντασέν και τον Γιώργο Φούντα. Ήταν η δεύτερη ταινία του Ζυλ Ντασέν, με σενάριο δικό του και πρωταγωνίστρια την Μελίνα Μερκούρη (η πρώτη του ταινία ήταν «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», κινηματογραφική διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη. Γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα και είναι μία από τις διασημότερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Έχει αποσπάσει ένα Όσκαρ για τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκη.
