Σήμερα (σσ χτες) την πρώτη του Σεπτέμβρη συμπληρώθηκαν 81 χρόνια από τον αεροπορικό βομβαρδισμό του σιδηροδρομικού σταθμού και της συνοικίας του Σταθμού Κατερίνης από βρετανικά πολεμικά αεροπλάνα κατά τον οποίο σκοτώθηκαν δέκα κάτοικοι της συνοικίας (1-9-1944). Οι κάτοικοι αυτοί ήσαν:
Πετρίδου Σοφία 8 ετών, Πετρίδου Αναστασία 16 ετών, Παυλίδου Λίζα 15 ετών Ραπτοπουλου Αναστασία 45 ετών, Τσορμπατζιδου Πολυξένη 45 ετών ,Τσορμπατζιδης Παύλος 18 ετών, Παταρίδης Δημήτρης 5 ετών , Παταρίδου Ελισσώ 5 ετών, Παταρίδης Ιωάννης 68 ετών, Παπαδόπουλος Ηλίας 22 ετών . Επίσης κόπηκε το χέρι ενός μικρού αγοριού.
Οι κάτοικοι σκοτώθηκαν σε τρία διαφορετικά σημεία , με τους περισσότερους να είναι σε μια αποθήκη όπου αρμάθιαζαν καπνά.
Τα αεροπλάνα ξεκινούσαν από τη Μάλτα ή την Ιταλία η όποια είχε απελευθερωθεί από τα βρετανικά και αμερικανικά στρατεύματα.
ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Το γεγονός ίσως έχει καταγραφεί στη λαϊκή μνήμη ως ένα δυστύχημα, έξω από τις προθέσεις των οργανωτών της επίθεσης , οι οποίοι ήθελαν να πλήξουν τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής για να φύγουν αυτές όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από την Ελλάδα.
Πίσω όμως από τα επιφαινόμενα κρύβεται η πραγματική αλήθεια.
Σ ένα πρώτο επίπεδο θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι δέκα γείτονες μας έχασαν τη ζωή τους ως θύματα του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου , ο οποίος έγινε για το μοίρασμα των αγορών ανάμεσα στις άρχουσες τάξεις της Ευρώπης , και όχι μόνο, αλλά και με τελικό στόχο να καταστραφεί το πρώτο εργατικό κράτος , η Σοβιετική Ένωση.
Αυτή θα ήταν όμως μια γενική εξήγηση.
Αν θέλουμε να ψάξουμε ειδικότερα μπορούμε να πούμε ότι η επίθεση ήταν και μια επίδειξη δύναμης του βρετανικού ιμπεριαλισμού κατά την όποια ήθελε να τονίσει ότι δεν θα άφηνε από τα νύχια του την Ελλάδα.
Υπήρχαν όμως και πιο πρακτικοί λόγοι.
Ήδη από το καλοκαίρι του 1943 βρετανοί αξιωματούχοι στην Ελλάδα τόνιζαν στις εκθέσεις τους «ότι θα ήταν προτιμότερο να καθυστερήσει 6 μήνες ή ένα χρόνο η απελευθέρωση της Ελλάδας από το να αφεθεί να περιέλθει στην κυριαρχία του ΕΑΜ».
Το φθινόπωρο του 1944 στην Πορτογαλία έγινε η μία και μοναδική συμφωνία ανάμεσα στη Μ. Βρετανία και την ναζιστική Γερμανία.
Η συμφωνία αυτή προέβλεπε την ανεμπόδιστη αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων από τα ελληνικά νησιά (70.000 στρατιώτες), παρά την κυριαρχία των βρετανών στο Αιγαίο, με αντάλλαγμα την παράδοση «χέρι-χέριι» της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς στους Βρετανούς ώστε να αποκλεισθεί η κύρια αντιστασιακή οργάνωση , το Ε.Α.Μ., από τη διοίκηση της πόλης και ο στρατιωτικός του βραχίονας , ο Ε.Λ.Α.Σ, από την είσοδο του σε αυτήν .
Σκοπός της συμφωνίας ήταν να μην υπάρξει χρονικό κενό ανάμεσα στην άφιξη των Βρετανών και την αποχώρηση των Γερμανών.
Άλλωστε κάτι αντίστοιχο έγινε και στην Κρήτη. Οι Γερμανοί υπέγραψαν την στρατιωτική παράδοση της
Κρήτης στις 9 Μάη του 1945, όχι με την Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά με τους Βρετανούς! Στη δε συμφωνία – που είχε συνταχθεί στα αγγλικά – προβλέπονταν ότι, μέχρι να παραλάβουν το νησί οι βρετανικές δυνάμεις, οι Γερμανοί θα διατηρούν τον οπλισμό τους και θα εκτελούν τις διαταγές τους.
Σε τηλεγράφημα του o Κουρτ – Φριτς φον Γκρέβενιτς (υπεύθυνος αξιωματικός αντικατασκοπίας) ενημέρωνε σχετικά με την αποχώρηση του γερμανικού στρατού από την Κρήτη: «Οι Άγγλοι αφήνουν συνειδητά άθικτους τους ανθρώπους μας, παίρνοντας υπόψη μια επερχόμενη, που είναι και προς το αγγλικό συμφέρον, χρησιμοποίηση κατά των μπολσεβίκων». (Πολιτικό Αρχείο υπουργείου Εξωτερικών, Βόννη, Ειδικός Πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή, τόμ. 1, φ. 43, σελ. 252 και 257).
Η αλλαγή στρατοπέδου της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας , κάτω από την γρήγορη προέλαση του Κόκκινου Στρατού, επιτάχυνε τις εξελίξεις.
Οι Βρετανοί μπορεί να διευκόλυναν τα γερμανικά στρατεύματα στην αποχώρηση τους από τα νησιά ήθελαν όμως να τα κρατήσουν στην ηπειρωτική Ελλάδα, όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε να αποκλείσουν την κάθοδο του Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ στις πόλεις. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, λοιπόν, εξυπηρετούσαν το σκοπό αυτό, αφού οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να καθυστερήσουν πολύ γιατι ο στρατός τους χρειαζόταν για να σταματήσει την επέλαση του Κόκκινου Στρατού στο Ανατολικό Μέτωπο.
Αν καθυστερούσαν υπήρχε ο κίνδυνος να εγκλωβιστούν στην Ελλαδα.
Έτσι ο πολιτικός διοικητής των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων στην Ελλάδα Νοιμπαχερ διαπίστωνε ότι «οι Άγγλοι προτίθενται να κρατήσουν τις γερμανικές δυνάμεις στην ηπειρωτική Ελλάδα μέχρι να είναι έτοιμη η δική τους επιχείρηση».
Και η επιχείρηση ολοκληρώθηκε το Δεκέμβρη του 1944.
Ο βρετανικός ιμπεριαλισμός έκανε στρατιωτική επέμβαση στην Αθήνα και σε συνεργασία με το δωσιλογισμό και την ελληνική πλουτοκρατία έπνιξε δυο φορές στο αίμα τον άμαχο αγωνιζόμενο λαό της πρωτεύουσας.
Ο βομβαρδισμός λοιπόν του Σταθμού Κατερίνης έγινε μέσα στα πλαίσια υλοποίησης του σχεδίου αυτού, της καθυστέρησης δηλαδή του γερμανικού στρατού κατά την αποχώρηση του.
Αλλά είχαν και ένα άλλο σκοπό, να δηλώσουν δηλαδή την παρουσία τους στον ελληνικό λαό με την επίδειξη ισχύος, να κάνουν φανερό ποιος είναι το αφεντικό, χωρίς να νοιάζονται για τα θύματα ανάμεσα στους αμάχους. Εξάλλου τους Έλληνες τους θεωρούσαν αναλώσιμους και καθυστερημένους .Tο βεβαιώνει αυτό και ο πολιτικός παρατηρητής, ο ταγματάρχης Ντέιβιντ Ουάλας. Σε αναφορά του προς την αγγλική κυβέρνησή έγραφε :
«Είναι ένας βασικά αδιόρθωτος και άχρηστος λαός χωρίς μέλλον. […] Δεν είναι σε θέση να σωθούν από τον ίδιο τους τον εαυτό και ούτε το αξίζουν. […] Αυτή είναι η γνώμη όλων των βρετανών συνδέσμων αξιωματικών που έχουν μείνει για καιρό στη χώρα».
Το ίδιο έγινε και στον Πειραιά, στις 11 του Γενάρη του 1944, βομβαρδίζοντας τις λαϊκές συνοικίες με 500 περίπου θύματα ανάμεσα στον ντόπιο πληθυσμό και μόνο 8 νεκρούς Γερμανούς. Δεν βομβαρδίστηκαν ούτε το αεροδρόμιο ούτε τα ναυπηγεία των Γερμανών.
Κάτι αντίστοιχο έγινε και στην Πιερία. Ούτε τα επάκτια πυροβολεία των Γερμανών στο Κίτρος βομβαρδίστηκαν, ούτε το αεροδρόμιο στην Ανδρομάχη.
Ας το μάθουν λοιπόν οι νεότερες γενιές.
Οι συμπατριώτες μας υπήρξαν τα θύματα ενός ιμπεριαλιστικού και μετέπειτα ταξικού πολέμου, μετά τον εθνικό-απελευθερωτικό αγώνα του Ελληνικού λαού.
Ήταν ένας πόλεμος της πλουτοκρατίας εναντίον των λαϊκών στρωμάτων και της πολιτικής τους πρωτοπορίας , του ΚΚΕ.
Πηγές:
–ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ 1941-44 ( επτά απόρρητες εκθέσεις των γερμανών στρατηγών στον Χίτλερ) Ε.Δ.Ι.Α. 11-2015
–Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ (1941-1944) ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ, Μαθιόπουλος Βάσος
— Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΚΥΛΩΤΟ ΣΤΑΥΡΟ (ντοκουμέντα από τα γερμανικά αρχεία) παρουσίαση Ζέκεντορφ Μαρτιν
—https://kommon.gr/paremvaseis/item/18494-o-dimokratikos–stratos–os–synecheia–tis–ittimenisenoplis–eamikis–epanastasis–tou–alekou–anagnostaki
Ν.Σαλπιστης
