Το Σάββατο το πρωί, εορτή των αγίων Ιωακείμ και Άννας, εκκλησιάστηκα σε έναν Ιερό Ναό. Αν και συνήθως ανεβαίνω στο αναλόγιο να βοηθήσω, επειδή υπήρχαν αρκετοί Ιεροψάλτες δεν ανέβηκα και έπιασα ένα στασίδι. Γενικά το μυαλό μου δεν ήταν συγκεντρωμένο στην ακολουθία, αλλά πετούσε εδώ κι εκεί. Οπότε στην πολύ ιερή στιγμή «Τα σα εκ των σων …» κατά την οποία το άγιο Πνεύμα μετουσιώνει τον άρτο και οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού και γι αυτό ο άγιος Παΐσιος συνιστούσε να λέμε την ώρα αυτή από μέσα μας την προσευχή προς το άγιο Πνεύμα «Βασιλεύ ουράνιε …» μου ήρθε έξαφνα ένας «καλός» λογισμός.
Επειδή ελαττώθηκαν πολύ οι μαθητές του Λυκείου εξ αιτίας του δημογραφικού αλλά και των άκαμπτων ορίων των Λυκείων της πόλης, ένας συνάδελφος Φυσικός έπρεπε να διδάξει 2 ώρες Βιολογία στην Β΄ Λυκείου για να γεμίσει το ωράριό του. Αυτή την Βιολογία εδώ και χρόνια την διδάσκω εγώ και ο συνάδελφος δεν έχει εμπειρία από αυτή την Βιολογία. Βέβαια του υποσχέθηκα ότι θα τον βοηθάω κι εγώ και το τμήμα που θα πάρει είναι το πιο ήσυχο της Β΄.
Ο λογισμός λοιπόν που μου ήρθε στην τόσο ιερή στιγμή μέσα στον Ναό ήταν να πάρω εγώ στην Βιολογία αυτό το τμήμα. Ναι αλλά έτσι θα είχα εγώ 2 ώρες κάθε εβδομάδα για όλη την χρονιά πάνω από το υποχρεωτικό μου ωράριο και ο συνάδελφος 2 ώρες λιγότερες. Και αντί να προσέχω στην ακολουθία, το μυαλό μου άρχισε να ασχολείται με αυτή την σκέψη. Και τι πειράζει, να ο συνάδελφος είναι φίλος, να στα παιδιά θα διδάσκεται καλύτερα η Βιολογία από εμένα που έχω εμπειρία και άλλα παρόμοια.
Εξ άλλου πριν χρόνια είχα ξανακάνει κάτι παρόμοιο. Είχαν γίνει κάτι μπερδέματα με την Βιολογία της Γ΄ στην οποία εξετάζονται πανελλαδικά οι μαθητές, ήρθε μια αναπληρώτρια Βιολόγος από μακριά η οποία τελικά παραιτήθηκε, στείλανε μια άλλη η οποία τελικά δεν ήθελε, έκανε ένσταση και έφυγε, και έφτασε τέλος Νοεμβρίου και ακόμα δεν είχε αρχίσει σοβαρά η Βιολογία της Γ΄. Έκαναν κατάληψη του Λυκείου οι μαθητές και τελικά επιτέλους έστειλαν μια Βιολόγο που την γνωρίζαμε από άλλες χρονιές και ήταν και καλή κοπέλα. Ναι, αλλά τώρα είχε μεγάλη πίεση για να μπορέσει να καλύψει την ύλη τόσο αργά που ξεκινούσε και έπρεπε να πάρει έξτρα ώρες. Έτσι προσφέρθηκα να την ξαλαφρώσω 5 ώρες από την Βιολογία της Β΄. Δηλαδή έκαμνα 5 ώρες παραπάνω από το υποχρεωτικό μου ωράριο και απλώς με έβαλε ο Διευθυντής Β/θμιας εκπαίδευσης να υπογράψω ένα χαρτί ότι ποτέ δεν θα ζητήσω αποζημίωση και το υπέγραψα. Αυτή η Βιολόγος πέθανε πριν λίγα χρόνια από καρκίνο στον εγκέφαλο.
Άρχισα λοιπόν μέσα στην εκκλησία να παρακαλώ τον ειδικό άγιο της επιστήμης και της τεχνολογίας, τον άγιο Πορφύριο, να μου δείξει, να το κάνω ή όχι . Τελικά φτάνοντας στο σπίτι μου, σκέφθηκα να πω την σκέψη μου στην Διευθύντρια του Λυκείου και ότι πει. Αν συμφωνούσε, τότε το έλεγα στο συνάδελφο, ο οποίος νομίζω θα πετούσε από την χαρά του επειδή με την Βιολογία έχασε και τον ύπνο του.
Ξαφνικά μου ήρθαν εντελώς αντίθετες σκέψεις. Χαζός είμαι στα καλά καθούμενα να φορτωθώ παραπάνω ώρες ; Έχω και αρκετή δουλειά φέτος επειδή στην Χημεία της Γ΄ έχω 25 μαθητές και η νομοθεσία λέει ότι στους 26 μαθητές σπάει το τμήμα και γίνονται 2 τμήματα. Φανταστείτε, στα Φροντιστήρια έχουν σε τμήματα των 5 μαθητών να διδάξουν την δύσκολη και τεράστια ύλη της Χημείας της Γ΄ και πάλι δυσκολεύονται, που εγώ σε τμήμα 25 μαθητών ! Και μετά, τι με νοιάζει αν ο συνάδελφος δεν ξέρει Βιολογία. Ας ήξερε. Αφού από τον νόμο την έχει δεύτερη ανάθεση. Και Φυσική της Α΄ Λυκείου μου αρέσει πολύ να διδάσκω. Τι δηλαδή, εγώ θα διδάσκω όλα τα μαθήματα ;
Έτσι λοιπόν τελικά άφησα εντελώς τον λογισμό επειδή τον θεώρησα φαινομενικά «καλό» ενώ στην πραγματικότητα ήταν κακός λογισμός. Και μετά σκέφθηκα. Τι μπουμπούνας που είμαι. Μου ήρθε ο λογισμός την τόσο ιερή στιγμή της Θείας Λειτουργίας και περίμενα να είναι από τον Θεό ; Δυστυχώς τόσες φορές την έχω πατήσει και εγώ εκεί, να κάθομαι να προσέχω τους «καλούς» λογισμούς. Θυμάμαι τον Δεκέμβριο του 1998 συμμετείχα στο Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Χημείας στην Αθήνα και του αγίου Νικολάου που ήταν Κυριακή πήγα πρώτα να εκκλησιαστώ και μετά θα πήγαινα στο Συνέδριο. Έ λοιπόν μου ερχόντουσαν τόσο «καλοί» λογισμοί για παρεμβάσεις στο Συνέδριο ώστε από εκείνη την Θεία Λειτουργία δεν κατάλαβα τίποτα. Ξέρει ο Πονηρός που κτυπάει τον καθένα μας.
«Μη δέχου, μη απόρριπτε» συστήνουν οι σοφοί Γέροντες της Ορθοδοξίας οι οποίοι έχουν μαύρη ζώνη στο καράτε με τον Πονηρό. Δηλαδή ούτε να δέχεσαι απ’ ευθείας, ούτε να απορρίπτεις απ’ ευθείας την καλή σκέψη που σου ήλθε. Μπορεί να είναι από τον Θεό, μπορεί να είναι από τον Πονηρό, μπορεί να είναι από το μυαλό σου. Προσωπικά πιστεύω ότι αν δεν είχα παρακαλέσει τον άγιο Πορφύριο να μου δείξει τι να κάνω, θα είχα αναλάβει τις 2 ώρες του συναδέλφου επειδή ο λογισμός μου φαινόταν πολύ «καλός».
