Ο Μαξ Φερστάπεν μπήκε στο κλειστό κλαμπ των 50 νικών στη F1 με τη νίκη του στο Τέξας και την Κυριακή στο Μεξικό μπορεί να ισοφαρίσει τις 51 του Αλέν Προστ.
Πριν από μισό αιώνα κανείς δεν πίστευε ότι θα έσπαγε ποτέ το ρεκόρ 27 νικών του Τζάκι Στιούαρτ.
Το ρεκόρ νικών στη Formula 1 είναι ίσως το πιο άδικο όλων:
οι οδηγοί της δεκαετίας του 1950 και του ‘60 συμμετείχαν σε όχι περισσότερους από 8 αγώνες κάθε χρόνο.
Εκείνοι της δεκαετίας του 1980 και ‘90 σε έως και 15 ή 16, ενώ οι σημερινοί εκκινούν κάθε χρόνο περισσότερα από 20 GP.
Παρόλα αυτά, παραμένει ένα ρεκόρ, και η λίστα περιλαμβάνει μόνο την ελίτ του σπορ.
Κανείς δεν ξέρει στις πόσες νίκες θα είχε σταματήσει ο Άιρτον Σένα αν δεν μεσολαβούσε η τραγική Πρωτομαγιά του 1994, ή στις πόσες ο Φερνάντο Αλόνσο αν είχε περισσότερη τύχη στις επιλογές των ομάδων του.
Οι δύο αυτοί οδηγοί δεν είναι στην ελίτ των οδηγών της F1 με τις 50 και πλέον νίκες, και αυτό είναι ένα φάλτσο της ιστορίας, όμως δεν μειώνει σε τίποτα το επίτευγμα αυτό του Μαξ Φερστάπεν με την 50ή νίκη της καριέρας του, στο GP των ΗΠΑ την περασμένη Κυριακή.
Ο Μαξ έχει 15 νίκες σε 18 αγώνες φέτος, και με το βαθμό κυριαρχίας της Red Bull Racing σύντομα θα απειλήσει τις 51 του Αλέν Προστ, τις 53 του Σεμπάστιαν Φέτελ και όλα δείχνουν πως μπορεί να πλησιάσει τις 91 του Μίκαελ Σουμάχερ – μιας και οι κανονισμοί της F1 θα παραμείνουν αναλλοίωτοι για δύο χρόνια ακόμη.
Ας δούμε, λοιπόν, τους τέσσερις οδηγούς που -μαζί με τον Φερστάπεν- ανήκουν στην ελίτ των 50 (και πλέον) νικών στο σπορ:
Αλέν Προστ: 51 νίκες
Καθεμία από τις 51 νίκες του “κ. καθηγητή” ήταν πολύ καλά υπολογισμένη με διεξοδικά μελετημένη -εξ ου και το πρωσονύμιό του.
Ο Γάλλος έγινε ο πρώτος οδηγός που έσπασε το φράγμα των 50 νικών, κερδίζοντας το GP Βρετανίας του 1993 εμπρός από τις δύο Benetton των Μίκαελ Σουμάχερ και Ρικάρντο Πατρέζε.
Ήταν μία από τις επτά νίκες του τη σεζόν εκείνη, την τελευταία του στη F1, που του εξασφάλισαν το τέταρτο παγκόσμιο πρωτάθλημά του.
Ο Προστ είχε πάρει την πλειοψηφία των νικών του με τη McLaren-TAG και McLaren-Honda τη δεκαετία του 1980, αλλά το 1991 απέτυχε να πάρει έστω και μία με τη Ferrari.
Ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει το cavallino ως “ένα φρικτό κόκκινο λεωφορείο”, και αυτή ήταν η αρχή του τέλους των ημερών του στο Μαρανέλο.
Σεμπάστιαν Φέτελ: 53 νίκες
Ο πρώτος πρωταθλητής της Red Bull Racing κέρδισε τη συντριπτική πλειοψηφία των 53 νικών του την κυρίαρχη τετραετία του 2010-’13, που κέρδισε και τα τέσσερα πρωταθλήματά του. Όμως η πρώτη του ήταν πολύ ξεχωριστή, καθώς την πέτυχε με την Toro Rosso στη βροχερή Μόντσα και απέδειξε σε όλο τον πλανήτη το φαινομενικό του ταλέντο.
Ακολούθησαν 38 νίκες με τη Red Bull Racing την περίοδο 2009-’14, και άλλες 15 με τη Ferrari την περίοδο 2016-’20 – οι οποίες, όμως, δεν απέδωσαν τους καρπούς ενός τίτλου με τη Scuderia.
Ο Φερστάπεν χρειάζεται μόλις τρεις νίκες ακόμα για να ισοφαρίσει το ρεκόρ του προκατόχου του πρωταθλητή της Red Bull – και μπορεί να το πετύχει ακόμα και φέτος.
Ήδη ο Ολλανδός κατέρριψε, με τη νίκη του στη Βαρκελώνη το 2016, το ρεκόρ που είχε ο Φέτελ του νεαρότερου σε ηλικία νικητή σε GP της F1 – καθώς ήταν 21 ετών και 73 ημερών όταν κέρδισε στη Μόντσα.
Μίκαελ Σουμάχερ: 91 νίκες
Ένα μόλις χρόνο μετά το εκθαμβωτικό ντεμπούτο του «Σούμι» το 1991 με τη Jordan στο GP Βελγίου, το Φθινόπωρο του 1992 στην ίδια πίστα ήρθε και η πρώτη του νίκη – αυτή τη φορά με τη Benetton.
Η άνοδος της τελευταίας σε πρωταθληματικό επίπεδο επέτρεψε στον Σουμάχερ να κερδίσει 17 νίκες με τα δύο πρωταθλήματά του το 1994 και ‘95, αλλά ο καταιγισμός θα ερχόταν με τη μεταγραφή του στη Ferrari το 1996.
Την πρώτη εκείνη χρονιά στο Μαρανέλο ο Γερμανός πέτυχε μόνο 3 νίκες, συμπεριλαμβανομένου του αλησμόνητου θριάμβου του στον κατακλυσμό της Βαρκελώνης.
Η Ferrari θα βελτιωνόταν σταδιακά, υπό τον Ζαν Τοντ και τον Ρος Μπρον, ώσπου θα οικοδομούσε την αυτοκρατορία της περιόδου 1999-2004, κατά την οποία ο «Σούμι» θα ανέβαζε τον αριθμό των νικών του στις δυσθεώρητες 91.
Εκείνο τον καιρό κανείς δεν πίστευε ότι αυτό το ρεκόρ θα έσπαγε ποτέ.
Λιούϊς Χάμιλτον: 103 νίκες
Όμως το ρεκόρ θα έσπαγε. Από τον Λιούϊς Χάμιλτον, το παιδί-θαύμα της McLaren που εισέβαλλε στη σκηνή το 2007 “κοιτάζοντας στα μάτια” από την πρώτη του κιόλας σεζόν τον δις πρωταθλητή Φερνάντο Αλόνσο και κατακτώντας την πρώτη του νίκη στις αρχές εκείνου του καλοκαιρού στον Καναδά.
Ένα χρόνο αργότερα θα κατακτούσε το πρώτο του πρωτάθλημα, με τη McLaren, αλλά ο καταιγισμός νικών του θα ερχόταν με τη μετάβασή του στη Mercedes και στην εποχή απόλυτης κυριαρχίας της ομάδας του Μπράκλεϊ, το 2014-’21.
Ο Λιούϊς έσπασε το ρεκόρ του «Σούμι» στο GP Πορτογαλίας του 2020, έκτοτε πρόσθεσε άλλες 11 νίκες στο ενεργητικό του – που κανείς δεν μπορεί να ποντάρει ότι δεν θα αυξηθούν με την πρόσφατη διετή επέκταση του συμβολαίου του με τη Mercedes.
H έλλειψη ανταγωνιστικότητας των W13 και W14 τις δύο τελευταίες σεζόν του στέρησε τη διεύρυνση του ρεκόρ, καθώς αυτές παραμένουν οι δύο μοναδικές χρονιές της καριέρας του στη F1 που δεν έχει κερδίσει τουλάχιστον ένα GP.
Οπότε, παραμένει ένα ερώτημα: που μπορεί να φτάσει αυτό το ρεκόρ ο Χάμιλτον;
Και ένα δεύτερο:
θα μπορέσει να το σπάσει ο νέος «βασιλιάς» της F1 Μαξ Φερστάπεν;
Νίκες στη Formula 1 – Η πρώτη δεκάδα
103 – Λιούϊς Χάμιλτον
91 – Μίκαελ Σουμάχερ
53 – Σεμπάστιαν Φέτελ
51 – Αλέν Προστ
50 – Μαξ Φερστάπεν
41 – Άιρτον Σένα
32 – Φερνάντο Αλόνσο
31 – Νάιτζελ Μάνσελ
27 – Τζάκι Στιούαρτ
25 – Τζίμι Κλάρκ, Νίκι Λάουντα
