Όταν ήμουν νέος, όπως και πολλοί συνομήλικοι μου είχα την αρρώστια και την τρέλα να πηγαίνω να παρακολουθώ τους αγώνες της ομάδας μου όποτε έπαιζε εκτός έδρας σε κάποια άλλη μακρινή πόλη, ακόμα και στο εξωτερικό.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο, όπως σήμερα. Δεν υπήρχαν καλές συγκοινωνίες, ούτε εθνικές οδοί, ούτε χρήματα. Στην πραγματικότητα ήταν μια εκστρατεία και ταλαιπωρία πολλών ωρών ή και ημερών, τόσο για τη μετάβαση όσο και για την επιστροφή.
Για παράδειγμα, μια φορά που πήγαμε στη Βουλγαρία, έπρεπε να βγάλουμε διαβατήριο και να πάρουμε βίζα από το Προξενείο, στα σύνορα γινόταν πολύωρος εξονυχιστικός έλεγχος κλπ. – ενώ σήμερα η Βουλγαρία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν καταργηθεί οι βίζες και ο συνοριακός έλεγχος, περνάς σε δευτερόλεπτα με απλή επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας, υπάρχει εθνική οδός ταχείας κυκλοφορίας και σε 3 ώρες μπορείς πανεύκολα να πας από τη Θεσσαλονίκη στη Σόφια.
Σήμερα το απόγευμα στις 5 η ώρα γίνεται ένας αγώνας για το Κύπελο στον Βόλο, ανάμεσα στην τοπική ομάδα και τον ΠΑΟΚ. Ακούω και διαβάζω ότι οι φίλαθλοι οπαδοί του ΠΑΟΚ ταξίδεψαν πανεύκολα μέσω της ΠΑΘΕ και από νωρίς πήγαν έξω από το ξενοδοχείο όπου διαμένει η αποστολή της ομάδας τους.
Εκεί, για να εμψυχώσουν τους παίκτες τραγούδησαν τον ύμνο της ομάδας:
«Παοκάρα σ’ αγαπώ, και παντού σ’ ακολουθώ, φέρε μας το κύπελο, στον Πύργο τον Λευκό…».
Πολλές οι ώρες της αναμονής μέχρι την έναρξη του αγώνα, που θα γίνει κι αυτός «κεκλεισμένων των θυρών».
Παρ’ όλα αυτά, κανένα πρόβλημα.
Η μεγάλη παραλία του Βόλου έχει 128 τσιπουράδικα με ατέλειωτους μεζέδες και μεγάλες γιγαντοοθόνες για την ζωντανή μετάδοση του αγώνα!…
