Η πρώην οικία Τσαλόπουλου η οποία αποτελεί ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα δείγματα αστικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα στην Κατερίνη, κτίστηκε το 1908 ως κατοικία από το δικηγόρο Δημήτριο Τσαλόπουλο.
Από το 2009 που εγκαινιάστηκε μετά την ανακαίνιση και την αποκατάσταση του για αρκετά χρόνια παρέμεινε κλειστό. Στην πορεία φιλοξένησε αρκετές εκθέσεις ενώ η προηγούμενη δημοτική αρχή αποφάσισε την μεταφορά της αντιδημαρχίας πολιτισμού από το δημαρχείο στο συγκεκριμένο κτήριο.
Όπως είναι φυσικά αναμενόμενο με την πάροδο των χρόνων και αφού το επισκέπτονται πολίτες όχι μόνο για εκθέσεις αλλά και για γραφειοκρατικούς λόγους λόγω της αντιδημαρχίας, προκλήθηκαν φυσικές φθορές στο έδαφος, ενώ ταυτόχρονα μπάζει νερά από την στέγη κατά της βροχερές ημέρες.
Όπως κάθε κτήριο έτσι και αυτό χρειάζεται την συντήρηση του, κάτι το οποίο όπως φαίνεται δεν πραγματοποιήθηκε τα προηγούμενα χρόνια με αποτέλεσμα ένα εμβληματικό κτήριο στο κέντρο της πόλης, στολίδι για όλο τον νομό να επιστρέφει στην παλιά του εικόνα εγκατάλειψης.
Η αντιδήμαρχος Πολιτισμού – Τουρισμού και αναπληρώτρια του Δημάρχου Κατερίνης, Ελίνα Διαμαντοπούλου, μιλώντας στη Δίον Τηλεόραση, αναφέρθηκε στην απόφαση που λήφθηκε να μεταφερθεί η Αντιδημαρχία Πολιτισμού στο κτίριο του Δήμου Κατερίνης, αφενός για πρακτικούς λόγους, αφετέρου για να προστατευτεί το κτίριο, το οποίο όπως επεσήμανε πρέπει να κλείσει προσωρινά ώστε να επισκευαστούν οι ζημιές και να φιλοξενεί στο μέλλον υψηλού επιπέδου πολιτιστικές δράσεις.
Παράλληλα έκκληση προς τη νέα δημοτική αρχή απευθύνουν τα μέλη του Συλλόγου “Φίλοι Μουσείου Πόλης Κατερίνης” όπου βρίσκονται τα γραφεία του συλλόγου στον χώρο, δημοσιεύοντας στα social media φωτογραφίες από την πρώην οικία Τσαλόπουλου, καθώς έχει υποστεί σημαντικές φθορές.
Σε δήλωση στα social media χαρακτηριστικά ανέφεραν, τα μέλη του Συλλόγου “Φίλοι Μουσείου Πόλης Κατερίνης” .
«Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα το κτίριο “κοσμούσαν” κουβάδες για τα νερά που μπαίνουν από τη στέγη. Με“ κάθε βροχόπτωση προκαλεί την είσοδο νερού από τη στέγη με αποτέλεσμα να δημιουργούνται λιμνάζοντα νερά σε διάφορα σημεία του ορόφου. Το πρόβλημα είναι γνωστό τόσο στην απελθούσα όσο και στη νέα διοίκηση του Δήμου. Η λύση είναι επίσης γνωστή. Μένει μόνο η πρωτοβουλία…”»
Το κτίσμα χαρακτηρίστηκε ως έργο τέχνης από το ΥΠΠΟΑ το 1979 οπότε και του δόθηκε η χρήση του ως χώρος πολιτισμού.
Περιήλθε στο Δήμο Κατερίνης, ύστερα από απαλλοτρίωση.
Η μελέτη αποκατάστασης και επανάχρησής του ως χώρου πολιτιστικών δραστηριοτήτων και Δημοτικής Πινακοθήκης ξεκίνησε το 1999 από την μελετητική ομάδα που αποτελείτε από τους αρχιτέκτονες Β. Αντωνακάκης, Α. Χαριτόπουλος, Α. Κανσουζίδου και η αποκατάσταση του ολοκληρώθηκε το 2009 οπότε και εγκαινιάστηκε.
