Όταν ήμουνα μικρός η μαμά μου μού μάθαινε τους σωστούς τρόπους συμπεριφοράς:
– Όταν βρίσκεσαι σε ξένο σπίτι και σού προτείνουν να σού δώσουν κάτι να φας, όσο κι αν σού αρέσει, εσύ θα αρνείσαι να το πάρεις αμέσως. Δεν είναι σωστό να δείχνεις ότι είσαι πεινάλας και λαίμαργος. Θα περιμένεις. Και εάν επιμένουν τρεις φορές, τότε μόνον θα δέχεσαι.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Το κακό ήταν ότι στη γειτονιά μας είχε μια εύπορη οικογένεια και η νοικοκυρά έφτιαχνε πολύ νόστιμα φαγητά, πίτες που μοσχοβολούσαν και γλυκά, τα οποία σπάνια έφτιαχνε η μαμά μου, επειδή δεν είχε την οικονομική δυνατότητα.
Με ρωτούσε λοιπόν η γειτόνισσα,
– Να σού δώσω δύο κομμάτια κιμαδόπιτα;
– Όχι, δεν πεινάω!
Ύστερα από λίγο πάλι,
– Είναι ζεστή και πολύ ωραία, θα σού αρέσει, να σού βάλω ένα δυο κομμάτια;
– Μπα, όχι, είμαι χορτάτος…
Το κακό είναι ότι τις περισσότερες φορές σταματούσε στην δεύτερη ερώτηση και δεν συνέχιζε για τρίτη φορά. Οπότε έμενα πεινασμένος, με έπαιρνε το παράπονο και το κλάμα για την ατυχία μου.
Γι’ αυτό τώρα που μεγάλωσα προσαρμόστηκαν στους σύγχρονους τρόπους συμπεριφοράς και άλλαξα τακτική. Όποτε είναι να πάμε κάπου επίσκεψη, από την προηγούμενη μέρα τηλεφωνώ και τούς ενημερώνω τι μ’ αρέσει για να το ετοιμάσουν!
