Όλα τα ΜΜΕ, ακόμη και οι σοβαρές εφημερίδες, έχουν ξεχωριστά ένθετα για να περιγράψουν με λεπτομέρειες τα όσα συμβαίνουν στην ταραχώδη και αλλοπρόσαλλη ζωή των κάθε είδους «διασημοτήτων»: έρωτες, παντρειές, διαζύγια, σκάνδαλα… καλύπτουν ολόκληρες σελίδες.
του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Μας περιγράφουν με κάθε γαργαλιστική λεπτομέρεια τι έφαγαν, τι φόρεσαν, πώς κοιμήθηκαν, πού θα πάνε στις διακοπές τους κλπ.
Ο κόσμος έχει συνηθίσει μ’ όλα αυτά τα ανώμαλα, που ολοένα και πολλαπλασιάζονται, ώστε, πια, δεν τον ενοχλούν! Στην πραγματικότητα αυτά που συμβαίνουν, όχι μόνο στους καλλιτεχνικούς κύκλους αλλά και στην κοινωνία μας γενικά, δεν είναι παρά ο καθρέπτης της παρδαλής εποχής μας.
Eurivison ή Eurosatanism
Το αποκορύφωμα αυτής της κατρακύλας είναι το διαβόητο πανηγύρι της Eurovision. Η τηλεόραση έβγαλε βιαστικά το μαύρο θρησκευτικό ένδυμά της, με την προβολή ταινιών με τα Πάθη του Χριστού και φόρεσε τα φανταχτερά στολίδια τής πανευρωπαϊκής σατανολατρείας και μαγείας. Ο Μεσαίωνας στο μεγαλείο του!
Από τα πολλά που διαβάσαμε στο διαδίκτυο, το μουσικοχορευτικοκαρναβαλικό αυτό γεγονός μόνο φεστιβάλ τραγουδιού δεν ήταν. Ήταν ένας αχταρμάς. Έγινε συναγωνισμός ανάμεσα σε «πολιτισμένες» και «χριστιανικές» χώρες, για το ποιας ο τραγουδιστής και οι χορευτές θα ντύνονταν, μάλλον θα ξεγυμνώνονταν, πιο έξαλλα, θα υμνούσαν τον Σατανά και τις εωσφορικές δυνάμεις του σκότους και θα προέβαλλαν καθετί το ανώμαλο.
Οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι ψήφισαν και εξέλεξαν πρώτο τον εκπρόσωπο της σοβαρής Ελβετίας, που ήταν ντυμένος σαν ξεπουπουλιασμένη κότα, αμφιβόλου φύλου! Ο δημοσιογράφος Ελευθέριος Ανδρώνης έγραψε: «Η Ιρλανδία παρουσίασε μια σατανιστική τελετή με ΛΟΑΤΚΙ κλπ….Η Ιρλανδέζα ΛΟΑΤΚΙ+μάγισσα (η ίδια δηλώνει ότι είναι τέτοια) ανέλαβε να μυήσει – καλλιτεχνικώ τω τρόπω – εκατομμύρια τηλεθεατές σε μια κανονικότατη σατανιστική τελετή, πουλώντας τη θρησκεία των δαιμονίων ως statement εκσυγχρονισμού».
Δεν είδαμε, αλλά και αν βλέπαμε, δεν είμαστε αρμόδιοι να κάνουμε κριτική του είδους των τραγουδιών με όσα φαιδρά έγιναν σ’ αυτό το φαντασμογορικό πανευρωπαϊκό πανηγύρι παρακμής της γηραιάς ηπείρου.
Η Ευρώπη, που κάποτε γνώρισε την Αναγέννηση των γραμμάτων και τη Θρησκευτική Μεταρρύθμιση κι επίσης το Ευαγγέλιο ήρθε πρώτα στην Ευρώπη (Ελλάδα), από φωτεινή ήπειρος έχει βυθιστεί τώρα σε βαθύ σκοτάδι ηθικής και πνευματικής παραφροσύνης.
Αντί για δικό μας σχολιασμό, για όσα συμβαίνουν στη «χριστιανική» Ευρώπη, σταχυολογήσαμε, μεταφράσαμε και διασκευάσαμε μερικά τμήματα από ένα μακροσκελές άρθρο ενός ξένου συγγραφέα. Πιστεύουμε ότι κάνει τη σωστή διάγνωση και προτείνει την κατάλληλη θεραπεία.
Γράφει: «Στην πραγματικότητα ο Δυτικός κόσμος έχει πράγματι “χάσει τη λογική του” με δύο έννοιες: α) Τον λόγο ύπαρξής του. Αγνοεί όχι μόνο τι είναι σωστό και τι λάθος, αλλά ακόμη και τι πρεσβεύει και β) Βρίσκεται σ’ ένα διανοητικό χάος, στο οποίο τίποτα δεν είναι βέβαιο, εκτός από την αβεβαιότητα… Ως αποτέλεσμα δημιουργήθηκε ένα κλίμα σύγχυσης και αντιπαράθεσης – στην πολιτική, στην κοινωνική σκέψη, στη φιλοσοφία… Αντί να δημιουργηθεί κλίμα συναίνεσης, υπάρχουν ακρότητες και διαξιφισμοί… Οι χριστιανοί καλούνται να αντιμετωπίσουν πολλούς εχθρούς, πολλά ρεύματα, που αλλάζουν συνεχώς και έρχονται από πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις».
Στη συνέχεια παραθέτει τρόπους, με τους οποίους οι χριστιανοί πρέπει να αντιμετωπίσουν τα ποικίλα ρεύματα:
1) Να ζούμε στην πραγματικότητα. Να σκεφτόμαστε ρεαλιστικά για τον κόσμο και την πίστη μας. Όσον αφορά τον κόσμο, δεν μπορούμε να είμαστε αφελείς. Οι βαθιές αλλαγές είναι τόσες και τόσο ευρείες, που, εκτός κι αν παρέμβει ο Θεός, δεν πρόκειται τα πράγματα να αντιστραφούν εύκολα και γρήγορα… Πρέπει να διακρίνουμε ποια από τα ρεύματα μας επηρεάζουν και είναι πιο επικίνδυνα… Η πιο σοβαρή απειλή μας δεν προέρχεται από τα θορυβώδη, ορατά κύματα, αλλά αντίθετα από κάποια που έχουν πιο ήσυχη ροή που κινείται σε βάθος… Και πάντα να θυμόμαστε ότι ο κόσμος και ο χρόνος βρίσκονται στα χέρια του ουράνιου Πατέρα μας. Πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Μεγάλος Ποιμένας δεν θα εγκαταλείψει τα πρόβατά Του, ειδικά όταν μέσα στο σκοτάδι ουρλιάζουν οι λύκοι.
2) Να ακολουθήσουμε μια στρατηγική. Στους ασταθείς καιρούς μας υπάρχει φόβος, και όχι μόνο μεταξύ των χριστιανών. Οι σύμμαχοι σήμερα μπορούν εύκολα να γίνουν εχθροί αύριο. Και να μην ξεχνούμε τα λόγια: «Μην πανικοβάλλεστε». Ο φόβος τροφοδοτεί βιαστικές και απερίσκεπτες αποφάσεις. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο με τρόπους τόσο πνευματικούς όσο και στρατηγικούς. Αν πρέπει να πολεμήσουμε, ας είναι η σωστή μάχη τη σωστή στιγμή. Υπάρχουν κάποια ζητήματα στα οποία δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να σταθούμε στο ύψος μας… Ωστόσο υπάρχουν και άλλα ζητήματα που μπορεί να αποφασίσουμε ότι είναι διαπραγματεύσιμα ή ακόμη και ασήμαντα.
3) Να διατηρήσουμε την ακεραιότητά μας. Η πραγματική απειλή της εποχής μας είναι οι χριστιανοί να γίνουν σαν τον κόσμο, αν και ίσως αρχικά φανεί ότι κέρδισαν μία μάχη. Εκείνο το απογοητευτικό σχόλιο του Κυρίου μας, «Τι καλό θα έχει κάποιος να κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, αλλά να χάσει την ψυχή του;» (Ματθαίος 16:26), ισχύει όχι μόνο για τα άτομα αλλά και για την Εκκλησία. Το να κερδίσεις μία μάχη κατά του κόσμου με έναν κοσμικό και ύπουλο τρόπο σημαίνει ότι θα ηττηθείς.
4) Να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία. Όταν οι χριστιανοί είναι υπό πίεση, δεν πρέπει να γίνουν εσωστρεφείς. Να μην κλειστούν στον εαυτό τους, μέσα στους τοίχους της εκκλησίας ή σε μικρές αγιαστικές ομάδες. Έτσι κλείνουν τις πόρτες προς τον έξω κόσμο. Δεν πρέπει να το κάνουν αυτό. Ως χριστιανοί και ως εκκλησίες είτε δίνουν τη μαρτυρία είτε υποχωρούν. Παρ’όλα αυτά υπάρχει ένα ενθαρρυντικό χαρακτηριστικό του σημερινού ταραγμένου κόσμου μας. Είναι γεμάτος από δυσαρεστημένους ανθρώπους. Σε όλο το πολιτικό και κοινωνικό φάσμα υπάρχουν πολλοί που, συχνά με δάκρυα, είδαν τα όνειρα και τις προσδοκίες τους για έναν καλύτερο κόσμο να διαλύονται. Και υπάρχουν πολλοί, όπως ο άσωτος γιος στη «μακρινή χώρα», που αναρωτιούνται μήπως είναι καιρός να επιστρέψουν στο σπίτι και στον Πατέρα, που Τον απέρριψαν και Τον έβαλαν στο περιθώριο;
Οι πιστοί του Χριστού τώρα αγωνίζονται ενάντια σε ταχύτατα μεταβαλλόμενα ρεύματα, ποικίλες και σφοδρές ανεμοθύελλες και μεταβαλλόμενες παλίρροιες. Ωστόσο πάνω απ’ όλα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Κύριός μας είναι ο Κύριος των πιο ταραγμένων θαλασσών και μπορούμε να Τον εμπιστευτούμε, στον χρόνο Του, να μας φέρει με ασφάλεια στο απάνεμο λιμάνι τής προστασίας Του.
Και να θυμόμαστε πάντα τα ενθαρρυντικά λόγια Του: «Αυτά σας τα είπα, ώστε μένοντας ενωμένοι μαζί μου να έχετε ειρήνη μέσα σας. Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη, αλλά να ’χετε θάρρος, τον έχω νικήσει εγώ τον κόσμο» (Ιωάν. 16:33).
