Ήταν μειλίχιος, πράος, ήρεμος, γαλήνιος και με δυνατή αρματωσιά θεολογίας, φιλοσοφίας και φιλολογίας.
Υποστήριζε με θέρμη ότι είναι απόστολος του κοινωνικού χριστιανισμού παράλληλα με τα χριστιανικά του καθήκοντα και ανάλωσε τον εαυτό του σε έργα ευποιΐας στην Κατερίνη.
Είχα την τύχη να συνδεθώ μαζί του από τις πρώτες μέρες της άφιξής του στην Κατερίνη και στη συζήτηση προέκυψε η μεγάλη ανάγκη για ασθενοφόρο στο Κρατικό Νοσοκομείο Κατερίνης και για τη στέγαση της νοσηλευτικής σχολής διετούς φοιτήσεως που ενέκρινε για την πόλη μας ο τότε υφυπουργός υγείας Γιάννης Φλώρος, αρκεί να υπήρχε χώρος στέγασης.
Σχεδόν αμέσως ο σεβασμιότατος κάλυψε τις δυο βασικές αυτές ανάγκες για το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Αγάπησε τους κατοίκους της Πιερίας και την ιστορία μας που συγκρίνοντάς την με την ιστορία άλλων επαρχιών είχε υιοθετήσει το δόγμα ότι η ιστορία μας, εδώ της Πιερίας, πάσχει από το σύνδρομο του Νότου.
Ο λαός της Πιερίας προσεύχεται να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Γ.Ρ.
