Ο Ιάκωβος Παπαδόπουλος με το μυθιστόρημα «Ονείρου εραστές» φτιάχνει μια συναρπαστική αφήγηση για τον εαυτό και τον κόσμο διά μέσω του έρωτα, δια μέσου δηλαδή της ζωής. Οι αφηγηματικές συνδέσεις της ιστορίας του κινούνται στον άξονα της ελευθερίας και του έρωτα. Δύο λέξεις εξάλλου που εμπεριέχονται η μία στην άλλη καθόσον η ίδια η λέξη «ελευθερία» σύμφωνα με το «Ετυμολογικόν Μέγα» μας λέει ότι προέρχεται από το «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πας όπου αγαπάς…
Ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας νέων στην μετεμφυλιακή Ελλάδα και από τις πρώτες κιόλας σελίδες αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης πως στον πυρήνα των γεγονότων της ζωής αυτών των ανθρώπων βρίσκεται ο έρωτας και η αγάπη για τη ζωή.
Ο έρωτας ως συναίσθημα και λαχτάρα για τη ζωή νοηματοδοτεί την ύπαρξη και τη βοηθά να εξελίσσεται διαρκώς.
Ο συγγραφέας διαπλέκει με μαεστρία τις ψυχικές διαδρομές των ηρώων με τις κοινωνικοπολιτικές συνιστώσες του βίου τους. Η αυτοσυνειδησία στα δύσκολα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας δοκιμάζεται και χειμάζεται από πολλούς παράγοντες κι όλη η δεκαετία του 1950 βρίσκει πληγωμένη την Ελλάδα και τους νέους της. Το τραύμα ωστόσο γίνεται το νόημα και η κινητήριος δύναμη που τους τροφοδοτεί με πάθος και λαχτάρα για τη ζωή.
Το τραύμα γίνεται η δύναμη οι άνθρωποι να ερωτευτούν, να ονειρευτούν, να παλέψουν.
Τα χρόνια του διχασμού και της μισαλλοδοξίας τραυματίζουν τη ράχη και τα σωθικά της ελληνικής κοινωνίας και παρά την εξωτερική «βοήθεια» η κοινωνία παραμένει κατακερματισμένη και ανήμπορη να θεραπεύσει τις πληγές της. Η άναρχη προσπάθεια οικονομικής ανάπτυξης καταλήγει στην αστυφιλία και στην μετανάστευση.
Στο δυσμενές αυτό κοινωνικό πλαίσιο η οικογένεια, η φιλία και ο έρωτας συνιστούν σημαντικούς πυλώνες που τροφοδοτούν την γενικότερη έλλειψη προοπτικής, αλλά και στηρίζουν το πάθος των νέων να εργαστούν, να ζήσουν, να προκόψουν, να ερωτευτούν.
Ο συγγραφέας μας μεταφέρει σε μια εποχή που οι δυσκολίες και οι αντιξοότητες συνθέσανε το σκηνικό μέσα στο οποίο γαλουχήθηκε εκείνη η γενιά, η δική του γενιά. Και μας υπενθυμίζει πως ακόμη και σε συνθήκες επιβίωσης ο πόθος για εξέλιξη μπορεί να ηλεκτροδοτήσει την ψυχή των ανθρώπων που λαχταρούν να υπερβούν τα ατομικά και τα συλλογικά εμπόδια και να βαδίσουν προς την ευημερία.
Δρ. Γιώργος Γιαννούσης
Ψυχοθεραπευτής-Οικογενειακός θεραπευτής
Βιογραφικό
Ο Ιάκωβος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στην Καλλιθέα Ολύμπου, όπου πέρασε σε καιρούς δίσεκτους τα παιδικά του χρόνια. Αργότερα η οικογένεια του μετοίκησε στην πόλη της Κατερίνης και το 1965 κάτω από φάσμα της ανεργίας και την πίεση της οικονομικής δυσπραγίας, μετανάστευσε στη Γερμανία.
Μετά από μικρό διάστημα στη Tübingen (Τυβίγκη), το Hamburg (Αμβούργο) έγινε η δεύτερη πατρίδα του. Εδώ διέπρεψε στην εργασία και στα γράμματα. Αφού αρχικά εργάστηκε σε διάφορες επιχειρήσεις, κατάφερε λίγο αργότερα να σπουδάσει Χονδρικό και Εξωτερικό Εμπόριο, και αποσπώντας υποτροφία για ιδιαίτερα ταλαντούχους φοιτητές, σπούδασε Μικροοικονομία στη Ανώτατη Σχολή Οικονομίας και Πολιτικής και Μακροοικονομία στο πανεπιστήμιο.
Στη συνέπεια διετέλεσε καθηγητής σε Εμπορική Σχολή της πόλης, ενώ παράλληλα άσκησε τα καθήκοντα του Διερμηνέα και Μεταφραστή, του Ορκωτού Διερμηνέα Δικαστηρίων, του Εξεταστή στο Βιομηχανικό και Εμπορικό Επιμελητήριο και καθηγητή Ελληνικών.
Ο Ιάκωβος Παπαδόπουλος αφιέρωσε πολύτιμο χρόνο της ζωής του τόσο στα κοινά της ελληνικής παροικίας, όσο και στον αγώνα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Διετέλεσε Κοινωνικός Λειτουργός στην Ομοσπονδία Γερμανικών Συνδικάτων, Πρόεδρος της Αντιδικτατορικής Επιτροπής και Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αμβούργου και περιχώρων.
Την ιδιαίτερη έφεση που είχε στη λογοτεχνία την έδειξε από μικρός, δημοσιεύοντας ποιήματα και νουβέλες σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Μετά τις σπουδές του κυκλοφόρησε σειρά λογοτεχνικών βιβλίων, αποσπώντας πολλαπλά βραβεία και διακρίσεις στη Γερμανία και τη χώρα του.
