Έφυγε απρόσμενα από τη ζωή, στο Πευκοχώρι (Χαλκιδικής), ο Νίκος Ξεν. Κίτσας, ιδιαίτερα γνωστός και πολύ αγαπητός στον επαγγελματικό κόσμο της ζαχαροπλαστικής και “δάσκαλος” πολλών σημερινών επώνυμων της τέχνης αυτής.
Ξεχωριστός για την ποιότητα του χαρακτήρα, ήθους, εντιμότητας, ειλικρίνειας, απλότητας, εργατικότητας, δημιουργικότητας, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς.
Με καταγωγή την Κατερίνη και το Λιβάδι Ολύμπου -όπου και γεννήθηκε- το 1941 το οποίο και υπεραγαπούσε.
Γιος του Ξενοφώντα Κίτσα του Κωνσταντίνου και της Ελένης (Νίτσας) Μπουτζέτη, αγαπημένης ξαδέλφης και στενής φίλης της συνονόματης μητέρας μου.
Αδελφός του Κώστα Ξ. Κίτσας π. Εισαγγελέα.
Ο πατέρας τους Ξενοφών K. Κίτσας -ζαχαροπλάστης στο Λιβάδι- εκτελέσθηκε από τους Γερμανούς (στις 23/2/1943 στο σιδηροδρομικό σταθμό Κατερίνης, μαζί με άλλους τέσσερεις Λιβαδιώτες, τριάντα τέσσερεις από Άγιο Δημήτριο και τον τότε Δήμαρχο Κατερίνης Αιμίλιο Ξανθόπουλο.
Ο αποθανών Νίκος ήταν τότε μόλις δύο ετών και ο αδελφός του Κώστας μόλις τεσσάρων.
Στις 17-7-1943 μαζί με τον αδελφό του και την μητέρα τους καθώς τα γυναικόπαδα του Λιβαδίου ήταν κρατούμενοι υπό εκτέλεση από τους Γερμανούς στον αύλειο χώρο της εκκλησίας Αγίου Κωνσταντίνου στο Λιβάδι.
Στην συνέχεια οι Γερμανοί προχώρησαν στον εμπρησμό των οικιών του χωριού και μαζί με αυτά το πατρικό τους σπίτι με το κατάστημα του πατέρα τους τις αποθήκες και όλα τα υπάρχοντα.
Μετά την ολοσχερή καταστροφή της οικίας τους υποχρεώθηκαν να μετακομίσουν στη Κατερίνη.
Στα απίστευτα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν, κατάφεραν με πολλές στερήσεις, με εργατικότητα και φιλομάθεια, με εργασιακή και μαθησιακή προσήλωση να προοδεύσουν επαγγελματικά, τεχνικά, επιστημονικά και κοινωνικά.
Ο Νίκος Κίτσας ξεχώρισε από νωρίς μετά το Δημοτικό για την αγάπη και την δεξιότητα στον τομέα της τέχνης της ζαχαροπλαστικής στη Κατερίνη.
Αργότερα εργάστηκε σε μεγάλο Ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης και για μικρό διάστημα σε γνωστό ζαχαροπλαστείο στο Κολονάκι των Αθηνών.
Χαρακτηριστικό σταθμός το ζαχαροπλαστείο του “Σεράνο” στη Θεσσαλονίκη (την δεκαετία του ΄60) γνωστό για την ποιότητα των εδεσμάτων από το οποίο για πολλά χρόνια ανελάμβανε τις επίσημες δεξιώσεις για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
Στην δεκαετία του ΄90 άνοιξε το ζαχαροπλαστείο “MonAmour” στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής το οποίο και λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Αρκετοί μαθητές του έγιναν συνάδελφοί του ανοίγοντας δικά τους επώνυμα καταστήματα αναγνωρίζοντας αυτόν το σημαντικό θετικό και αποφασιστικό ρόλο του στην δική τους σταδιοδρομία με την αξιακή στάση ζωής του με ήθος και εντιμότητα, έμπνευση και δημιουργικότητα.
Η τέχνη των ποιοτικών εδεσμάτων της ζαχαροπλαστικής του οφείλει πολλά.
Δημιούργησε μία εξαιρετική οικογένεια με την αγαπημένη του σύζυγό του Ελένη και τους γιους τους Ξενοφώντα και Μιχάλη που τον ακολούθησαν στα βήματα της ζαχαροπλαστικής τέχνης, ο Ξενοφών στη Γαλλία (Νίκαια) όπου ζει με την οικογένειά του και ο Μιχάλης στη Χαλκιδική (Πευκοχώρι).
Ευτύχησε να γνωρίσει πέντε εγγονάκια.
Η γενέτηρά του, οι συμπατριώτες, οι γνωστοί, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι συγγενείς, τα αδέλφια, η οικογένειά του (η σύζυγος, τα παιδιά και τα εγγόνια του) δεν μπορεί παρά να είναι περήφανοι για τη συνολική αξιακή στάση ζωής του Νίκου Ξεν. Κίτσα.
ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ!
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα γίνει Τρίτη 25/6/24 στις 12:45 στο Κοιμητηριακό Ιερό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου στα Κοιμητήρια Θεσσαλονίκης.
