– Κλιματική κρίση, φωτιές, ανάπτυξη…
– Με τρεις λέξεις τα είπες όλα!
– Προσπαθώ να γίνω μίνιμαλ!
– Έλα ρε! Ούτε επίπλωση να ήσουν! Χαχαχα!
– Είναι λέξεις που πιπιλάμε καθημερινά δεξιά κι αριστερά! Τι τρέχει, κάποιος να μας πει… Άπειρες πυρκαγιές, διάσπαρτες σε όλη τη χώρα, διάφορα σημεία, ξεπετάγονται κάθε στιγμή και πήρε μπρος το λογισμικό της σκέψης μας. Είναι η κλιματική κρίση που προκαλεί όλες αυτές τις φωτιές; Είναι οι φωτιές που δεν αποδέχονται την πατρότητα της κλιματικής αλλαγής; Όλο και κάποιος ή κάποιοι συντονίζονται σε αυτό το θεάρεστο έργο της επικοινωνιακής μετάδοσης μηνυμάτων στις κορυφές να αναμεταδίδουν και να συντονίζουν όχι επί χάρτου τα μηνύματα καπνού, τύφλα να έχει το ταχυδρομείο, το τηλέφωνο και το διαδίκτυο. Παλιά και δοκιμασμένη συνταγή προς άρσιν κάθε παρεξηγήσεως! Λοιπόν για να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, τα σενάρια είναι πάμπολλα, τι μπορεί να συμβαίνει, να οδηγεί και να ανατρέπει!
– Δεν σε διακόπτω! Σε παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή!
– Το κατάλαβα ρε! Και τολμώ να πω ότι και πάλι είμαι μπερδεμένος! Δύσκολο να αποφασίσω ποια είναι η πραγματική ευκαιρία, η πληθώρα των συνωμοσιών καλά κρατεί, αλλά ποιο από όλα δείχνει το σωστό δρόμο; Κάθε καλοκαίρι, και όταν ανακοινώνονται ανέμηδες και ανεμοστρόβιλοι, γίνεται και η επίσημη έναρξη της διασποράς φωτιάς που τρέχει… τρέχει… και εμείς από πίσω τρέχουμε… τρέχουμε… σε έναν αγώνα ηρωικό και πένθιμο! Και το τέλος; Μια δυστυχία μεμονωμένη και πληθωρική! Τι μέλει γενέσθαι ο καημένος πληβείος, φτωχούλης που αύριο μεθαύριο θα τα βάλει κάτω και θα γνωρίσει το κενό να φέγγει μπροστά του! Εδώ χρειάζεται μια ομαδική προσπάθεια, όλο το σύνολο, όλοι μαζί!
– Ναι, αλλά τώρα θα λείπουν πολλοί! Πολλοί είναι βυθισμένοι σε σκέψεις αν πρέπει να στήσουν κορμί μπροστά, όχι στις φωτιές, αλλά για να γεννήσουν ελπίδες εκ νέου και πάλι εκ νέου, και ξανά πάλι εκ νέου…
– Οι ελπίδες μάς έλειπαν τώρα! Όλα τα ‘χει η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε!
