Πολύς λόγος γίνεται τελευταία στη χώρα μας για τα προγραμματισμένα εγκαίνια του μετρό στη Θεσσαλονίκη μετά από μισό αιώνα περίπου από τότε που ξεκίνησαν οι εργασίες κατασκευής του, ενώ πρόσφατο είναι και το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Στην Ιαπωνία, αντίθετα με μάς, γιορτάζουν τα εξηκοστά γενέθλια των Shinkansens, των χαρακτηριστικών τρένων τελευταίας τεχνολογίας, που είναι γνωστά ως «bullet trains», δηλαδή τρένα-σφαίρα, τόσο για την ταχύτητα τους, όσο και για το σχήμα της «μύτης» τους. Και δίκαια περηφανεύονται ότι είναι τα πιο γρήγορα και ασφαλή τρένα στον κόσμο.
Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου βρήκε την χώρα ρημαγμένη και ήταν ξεκάθαρο πώς θα έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να ανακάμψει. Τελικά, τα σχέδια για ένα εθνικό σύστημα σιδηροδρόμων τέθηκαν σε εφαρμογή στα τέλη της δεκαετίας του 50′ και το 1964, πραγματοποιήθηκε το πρώτο ταξίδι με Shinkansen, από το Τόκυο προς την Οσάκα.
Η διαδρομή αυτή το 1889 γινόταν σε 16 ώρες και 30 λεπτά, αλλά το 1965, ένα Shinkansen διένυε την ίδια απόσταση σε μόνο 3 ώρες και 10 λεπτά, δηλαδή πέντε φορέα πιο γρήγορα. Ταχύτατο, αποδοτικό και εξαιρετικά ασφαλές, το τρένο-σφαίρα γρήγορα έγινε ένα από τα «στολίδια» της Ιαπωνίας, σηματοδοτώντας την επάνοδο της χώρας σε διεθνές επίπεδο, μαζί με τους καλοκαιρινούς Ολυμπιακούς αγώνες που το Τόκιο διοργάνωσε το 1964.
Η «μύτη» των Shinkansens είναι εντυπωσιακή, ειδικά σχεδιασμένη για να απορροφά τις εκρήξεις ήχου που προκαλούνται όταν το τρένο σπάει το φράγμα του ήχου.
Αλλά φυσικά δεν μετράει μόνο η εξωτερική εμφάνιση. Τα Shinkannens είναι γνωστά για την απαράμιλλη σταθερότητα τους, ακόμη και όταν ταξιδεύουν με ταχύτητες που ξεπερνούν τα 300 χιλιόμετρα την ώρα. Επιπλέον, στα 60 χρόνια λειτουργίας τους, δεν έχει υπάρξει ούτε ένας θάνατος που προκλήθηκε από εκτροχιασμό τρένου-σφαίρα!
Κάτι ελληνικό μάς θυμίζουν όλα αυτά…
Θυμίζουν επίσης και τον διάλογο που είχαν τρία παιδιά σχετικά με τα μέσα μεταφοράς:
Λέει το Γιαπωνεζάκι:
«Εμένα ο μπαμπάς μου δουλεύει στο υπερσύγχρονο Shinkansen, 200 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μας. Το μεσημέρι που σχολάει στις 2 και μισή, παίρνει το τρένο και με υπερηχητική ταχύτητα σε μισή ώρα, στις 3, είναι πίσω στο σπίτι και όλη η οικογένεια τρώμε μαζί το μεσημεριανό».
Το Αμερικανάκι λέει:
«Εμένα ο μπαμπάς μου είναι αστροναύτης και δουλεύει στο διάστημα. Το μεσημέρι που σχολάει στις 2 και μισή, παίρνει το διαστημόπλοιο και σε 15 λεπτά είναι πίσω στο σπίτι και όλη η οικογένεια τρώμε μαζί το μεσημεριανό».
Και το ελληνόπουλο λέει:
«Αυτά δεν είναι τίποτα! Εμένα ο μπαμπάς μου είναι υπάλληλος σε μια υπηρεσία. Το μεσημέρι που σχολάει στις 2 και μισή, φεύγει μια ώρα νωρίτερα και στις 2 η ώρα είναι πίσω στο σπίτι και όλη η οικογένεια τρώμε μαζί το μεσημεριανό»!
