Κι εγώ πήγα στο σχολείο, λέει ο Γέροντας, και σκεφτόμουν μικρό παιδάκι πόσα χρόνια θέλει αυτό το σχολείο, 12 χρόνια. Πω πω, πως θα περάσουν 12 χρόνια !
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Κι εδώ όλη η αγωνία είναι πως θα σπουδάσει το παιδί, δηλαδή από την φυλακή σε πιο φυλακή, πιο φυλακή μέχρι να τον αποτελειώσουν τον άνθρωπο. Δηλαδή επειδή χάσαμε εμείς την ελευθερία μας, να την χάσουν και τα παιδιά μας. Ο άγιος Πορφύριος από μικρό παιδί δεν μεγάλωσε φυσιολογικά όπως τα παιδιά όλου του κόσμου και όπως εμείς. Πολύτεκνη οικογένεια, 5 παιδιά, αυτός ήταν ο 4ος. Φτώχεια καταραμένη. Ο πατέρας του πήγε να δουλέψει στην διώρυγα του Παναμά.
Τι έκανε ο Πορφύριος από μικρό παιδάκι ; Βοσκούσε πρόβατα. Από μικρό παιδί. Εμείς τώρα οι μοντέρνοι, οι πολιτισμένοι, λέμε το παιδί δεν πρέπει να δουλεύει από μικρό. Το παιδί θα πάει σχολείο, να γίνει ο καλύτερος τεμπέλης. Το σχολείο βγάζει τεμπέληδες. Μα, ξέρει μαθηματικά, ξέρει … Δεν πάει να ξέρει, βγαίνουν άχρηστοι, κούφιοι άνθρωποι από το σχολείο. Θα πεις είσαι εναντίον του σχολείου ; Όχι, δεν είμαι κατά του σχολείου. Αλλιώς έπρεπε να είναι το σχολείο. Το σχολείο έπρεπε να έχει και πρόβατα και κατσίκια και χωράφια. Θα μαθαίνει και γράμματα, αλλά θα σε βγάζει το σχολείο και άνθρωπο της προκοπής. Να ξέρει και τέχνες και πράγματα και … Και να μάθεις τα πάντα από μικρό παιδί. Έτσι έπρεπε να είναι τα σχολεία. Δεν υπάρχει καμία παιδεία, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τελειώσουν το σχολείο, να πάνε στο πανεπιστήμιο, να πάρουν πτυχίο, να βγάζουν λεφτά. Παιδεία μηδέν. Γι αυτό καταντήσαμε έτσι. Και ο άγιος Πορφύριος πρόβατα βοσκούσε. Αυτόν ο Θεός δεν τον ήθελε να μάθει γράμματα. Για ποιο λόγο ; Αφού ήθελε να ζήσει και να γίνει σαν τον Χριστό. Τι λέει μέσα στην Γραφή ; «Γράμματα μη μεμαθηκώς» ήταν ο Χριστός.
Δεν είμαι εναντίον των γραμμάτων. Γιατί ο Χριστός ήταν εναντίον των γραμμάτων ; Είναι πολύ σοβαρό αυτό το θέμα. Λέει το Κράτος, αν δεν πάει σχολείο το παιδί είσαι παράνομος, θα στο πάρουμε το παιδί. Τρελά πράγματα. Και μετά δούλεψε ο Πορφύριος σε ένα ορυχείο εκεί κοντά. Εφτά χρονών παιδάκι. Επιτρέπεται τα παιδάκια να δουλεύουν σε ορυχείο; Τρία χρόνια δούλεψε. Και μετά δούλεψε σ’ ένα μπακάλικο στον Πειραιά κι εκεί άκουσε κάποιους οι οποίοι εκεί που έτρωγαν μιλούσαν για το Άγιο Όρος. Και όμως παρ’ όλο που ήταν μικρός και πήγε μόνο στην πρώτη δημοτικού, ήξερε μόνο να συλλαβίζει, κουτσά στραβά μπόρεσε να διαβάσει τον βίο του αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου. Αν θέλει ο άνθρωπος και διψάει, ας μη ξέρει ούτε να διαβάζει, ούτε τίποτα. Θα μάθει και θα καταλάβει αυτά που θα τον φωτίσει ο Θεός και θα τον πάει εκεί που πρέπει.
Κοιτάξτε τώρα τι προοπτική είχε ένας άνθρωπος που πήγε 5 χρονών να βόσκει πρόβατα, πήγε σ’ ένα ορυχείο αγράμματος, θα ήταν σίγουρα ένας κατεστραμμένος άνθρωπος. Αν το πεις σήμερα στην σύγχρονη «πολιτισμένη» κοινωνία θα σου πουν το παιδί αυτό είναι άχρηστο. Ο άχρηστος για εμάς τότε Πορφύριος, γιατί δεν ξέραμε πως θα εξελιχθεί, εμείς αν βλέπαμε τώρα αυτό το παιδάκι θα κατακρίναμε την μάνα του, τον πατέρα του… Θάχαμε ξεσηκώσει όλο τον κόσμο. Δεν ντρέπονται, άφησαν το παιδί και πάει καταστράφηκε το παιδί.
Ο πατέρας μου έλεγε, ο άνθρωπος γεννιέται, δε γίνεται. Αυτός (ο Πορφύριος) γεννήθηκε άγιος και ο Θεός τον ήθελε να είναι μακριά από τις κακίες του κόσμου. Το σχολείο σε μαθαίνει την κακία. Τι σε μαθαίνει ; άπαξ και φύγει το παιδί από το σπίτι, από την προστασία της μάνας και του πατέρα, τελείωσε το παιδί. Στο σχολείο θα τα μάθει όλα. Τσιγάρα, καπνίσματα … Μια βρωμιά, θα γίνουν όλα στο σχολείο. Έτσι όπως είναι τα σχολεία τα σημερινά. Μιλάμε ότι αυτά τα σχολεία, δεν είναι σχολεία για να βγάζουν ανθρώπους. Αυτά είναι ξεπεσμός τα σχολεία.
Και συνεχίζω, ο Πορφύριος εκεί που δούλευε στο μπακάλικο και άκουσε τους δυο γέρους που μιλούσαν για το Άγιο Όρος, και του ήρθε ένας ζήλος να πάει κι αυτός 11 χρονών παιδάκι, του ήρθε ζήλος το 1917, δεν είχε λήξει ακόμα ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Τώρα ένα παιδάκι 11 χρονών, οι γονείς είναι τόσο προστατευτικοί, το παιδί και το παιδί… Ποιος τον προστάτευε τον Πορφύριο 11 χρονών ; Ποιος θα άφηνε ένα παιδάκι 11 χρονών να γίνει λαθρεπιβάτης σε πλοία ; Η ζωή του Πορφυρίου είναι ανατρεπτική από την μέρα που γεννήθηκε μέχρι που πέθανε. Δεν έχει καμία σχέση με την λογική την δική μας, δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό τον κόσμο, με την τάξη, με την σειρά, με το σύστημα αυτό όλο. Καμία σχέση. Τα ανέτρεψε όλα.
Ψέματα έλεγε (ο Πορφύριος), γιατί πως θα μπορούσε να πάει στο Άγιο Όρος ; Τι, θα έμπαινε μέσα στο καράβι και θα έλεγε, πάω στο Άγιο Όρος να γίνω μοναχός ; Επιτρέπεται να λέμε ψέματα ; Όχι. Αλλ’ αυτός έλεγε και ψέματα. Τα έλεγε όμως από αγάπη στον Χριστό. Δεν ξέρουμε στη ζωή του μέχρι τα 11, κοινωνούσε, εξομολογιόταν, εμείς, δε λέω ότι είναι κακό, μαθαίνουμε στα παιδιά να εξομολογιούνται, να κοινωνούν και μόλις πάνε 14, 15 χρονών εξαφανίζονται από την Εκκλησία. Μπαίνει η εφηβεία, άλλα κόλπα. Το σχολείο σε εκπαιδεύει για να γίνεις διάολος. Παλεύει η οικογένεια με το στανιό πως θα σε κρατήσει, πας στο σχολείο κι έμαθες και πέντε πράγματα … Ένα ρομποτάκι σε κάνουν. Να ξέρεις πρόσθεση, αφαίρεση … να βγάζεις λεφτά, τίποτα άλλο. Το σχολείο δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο.
Και ο Θεός ήθελε να του μάθει τα γράμματα του Θεού. Τον πήρε με τρόπο παράνομο. Έφυγε από το μπακάλικο τάχα ότι οι γονείς του είναι άρρωστοι, του έβγαλαν εισιτήριο με το πλοίο για Χαλκίδα, αυτός έκαμνε ότι κοιμόταν και δεν κατέβηκε στη Χαλκίδα κι έλεγε ψευτιές. Ήταν σωστό ; Δε λένε να λες τα πάντα στον πνευματικό, στον … Άντε να το έλεγε στον πνευματικό, στον Δεσπότη, υπήρχε περίπτωση να του έλεγε κάποιος καλά κάμνεις ; Μα ο Πορφύριος θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Αν είσαι έτοιμος να κάνεις αυτό που θέλει ο Θεός πρέπει να γίνεις παράνομος γι αυτό τον κόσμο. Ποιος θα έλεγε στον Πορφύριο 11 χρονών, με την ευλογία μου πήγαινε ; Όλοι θα έλεγαν, το παιδί δεν είναι καλά. Και πήγε στο Άγιο Όρος. Τρεις φορές προσπάθησε να πάει, τον γύριζε ο διάολος πίσω. Με τα συναισθήματα για τους γονείς του, τον γύριζε πίσω. Δεν τον εμπόδιζε άνθρωπος, ο διάολος τον εμπόδιζε με το συναίσθημα. Την τρίτη φορά λέει, δε βγαίνω από το καράβι ούτε πεθαμένος.
Στη Θεσσαλονίκη πήγε στον άγιο Δημήτριο και τον παρακαλούσε γονατιστός να γίνει μοναχός, ασκητής. Αυτό ήταν το όνειρό του. Το όνειρο ενός παιδιού το 1918. Τα όνειρα τα δικά μας ποια είναι ; Αν δεν έχεις όνειρο να γίνεις άγιος … Δεν ξέρω πόσοι θα σωθούν. Ο Χριστός στο Ευαγγέλιο είναι ξεκάθαρος. Θα ζητήσουν πολλοί να μπουν στην βασιλεία του Θεού, αλλά λίγοι θα βρίσκουν την πόρτα. Α παπα Γιώργη στην κόλαση θα μας στείλεις όλους ; Αν δεν σας στριμώξω τώρα που ζούμε και εσάς και τον εαυτό μου, κινδυνεύουμε όλοι. «Κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε». Τώρα είναι η ευκαιρία, να προλάβουμε, αλλιώς μετά πάει. Πέταξε το πουλάκι. Μιλάμε για αιωνιότητα, δε μιλάμε για ένα δυο χρόνια.
Τι να σχολιάσω από τα λόγια του Γέροντα ; Εμείς στην Ελλάδα μας από βρέφη στέλνουμε τα παιδιά μας στους σταθμούς επειδή εργάζεται και η μητέρα, από μικρά παιδιά τα έχουμε μπροστά σε μια οθόνη, μόνο διαβάσματα στα σχολεία μας χωρίς να τους μαθαίνουμε ούτε γεωργικές εργασίες ούτε κτηνοτροφικές ούτε τίποτα, τους συμπεριφερόμαστε σαν να είναι βλάκες και δεν τους ποτέ ζητάμε καμία ευθύνη, και απορούμε κι από πάνω γιατί δεν σέβονται κανένα και τίποτα.
Ο Θεός να μας ελεήσει όλους !
