Ξεκινάει από την εκκλησία της Αγίας Άννας κοντά στον συνοικισμό Ευαγγελικών, διασταυρώνεται με την οδό Θεσσαλονίκης και φτάνει μέχρι τα κοιμητήρια κοντά στον Σιδηροδρομικό Σταθμό.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Είναι το επιχωματωμένο παλιό ποταμάκι του Κουραδά, που μετονομάστηκε σε Μοσχοπόταμο.
Εδώ γίνεται και η λαϊκή αγορά Κάθε Σάββατο.
Κι όμως, το όνομα αυτού του πολυσύχναστου δρόμου δεν λέει κάτι σε πολλούς, δηλαδή, ότι στις 19 Μαΐου τιμούμε τη μνήμη της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους, Επίσης τιμούμε τη μνήμη του μαζικού εκτοπισμού τους, που έγινε κατά την περίοδο 1914-1923. Δηλαδή την σφαγή και τον ξεριζωμό.
Η μέρα αυτή καθιερώθηκε το 1994 με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων ως ημέρα μνήμης.
Ο ακριβής αριθμός των Ελλήνων θυμάτων είναι δύσκολο να υπολογιστεί, λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν. Υπολογίζονται σε τουλάχιστον 353.000 ψυχές. Η ανθρωπογεωγραφία του Πόντου άλλαξε μέσα σε ελάχιστα χρόνια και ο ελληνικός πολιτισμός δέχθηκε ανηλεή επίθεση με μοναδικό στόχο να εξαφανιστεί.
Όσοι μετά από αυτά κατάφεραν να επιβιώσουν πήραν το δρόμο της προσφυγιάς από τα παράλια προς την ενδοχώρα της Ανατολίας, είτε υποχρεώθηκαν να εργαστούν στα τάγματα καταναγκαστικής εργασίας όπου χάθηκαν πολλές χιλιάδες ή έμειναν στον Πόντο κρύβοντας ότι είναι Έλληνες και χριστιανοί. Μέχρι τον Μάρτιο του 1924, 353.000 Έλληνες του Πόντου έχασαν τη ζωή τους και άλλοι τόσοι εκτοπίστηκαν.
Αυτά συνέβησαν στους προγόνους μας, στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, στην γειτονική μας χώρα, την Τουρκία. Αυτά μάς θυμίζει η οδός 16ης Μαΐου.
