Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι ο κόσμος της πόλης, και όχι μόνο, προσδοκούσε την επαναφορά του και δια τούτο είναι μάλλον αναντίλεκτο ότι η πρωτοβουλία να λειτουργήσει ξανά ενέχει θετικό πρόσημο για τη διοίκηση του Δήμου που αφουγκράστηκε έγκαιρα και σωστά τον σφυγμό της κοινής γνώμης.
Ωστόσο, κατά την άποψη μας, προκειμένου να καταστεί ένας ‘‘περιοδικός πολιτισμικός θεσμός” και να μην καταλήξει ως ένα ‘‘πυροτέχνημα” λίγων χρόνων, απαιτείται να δοθεί, πέραν των όποιων άλλων παραμέτρων, ιδιαίτερη προσοχή στην επισκεψιμότητά του που πρέπει να διατηρηθεί σε υψηλά, και, ει δυνατόν, σε ολοένα και αυξανόμενα επίπεδα στα επόμενα χρόνια. Καθότι ένας θεσμός που καθίσταται γνωστός διατοπικά και καθιερώνεται στη συνείδηση των πολλών και πιο στέρεες βάσεις διαθέτει για να ‘‘επιβιώσει” αλλά και τις προϋποθέσεις για να επιτυγχάνει συνεχώς.
Το θεματικό περιεχόμενο του Πάρκου και η ροή και ποιότητα των επιμέρους εκδηλώσεων τις ημέρες της λειτουργίας του είναι ασφαλώς κρίσιμα ζητήματα που επηρεάζουν ουσιωδώς την επισκεψιμότητά του, αλλά με το παρόν κείμενο θα θέλαμε να σταθούμε κυρίως στη μαζικότητα της προσέλευσης των επισκεπτών του, η οποία κατά βάση είναι συνάρτηση αφενός της σωστής και μεθοδικής οργάνωσης και αφετέρου της πλατειάς και διεισδυτικής διαφήμισής του.
Αναφορικά με τον πυλώνα της οργάνωσης, έχουμε τη γνώμη ότι αυτή θα πρέπει να δομηθεί σε δύο διαφορετικά επίπεδα. Είναι απαραίτητο, σε ένα πρώτο επίπεδο, οι άνθρωποι του Δήμου να εξετάσουν το πώς θα οργανωθεί καλύτερα το project για να προσέρχονται μαζικότερα οι επισκέπτες ‘‘των λίγων ωρών” ή ‘‘της μιας ημέρας” και, σε ένα δεύτερο επίπεδο, ίσως θα έπρεπε να διερευνηθούν οι δυνατότητες διασύνδεσης του ‘‘Πάρκου των Χρωμάτων” με το λεγόμενο ‘‘city break”, κατά το οποίο οι επισκέπτες του θα μπορούσαν να συνδυάσουν την επίσκεψή τους στο Πάρκο και με διαμονή κάποιων ημερών τη ‘‘γιορτινή περίοδο” στην ευρύτερη περιοχή μας.
Σχετικά με το πρώτο επίπεδο, η πρόταση μας εστιάζει στην επιτέλους αξιοποίηση δύο υφιστάμενων υποδομών που συνιστούν και σημαντικά ‘‘assets” της χωρικής ανάπτυξης του Δήμου. Αν δεν καθιερωθούν, λοιπόν, ‘‘δυνατότητες ευρείας χωροθέτησης και πρόσβασης”, μαζικά δεν μπορεί να επισκεφθεί πολύς κόσμος το Πάρκο που και στο κέντρο μιας πυκνοδομημένης πόλης βρίσκεται αλλά και εκεί δεν υφίστανται, λόγω της χωρικής στενότητας και οικοδομικής πύκνωσης, μέρη για ευρεία στάθμιση. Συνεπώς, για αυτόν τον λόγο ο νέος περιφερειακός δρόμος της πόλης στον οποίο εύκολα και χωρίς ιδιαίτερη καθοδήγηση μπορούν να εισέλθουν οχήματα από οποιαδήποτε κατεύθυνση είναι η πρώτη ‘‘προνομιακή υποδομή” που μπορεί να αξιοποιηθεί. Και τούτο, διότι σε ελάχιστη απόσταση από αυτόν βρίσκεται ο χώρος της εμποροπανήγυρης της Κατερίνης, η δεύτερη υποδομή, εκλαμβανόμενη ως ‘‘χωρικό απόθεμα”, που όμως παραμένει άδειος και ανεκμετάλλευτος, πλην του Σεπτεμβρίου κάθε έτους.
Η ιδέα, λοιπόν, είναι ότι κατόπιν της καθοδήγησης του κοινού (και όταν λέμε ‘‘κοινό” εννοούμε ανθρώπους που μπορεί να έρχονται από την Ελλάδα ή και από οπουδήποτε), καθοδήγησης που μπορεί να παρασχεθεί σε αυτό (το κοινό) δια μέσου οποιασδήποτε μορφής σύγχρονης επικοινωνίας (ας μιλήσουν και ασχοληθούν επί τούτου οι ειδικοί του marketing), αυτοκίνητα και κυρίως λεωφορεία (αυτά είναι το extra plus στη μαζικότητα) θα ήταν δυνατόν να καθοδηγούνται δια της νέας περιφερειακής οδού στον γενικό χώρο στάθμευσης, δηλαδή στο χώρο της Ανδρομάχης.
Από εκεί συχνά και ανελλιπή δρομολόγια της αστικής συγκοινωνίας, κατόπιν συνεννόησης προφανώς των Διοικήσεων του Δήμου και των ΚΤΕΛ Κατερίνης, θα μπορούσαν σωρηδόν και τακτικά, και κυρίως οργανωμένα και πολιτισμένα, να φέρνουν άμεσα, και χωρίς χρονοτριβή και ταλαιπωρία, τον (πολύ) κόσμο στο χώρο του ‘‘Πάρκου των Χρωμάτων”, από όπου δε με άλλα προγραμματισμένα δρομολόγια επισκέπτες που ήδη θα έχουν ολοκληρώσει την ολιγόωρη ή ημερήσια επίσκεψή τους στο Πάρκο και θέλουν να αποχωρήσουν θα μεταφέρονται στον γενικό χώρο στάθμευσης, δηλαδή σε ‘‘ευκρινές και εγγυημένο σημείο”, όπου τα οχήματά τους θα τελούν υπό καθεστώς πλήρους ασφάλειας.
Η ευκολία της πρόσβασης στον επισκεπτέο χώρο και ο σεβασμός στον επισκέπτη είναι στοιχειώδη κίνητρα της μαζικής επισκεψιμότητας. Ας σκεφθούν, επομένως, οι υπεύθυνοι τι είναι καλύτερο: Να ‘‘παρακρατούνται” ελάχιστες δεκάδες μέτρα επί της οδού Μητροπόλεως, υποτίθεται ως ‘‘parking” του ‘‘Πάρκου των Χρωμάτων”, προσπαθώντας έτσι (ως Δήμος Κατερίνης) να ‘‘χωρέσουμε το νερό ενός ποταμού σε ένα ποτήρι”, ή τελοσπάντων, χωρίς να είναι απαραίτητο να υιοθετηθεί η δική μας ιδέα, να οργανωθεί αυτό το καίριο για την επισκεψιμότητα του Πάρκου ζήτημα σε διαφορετική βάση και προφανώς υπό μια πιο ανοιχτόμυαλη αντίληψη.
Το δεύτερο επίπεδο, αυτό που αφορά το λεγόμενο ‘‘city break” είναι βεβαίως πιο δύσκολο και πιο απαιτητικό. Προσθέτει, εφόσον αξιοποιηθεί καταλλήλως, πολύ περισσότερο στη μεγέθυνση της τοπικής οικονομίας αλλά εξαρτάται και από περισσότερους παράγοντες. Σχετίζεται με το απόθεμα των τουριστικών καταλυμάτων της πόλης και της περιοχής και τη δυνατότητα λειτουργίας τους στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα αλλά και με τη συνεργασία περισσότερων τοπικών φορέων και ιδιαιτέρως με την προβολή των αξιοθέατων του τόπου και των σημείων αναφοράς του που μπορούν να ‘‘μαγνητίσουν” το ευρύ κοινό.
Σε αυτό το επίπεδο, το ‘‘Πάρκο των Χρωμάτων” δεν εκλαμβάνεται ως ο μοναδικός ή αποκλειστικός ‘‘πόλος έλξης” των επισκεπτών του αλλά λειτουργεί ως ‘‘πολύτιμο κομμάτι” του γενικού τουριστικού ενδιαφέροντος για την περιοχή. Και πάλι όμως, σε αυτόν τον πυλώνα, κατά την άποψή μας, δύο πεδία μπορεί να καταστούν ερευνητέα.
Στο πρώτο πεδίο, η πόλη είναι το ζητούμενο ανάδειξης και διασύνδεσης της με το Πάρκο. Χωρικά, ο κεντρικός πεζόδρομος της πόλης και η γειτνίασή του με τις τρεις κεντρικές πλατείες της δημιουργούν ένα συνεκτικό, βατό και ενδιαφέρον χωρικό πλαίσιο περιήγησης και δραστηριοτήτων. Σε αυτό το περίγραμμα, η αγορά της πόλης, οι χώροι αναψυχής, η γαστρονομία της και ένα πρόσθετο οργανόγραμμα στοχευμένων και επιλεκτικών ‘‘happenings και events” θα έδιναν προστιθέμενη αξία στη διαμονή πια (και όχι απλά επίσκεψη) του κοινού στην Κατερίνη.
Σε ένα δεύτερο δε πεδίο, οι λεγόμενοι ‘‘πόλοι έλξης” της ευρύτερης περιοχής θα μπορούσαν να αποτελέσουν ιδανικό κίνητρο και πειστικό επιχείρημα για αυτούς που θα επέλεγαν τη βραχεία διαμονή στον τόπο. Σε τούτη την περίπτωση, το ‘‘Πάρκο των Χρωμάτων” μπορεί να συνδυαστεί αρμονικά (και αναφέρουμε ενδεικτικά) με το Αρχαιολογικό Μουσείο του Δίου, με το Λιτόχωρο και τον Όλυμπο και (γιατί όχι;) με το ‘‘παραθαλάσσιο μέτωπο” του νομού.
Όλα τα παραπάνω, βέβαια, που είναι απλές σκέψεις, απαιτούν δουλειά και μεράκι, οργανωτικές πρωτοβουλίες και συμπορεύσεις. Και ανάλογα με τους επιδιωκόμενους στόχους και τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, έχουν και τον δικό τους βαθμό δυσκολίας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ιδέα (που ελπίζουμε να αποτελεί και πρόθεση) είναι ότι το ‘‘Πάρκο των Χρωμάτων”, με ακόμη καλύτερη φροντίδα και οργάνωση, τα επόμενα χρόνια θα μπορούσε να γίνει θεσμός πολιτισμικής αναβάθμισης, πηγή διάχυτων οικονομικών εισροών αλλά και πομπός πραγματικής διαφήμισης για την πόλη και τον τόπο μας. Αναμένουμε, λοιπόν……
Κατερίνη, 10/1/2025
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΡΕΛΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ
