Και η μεν και η δε , εδώ και καιρό το έχουν βάλει στα πόδια, μπροστά στον κόλαση της μαύρης προπαγάνδας της πιο αυταρχικής καθεστωτικής νοοτροπίας που γνώρισε ο τόπος από την μεταπολίτευση και εντεύθεν. Η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη έχει να επιδείξει τις πιο λαμπρές επιδόσεις στον λαϊκό εκμαυλισμό, την διαστρέβλωση της πραγματικότητας, το απύθμενο ψέμα, την κατάργηση κάθε ψήγματος κοινωνικής ευαισθησίας, τον ασύλληπτο κυνισμό και τον αμοραλισμό. Δεν υπάρχει μέτρο, όριο ,κανόνας. Ένας στρατός εντεταλμένων…δημοσιογράφων, σχολιαστών, επικοινωνιολόγων, τρολ, και πάσης φύσεως δημαγωγών του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, στη διάθεση, στην υπηρεσία μιας κυβέρνησης που έχει αναγάγει το μικροκομματικό συμφέρον, το προσωπικό κέρδος των στελεχών της και το συμφέρον της οικονομικής ολιγαρχίας, σε ύψιστο σκοπό και καθήκον. Η ανθρώπινη ζωή, όπως έδειξε και η ανθρωποκτονία των Τεμπών, μπαίνει στο ζύγι και αποδεικνύεται κατώτερη σε αξία των επιδιώξεων και των στόχων αυτής της κυβέρνησης. Παράπλευρη δηλαδή απώλεια σε ένα πόλεμο που υποτίθεται ότι διεξάγει η Μητσοτακική πολιτεία για την… εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων. Η μεθόδευση και τα μέσα που επιστρατεύονται για το θάψιμο της αλήθειας, την επικράτηση του σκότους αντί του φωτός, της πρωτοφανούς εν γένει πολιτικής αλητείας, της πολιτικής βωμολοχίας και χυδαιότητας, θα διδάσκονται στο μέλλον σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή.
Είναι η διαχρονική δεξιά, η συνεπικουρούμενη σήμερα ανοιχτά και από την ακροδεξιά. Είναι αυτή που θεωρεί την χώρα ιδιοκτησία της, αποκλειστικό της περιουσιακό στοιχείο. Και σαν τέτοιο δεν ανέχεται κανένα μαγάρισμα από οποιονδήποτε βέβηλο και βρωμίλο. Έτσι αντιμετώπισε και τον ίδιο πόλεμο διεξήγαγε κατά του Α. Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980. Τότε που έχανε τη γη κάτω από τα πόδια της βρίζοντας και ασχημονώντας κατά του…αρχικομμουνιστή Ανδρέα που θα …κατέλυε τη δημοκρατία και θα μας παρέδιδε σιδηροδέσμιους στους σλάβους. Είναι η δεξιά που λίγα χρόνια αργότερα δεν είχε ιδιαίτερες ανησυχίες με την διάδοχη κατάσταση των Σημιτικών εκσυγχρονιστών. Εκείνων που έβλεπαν τα τραίνα της ρεμούλας και της διαφθοράς να περνούν δίπλα τους και σώπαιναν με πρώτο τον πρόσφατα θανόντα Κ. Σημίτη. Και ενώ τα πράγματα έπαιρναν τον συνήθη δρόμο τους και στην διακυβέρνηση του τόπου εναλλάσσονταν ποικίλοι μάγοι της εκσυγχρονιστικής κεντροδεξιάς με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα της περιόδου 2009-2015, απούσας από το γκουβέρνο δια ροπάλου της Αριστεράς, προέκυψε ο ακατονόμαστος, ο… λαϊκιστής, καταστροφέας του τόπου,ο…εθνικός μειοδότης,ο Αλ. Τσίπρας και ο Σύριζα- ΠΣ. Εε.. αυτό κι αν ήταν από τα άγραφα. Θράσος και προσβολή ασήκωτη για τους από τον Θεό εντεταλμένους ινστρούχτορες της δεξιάς για την προστασία της χώρας και του πολιτεύματος από τα μιάσματα της Αριστεράς. Της αριστεράς που κλήθηκε να μαζέψει τα οικονομικά και κοινωνικά συντρίμμια που δημιούργησαν οι άθλιοι κατοπινοί τιμητές και υβριστές της, με τις ανερμάτιστες και κατάπτυστες αντιλαϊκές πολιτικές τους. Ήταν τότε που η Ελλάς ο παρίας της Ευρώπης, ο χρεοκοπημένος εταίρος της ΕΕ, απειλούνταν από λυτούς και δεμένους με πλήρη αφανισμό. Τότε που εσωτερική και εξωτερική τρόικα, καιροφυλακτούσαν πάνω από το υποψήφιο θήραμα για το ποιος θα αρπάξει το μεγαλύτερο λάφυρο. Έτσι εννοούσε και συνεχίζει η δεξιά να εννοεί το πατριωτικό καθήκον. Αφού αυτή δεν είναι στο γκουβέρνο, ας πάει και το παλιάμπελο. Σε αυτή την ανελέητα σκληρή εσωτερική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα 15-19, η κυβέρνηση Συριζα-ΠΣ πάλεψε με πείσμα υπερασπίζοντας ότι ήταν δυνατόν. Πήρε μέτρα για την στήριξη της κοινωνίας, που μέγα τμήμα της βρίσκονταν στα πρόθυρα ενός πραγματικού λοιμού. Καθιέρωσε το Κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης, τα σχολικά γεύματα, επανέφερε την 13η σύνταξη. Προχώρησε στην κατοχύρωση καθολικής πρόσβασης όλων των πολιτών στο ΕΣΥ, εντάσσοντας σε αυτή 2,5 εκατομμύρια συμπολίτες μας. Επιτάχυνε τις διαδικασίες δημιουργίας Κτηματολογίου και δασικών χαρτών, ολοκληρώνοντας παράλληλα τους μεγάλους οδικούς άξονες που η περαίωση τους καρκινοβατούσε για χρόνια. Παράλληλα τα χρόνια εκείνα σημείωσε ρεκόρ η απορρόφηση των ΕΣΠΑ για την στήριξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Για πρώτη φορά θεσπίστηκε το μεταφορικό ισοδύναμο για τα νησιά. Το χρεοκοπημένο ΕΣΥ, τα χρεωμένα νοσοκομεία, οι ελλείψεις υγειονομικού προσωπικού, όπως και των ΜΕΘ, για πρώτη φορά ενισχύθηκαν και μαζί με τις νεοϊδρυθείσες ΤΟΜΥ, ανακούφισαν σημαντικά τις λαϊκές ανάγκες. Στην παιδεία κατοχυρώθηκαν δικαιώματα καθηγητών στην ιδιωτική κυρίως εκπαίδευση, με παράλληλη αναβάθμιση των ΤΕΙ. Με την έξοδο από τα μνημόνια πάρθηκα μέτρα στήριξης της εργασίας, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του υποκατώτατου, η επέκταση των συλλογικών συμβάσεων. Στην εξωτερική πολιτική για πρώτη φορά έλαβε σάρκα και οστά ο όρος ΄΄πολυδιάστατη΄΄ με πρωτοβουλίες που προάσπιζαν τα εθνικά μας συμφέροντα αποτελεσματικά και άνοιγαν και καινούργιες προοπτικές προς κάθε κατεύθυνση. Εμβληματική, δε παραμένει και σήμερα αναγνωρίζεται από όλους, ακόμη και από την δεξιά η συμφωνία των Πρεσπών. Συμφωνία που απάλλαξε τη χώρα μας από τον άδικο αλυτρωτισμό των γειτόνων μας και τις ανεκδιήγητες αιτιάσεις και διεκδικήσεις τους.
Παρόλα αυτά λυσσομανάει ακόμη και σήμερα το εναπομείναν αντισύριζα μέτωπο με πρωτοστάτες τα μίσθαρνα όργανα της δήθεν δημοσιογραφίας και ιδιαίτερα οι περιώνυμοι πρώην … αριστεροί δημοσιολόγοι και ακροκεντρώοι, επαγγελματίες πλέον συκοφάντες του Σύριζα και του Τσίπρα, με το άκουσμα και μόνο ότι προτίθενται οργανώσεις της Αριστεράς με την ευκαιρία του κλεισίματος δεκαετίας από την πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση, να κάνουν κάποιες εκδηλώσεις. Αβυσσαλέο το μίσος, η κακεντρέχεια, η αμφισβήτηση του δικού τους δόγμα, ότι η Αριστερά είναι μόνο για να διαμαρτύρεται, να χειροκροτεί τα πεπραγμένα της αναπαυόμενη σε φανταστικές δάφνες, αλλά προς Θεού ούτε και να σκαφτεί πως μπορεί να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Αυτές αφορούν αποκλειστικά κα μόνο το…εκλεκτο του Κυρίου ποίμνιο της δεξιάς.
Θα αναρωτηθεί ο οιοσδήποτε όλα λοιπόν καλά στην επίμαχη περίοδο διακυβέρνησης από την Αριστερά;. Όχι βέβαια, είναι η απάντηση. Υπήρξαν και οι λάθος εκτιμήσεις η και οι υπερεκτιμήσεις για τις δυνατότητες μας την επίμαχη εποχή. Όπως και οι ψευδαισθήσεις οτι θα πειστούν οι εταίροι για τα δίκια μας, δίνοντας περιθώρια ανάσας στην ελληνική οικονομία και πίστωση χρόνου. Στοιχείο πολιτικής γενναιότητας υπήρξε η αυτοκριτική και η ανάληψη συγκεκριμένης ευθύνης από τον Αλ.Τσίπρα για όσα ακόμα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν. Εκείνο όμως που δεν αμφισβητείται από κάθε καλόπιστο δημοκράτη συμπολίτη μας, είναι πως εκείνη η κυβέρνηση πάλεψε μέχρι τέλους με όσες δυνάμεις διέθετε και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Και για αυτό εδικαιούτο μιας δεύτερης τετραετίας, έξω πια από μνημόνια και δεσμεύσεις, για να λάμψει πέρα ως πέρα το κοινωνικό , φιλολαϊκό της πρόσωπο.
ΥΓ. θυμάται κανείς κυβέρνηση στη χώρα μας να μην καταγγέλλει την απερχόμενη για τα άδεια ταμεία, τα οικονομικά σκάνδαλα, τον πλουτισμό υπουργών και λοιπά ανομήματα; Το 2019 η απερχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς άφησε οικονομική παρακαταθήκη 37 δις ευρώ, στην νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της δεξιάς και ακροδεξιάς. Ακούστηκε υπουργός η στέλεχος του Σύριζα να καταχράστηκε σε οιονδήποτε τομέα υπηρέτησε έστω και ένα ευρώ;
Γι αυτό, λοιπόν , θα μείνει ακατάρριπτο το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, όσο κι αν βυσσοδομεί το σάπιο δημοσιογραφικό τιμ του Μητσοτακισμού.
Του Γιάννη Τεκίδη
