Πριν κάποια χρόνια σε απογευματινή εκπομπή γινόταν συζήτηση για «τις σχέσεις με παντρεμένους».
του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Πριν κάποια χρόνια σε απογευματινή εκπομπή γινόταν συζήτηση για «τις σχέσεις με παντρεμένους». Κάποιος κύριος που έχει τρία κορίτσια ηλικίας πάνω από 20 ετών ανέφερε ότι διατηρεί σχέσεις με άλλη γυναίκα, κάτι που το γνώριζαν όλοι στο σπίτι του! Αυτό όμως που εντυπωσίασε ήταν η… «βαρυσήμαντη» δήλωση του ότι είναι « πολύ θρήσκος και πολύ χριστιανός!». Και δεν είναι μόνον αυτός αλλά συχνά ακούμε συμπατριώτες μας, ιδιαίτερα ηθοποιούς και άλλους «επώνυμους», να διακηρύττουν, με έμφαση μάλιστα, ότι είναι πολύ θρήσκοι και πιστεύουν στον Θεό …
Και είναι αλήθεια, στην πατρίδα μας ελάχιστοι είναι οι δηλωμένοι άθεοι. Λίγο πολύ όλοι πιστεύουν στον Θεό. Το ερώτημα όμως είναι σε τι είδους θεό πιστεύουμε; Και το λέμε αυτό γιατί αν τους τεθεί το ερώτημα πώς είναι ο Θεός στον Οποίο πιστεύουν θα πούνε ότι είναι κάτι το αόριστο, μια ανώτερη δύναμη, μια ιδέα… Επίσης αυτοί οι «χριστιανοί» δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα, στη ζωή μετά θάνατο, στη Δεύτερη ΄Ελευση του Χριστού, δεν δέχονται την Παλαιά Διαθήκη… και πάνε στην εκκλησία κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα.
Πρέπει να ξεκαθαριστεί στον νου μας ότι άλλο είναι να είναι κάποιος θρήσκος και τέτοιοι είναι ακόμη πολλοί που διαπράττουν εγκλήματα κι άλλο να είναι γνήσιος, συνειδητός Χριστιανός, σύμφωνα όχι με τη δική μας γνώμη αλλά με τη διδασκαλία της Βίβλου. Δεν μπορεί κάποιος να είναι θρήσκος και ταυτόχρονα να βρίζει τα θεία, να ζει μια ζωή βουτηγμένη στη διαφθορά και στην ανηθικότητα. Ο Ιάκωβος λέει: «Αν κανείς από ανάμεσά σας νομίζει πως είναι θρήσκος, μα δε χαλιναγωγεί τη γλώσσα του, εξαπατώντας έτσι τον εαυτό του, αυτού η θρησκεία είναι κούφια. Θρησκεία καθαρή και αδιάφθορη για τον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: το να επισκέπτεται κανείς τα ορφανά και τις χήρες, όταν περνούν από θλίψεις, και να διατηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο» (Επιστολή Ιακώβου 1:26,27).
Την άλλη φορά που ανοίξουμε το στόμα μας για να μιλήσουμε για το πόσο θρήσκοι είμαστε, ας σκεφτούμε τα παραπάνω λόγια και να σωπάσουμε, αν δεν έχουμε τα παραπάνω χαρακτηριστικά και μια ζωή και συμπεριφορά καθαρή. Το άλλο είναι παρωδία, κοροϊδία και κανέναν δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε εκτός από τον εαυτό μας και κάποιους συνανθρώπους μας. Τον Θεό όμως ποτέ. Κι αυτό είναι που μετρά, γιατί η θρησκεία έχει να κάνει πρώτιστα με τον Θεό. Και μην ξεχνούμε ότι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, αν και Θεός, έγινε άνθρωπος, όχι για να ιδρύσει μια νέα θρησκεία κοντά στις τόσες που υπήρχαν αλλά ήρθε με ένα σκοπό να σώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της αμαρτίας και να τον κάνει νέον άνθρωπο με σκοπό και νόημα στη ζωή. Η αλλαγή που φέρνει ο Χριστός στη ζωή μας, πρέπει να εκδηλώνεται στην καθημερινότητά μας σε κάθε σφαίρα της ζωής μας.
