Μέσα στο αναστάσιμο κλίμα και στην ατμόσφαιρα της νίκης του θανάτου έναντι της ζωής από τον Ιησού Χριστό, εορτάζουμε σπουδαίους Αγίους, οι οποίοι έδωσαν το αίμα τους και βεβαίωσαν το μεγάλο γεγονός της Αναστάσεως με τη ζωή τους. Όλο αυτό το πλήθος των Αγίων σφράγισαν με το αίμα τους την Ανάσταση του Χριστού.
Όλοι οι Άγιοι έζησαν με τη βεβαιότητα και με την ελπίδα της Αναστάσεως. Άγιος Γεώργιος, Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη, Αγία Ειρήνη και τόσοι άλλοι αναρίθμητοι Άγιοι, οι οποίοι απαρτίζουν το Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Στα χρόνια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, στο Αγιολόγιο προστέθηκε και η χορεία των Νεομαρτύρων. Οι Νεομάρτυρες ήταν αυτοί, οι οποίοι υποστήριξαν τη χριστιανική πίστη ενώπιον των Οθωμανών αρχών και οδηγήθηκαν στο μαρτύριο.
Οι Νεομάρτυρες ήταν εκείνοι οι οποίοι κράτησαν την Ορθοδοξία αναμμένη και ζωντανή, μέσα στα δύσκολα χρόνια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έβλεπαν την ελπίδα, την ανάσταση και την ανασύσταση του Έθνους μέσα από την Εκκλησία.
Όλοι αυτοί θυσίασαν τη ζωή για το Χριστό και για το Έθνος. Έχυσαν το αίμα τους για το Χριστό.
Μέσα στη χορεία των Νεομαρτύρων, συγκαταλέγεται και η «μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Κίτρους Μελετίου μαρτυρήσαντος ἐν Θεσσαλονίκῃ ἐν ἔτει 1821», η οποία τιμάται στις 18 Μαΐου. Γέννημα θρέμμα από τον Κολινδρό, αναδείχθηκε Επίσκοπος Κίτρους και τελείωσε μαρτυρικά τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη «σαφῶς ἀναπληρῶν ταύτης Πρόεδρον» τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, ο οποίος ως μέλος της Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν στην Κωνσταντινούπολη για τις συνοδικές υποχρεώσεις.
«Εἰκὼν καὶ τύπος σὺ γέγονας, τῷ μαρτυρίῳ σου, τοῦ καλοῦ ποιμένος» αναδείχθηκε ο Άγιος Μελέτιος. Δεν έζησε κλεισμένος στη Μητρόπολη για να μην χαλάσει την εύκολη και άνετη ζωή. Αντιθέτως, ήταν από τους πρώτους, ο οποίος σθεναρά υποστήριξε την Ορθοδοξία μπροστά στις Οθωμανικές αρχές. Δεν άφησε μόνο του το ποίμνιο, αλλά εκπλήρωσε την υπόσχεση που έλαβε στη χειροτονία του να ποιμαίνει το ποίμνιο μέχρι τέλους.
Αναδείχθηκε «ὁ ποιμὴν ὁ καλός», ο οποίος «τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων». Για να συνεχίσει το ευαγγελικό ανάγνωσμα, τη διαφορά μεταξύ του μισθωτού και του ποιμένος, λέγοντας: «ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων».
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του μισθωτού από τον ποιμένα. Ο ποιμένας θα δώσει τη ζωή του για το ποίμνιό του, ενώ ο μισθωτός, βλέποντας το λύκο να έρχεται, φεύγει για να σώσει τη ζωή του.
Ταιριάζει απόλυτα στη ζωή του Αγίου και ο λόγος του Αποστόλου Παύλου: «Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος». Ο Απόστολος των Εθνών περιγράφει με κάποια χαρίσματα, τα οποία καλείται να έχει ο εκάστοτε επίσκοπος. «Τέτοιος αρχιερέας μάς χρειαζόταν· άγιος, άκακος, αψεγάδιαστος, χωρίς καμιά σχέση με την ανθρώπινη αμαρτία, ο οποίος ανέβηκε πάνω από τα ουράνια».
Ο Άγιος Επίσκοπος, με τη στάση του, έγινε πραγματικός ποιμένας που έδωσε τη ζωή του για το ποίμνιο. Δεν στάθηκε σε αμπελοφιλοσοφίες, δεν το έβαλε στα πόδια, δεν ήρθε σε συνεννόηση με τις αρχές για να αποφύγει το μαρτύριο. Ενώ, ο μισθωτός -και υπάρχουν αρκετοί μισθωτοί στο διάβα της ιστορίας- θα άφηναν το ποίμνιο σε δύσκολες συνθήκες για να γλιτώσουν τη δική τους ζωή και βολή.
«Ἐξεμέτρησε τὸ ζῆν ἐν τοῖς βασάνοις» ο Ιερομάρτυρας Άγιος Μελέτιος. Η όλη βιοτή του ήταν εναρμονισμένη με την χριστιανική πίστη. Παρέμεινε πιστός στο Χριστό ακόμα και στις δυσκολίες. Ακόμα και ενώπιον των οθωμανών αρχών, δεν έχασε την πίστη του στον Αναστημένο Χριστό. Άρα, η ζωή του ήταν κοντά στο Χριστό και στις δύσκολες συνθήκες. Έδωσε τη ζωή του για το Χριστό και για την πατρίδα, όπως αναρίθμητοι Άγιοι στα δύσκολα χρόνια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι οποίοι αγωνίστηκαν «ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος».
Εμείς, σήμερα, το μαρτύριο του Αγίου Μελετίου μάς υπαγορεύει να μην σκύψουμε μπροστά στην πίστη και στην πατρίδα. Να αγωνιστούμε για όλα αυτά, τα οποία μάς παρέδωσαν οι πρόγονοί μας. Το χώμα της Ελλάδας είναι ποτισμένο με αίμα χιλιάδων Αγίων και ηρώων. Κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται, εμείς ας είμαστε εκείνοι, οι οποίοι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις ρίζες μας. Οι ρίζες μας μάς επιβάλλουν να κρατήσουμε τη φλόγα της πίστης και του Έθνους άσβεστη. Η δική μας στάση θα επηρεάσει την μετέπειτα ιστορία. Μπορεί να είμαστε λίγοι, όμως σε όλη την ιστορία οι λίγοι άνθρωποι έκαναν τη διαφορά.
Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
