Το ζούμε κάθε μέρα στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη, πρώτη είδηση σε ραδιόφωνο και τηλεόραση: «Μεγάλες καθυστερήσεις, μποτιλιάρισμα, βήμα σημειωτόν, μπλοκάρισμα στον περιφερειακό ανατολικά και δυτικά, στο κέντρο και την παραλιακή, στις εισόδους και εξόδους, μπουκωμένοι οι παράδρομοι, εκνευρισμός, άγχος, ταλαιπωρία οδηγών και αυτοκινήτων, άναψαν οι μηχανές, στο κόκκινο τα νεύρα και η υπομονή…».
«Οκτακόσιες σαράντα πέντε χιλιάδες σαλταρισμένοι εγκατέλειψαν… Ουρές χιλιομέτρων στα διόδια… Όπου φύγει-φύγει…».
Έτσι εξηγείται η μαζική και υστερική φυγή τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.
Το κακό είναι όλοι αυτοί πρέπει να ξαναγυρίσουν. Νέες ουρές, νέο μποτιλιάρισμα, νέα ταλαιπωρία…
Γι’ αυτό το βλέμμα τους είναι συννεφιασμένο και φουρτουνιασμένο. Γι’ αυτό όλοι ονειρεύονται και λαχταρούν να ζουν μακριά από την τσιμεντούπολη, σ’ ένα σπίτι στο λιβάδι…
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
