Στο σημερινό άρθρο μας θα εξετάσουμε ένα ερώτημα που αφορά και τον πατέρα και τη μητέρα: Γονείς, σε τι επενδύετε για τα παιδιά σας;
Γράφει ο Γεώργιος Σ. Κανταρτζής
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια ο θεσμός της οικογένειας χτυπιέται ανελέητα και αιμορραγεί. Κι όταν η οικογένεια καταρρέει τίποτα δε μένει όρθιο στο έθνος. Για τον Θεό, το ιδεώδες έθνος είναι εκείνο που ξεκινά από την οικογένεια.
Ένας εκπαιδευτικός δήλωσε: Δίδαξα σε κατηχητικό για 10 χρόνια και ήμουνα μέλος του Δ.Σ. του εκπαιδευτικού ιδρύματος. Έτσι είχα την ευκαιρία να συναντήσω παιδιά απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις. Η πείρα μού δίδαξε ότι ούτε ο Νόμος, ούτε τα σχολεία, ούτε και τα κατηχητικά σχολεία μπορούν να κάνουν ένα έθνος χριστιανικό, χωρίς τη βοήθεια του καλού παραδείγματος των γονιών.
Η αναρχία δεν γεννήθηκε στις διαδηλώσεις του όχλου. Ούτε η παρανομία φύτρωσε στις συμμορίες των δρόμων. Το πρόβλημα της υπακοής στους νόμους της πολιτείας, κοινωνίας και της ηθικής βρίσκεται στα χρόνια της παιδικής ηλικίας. Το παιδί που δεν υπακούει τους γονείς του δεν πρόκειται να υπακούσει και στους νόμους του Σχολείου και του Κράτους. Η χαλάρωση της πειθαρχίας στο σπίτι έφερε τα τραγικά αποτελέσματα στη σημερινή αναρχική κοινωνία. Ο απ. Παύλος προτρέπει: « Παιδιά, να υπακούτε στους γονείς» (Εφεσίους 6:1). Ο Θεμιστοκλής, ο μεγάλος στρατιωτικός και πολιτικός της Αθήνας, είπε στους συμπατριώτες του: «Φίλοι μου, ο πιτσιρίκος αυτός, γιος μου, κυβερνά την Ελλάδα!» Όταν του ζήτησαν να εξηγήσει τι εννοούσε , είπε: «Ο γιος κυβερνά τη μητέρα του, εκείνη εμένα, εγώ την Αθήνα και η Αθήνα την Ελλάδα μας!» Ένας εξάχρονος μπορεί να διασκεδάζει την οικογένεια με τα καμώματα του, μπορεί όμως και να τη διοικήσει με τα πείσματα και τα γινάτια του!
Το καλύτερο μάθημα για την τήρηση του νόμου, της τάξης και του πολιτισμού κανένας δεν μπορεί να τα διδάξει στο παιδί από ένα γονιό, που μπορεί να πλάσει τις ευαίσθητες ψυχές των παιδιών. Τα λόγια της μητέρας ασκούν μεγαλύτερη επίδραση πάνω στο παιδί της στη νηπιακή ηλικία από τον καλύτερο παιδαγωγό του κόσμου.
Πόσες μητέρες σήμερα αφιερώνουν χρόνο «κλέβοντας» από την προσωπική τους ανάπαυση, διασκέδαση και περιποίηση για να διδάξουν το παιδί τους. Πολλές μητέρες αφήνουν την ανατροφή των παιδιών τους στις γιαγιάδες, σε νταντάδες, σε βρεφονηπιακούς σταθμούς.
Ναι, αλλά πρέπει να δουλέψουν, θα πει κάποιος. Για ποιον; Για το παιδί τους, για να μάθει ξένες γλώσσες, μουσική… Μα το παιδί, τώρα είναι που χρειάζεται τη μητέρα και τη χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Να γιατί η κοινωνία γέμισε από αντάρτες, αναρχικούς, ναρκομανείς, από… Η μητέρα πρέπει να είναι κοντά στο παιδί κι ας μη έχει αυτό και μερικές ανέσεις και περιττά παιχνίδια! Η μητέρα πρέπει να είναι κοντά στο παιδί της στα κρίσιμα του χρόνια για το διδάξει με υπομονή, με επιμονή και αδάμαστη θέληση. Μόνο αυτή μπορεί να διδάξει το παιδί της ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου και ότι δεν πρέπει να έχει μόνο απαιτήσεις από το κοινωνικό σύνολο αλλά έχει και υποχρεώσεις. Να σέβεται τους νόμους, την τάξη και τα δικαιώματα των άλλων. Να του διδάξει την εγκράτεια, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη… Να το βοηθήσει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να απαιτεί να έχει ό,τι θέλει.
Τη μεγαλύτερη επίδραση στο παιδί πέρα από τα ωραία λόγια και τα κηρύγματα των γονιών και των μεγαλύτερων είναι το καλό παράδειγμα. Μάλιστα αν είναι χριστιανοί πρέπει να βάλουν σε εφαρμογή των πιστεύω τους.
Προσέξτε την παρακάτω ιστορία, που δείχνει τη δύναμη του παραδείγματος: Ο Γιάννης όταν ήταν 14 ετών ο πατέρας του ήρθε σπίτι και μιλούσε με ενθουσιασμό: «Τα κατάφερα, είπε, να γλιτώσω τον υπάλληλο που δεν τον έχω ασφαλισμένο από τον έλεγχο που έγινε. Είπα όπως είναι συγγενής μου και βοηθάει». Κάποτε ο Γιάννης ήταν με τη μητέρα τους, που οδηγούσε το αυτοκίνητό τους. Το τράκαρε σε ένα δέντρο. « Θα πούμε, είπε στο γιο της, πως μας χτύπησαν ενώ ήταν παρκαρισμένο στην αγορά, για να μπορέσουμε να πάρουμε χρήματα από την ασφάλεια». Στην ηλικία των 16 χρόνων άκουσε τον παππού του να του λέγει ότι έβγαζε χιλιάδες δραχμές στη μαύρη αγορά που έκανε με αυτοκίνητα.
Όταν ο Γιάννης έγινε 18 χρόνων οι δικοί του έβγαλαν εικονικά χαρτιά απορίας να του εξασφαλίσουν υποτροφία… Ο νεαρός στο πανεπιστήμιο τα βρήκε σκούρα στις εξετάσεις, έτσι αγόρασε τα θέματα. Τον έπιασαν και τον απέβαλαν από το σχολείο. Όταν πήγε σπίτι η μάνα ξέσπασε στα κλάματα. «Πώς μας το έκανες αυτό; Πώς έκανες μια τέτοια απάτη; Αυτά σε διδάξαμε εμείς;!» Ο Γιάννης διδάχτηκε το ψέμα κι αυτό το παράδειγμα ακολούθησε.
Οι γονείς που θέλουν τα παιδιά τους να περπατούν στον δρόμο του Θεού, της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της τιμιότητας, πρέπει να τα δίνουν το καλό παράδειγμα. Η ζωή μας μιλά τόσο δυνατά που τα παιδιά μας δεν ακούνε αυτά που τους λέμε. Δεν μπορούμε να λέμε στα παιδιά μας να εκκλησιάζονται, όταν εμείς την ώρα της εκκλησίας είμαστε στο καφενείο ή σε κάποιο άλλο κέντρο διασκέδασης. Ας μην ξεχνάμε ότι αν σπέρνουμε κοσμικότητα, ψευτιά, απάτη, αθεΐα, υποκρισία θα θερίσουμε θύελλες. Αυτό το βλέπουμε στις μέρες μας. Κι αν δεν σοβαρευτούμε και αφυπνιστούμε θα έρθει πάνω μας ο όλεθρος και η καταστροφή.
Είναι ώρα να ξυπνήσουμε.
