Να την αρπάξει η Παναγία μαζί με το κάθισμα, να την βγάλει από το ελικόπτερο και να την τοποθετήσει με ασφάλεια πάνω σε ένα δέντρο και να την έχει στην αγκαλιά Της μέχρι να φτάσει η βοήθεια ! Και εκεί που περίμεναν οι γιατροί ότι δεν θα ξεπεράσει τα τραύματα που είχε, βγήκε από το νοσοκομείο σε 2 εβδομάδες υγιής.
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Διηγείται η ίδια : «Απογειωθήκαμε στις 07:20 το πρωί από το αεροδρόμιο του Στεφανοβικείου. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, μέσα σε μισή ώρα από τότε που απογειωθήκαμε. Πετούσαμε κοντά στο Σαραντάπορο. Μέσα σε λίγα λεπτά – εγώ ασχολιόμουν με το φάκελο του ελικοπτέρου έκανα κάτι τελευταίες εγγραφές- σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω ότι ήμασταν μέσα σε μια χαράδρα. Ακούω κατευθείαν το μπαμ. Χτυπήσαμε… Θυμάμαι τον εαυτό μου να χτυπά και το κεφάλι μου να πηγαίνει μπρος-πίσω. Ασυναίσθητα έκανα κατευθείαν το σταυρό μου. «Παναγία μου, φώναξα, σώσε με!»
Αμέσως βλέπω την Παναγία ολοζώντανη με τον κόκκινο μανδύα της, τα χρυσά κεντήματα και το χρυσό στεφάνι στο κεφάλι της. Ήταν πανέμορφη. Το Πρόσωπό Της έλαμπε και είχε λευκή επιδερμίδα. Όλο το ελικόπτερο ευωδίασε με τη θεία χάρη Της. Ήμουν στο κάθισμα. Με αγκαλιάζει μαζί μ’ αυτό και νιώθω να με «ξεσηκώνει». Την ένιωσα έντονα αυτή την εξύψωση. Ξερίζωσε το κάθισμα μαζί με το πάτωμα και με βγάζει από το ελικόπτερο, χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω πως. Σαν να έκανε «εγχείρηση» στη λαμαρίνα και με έβγαλε. Το πως δεν το γνωρίζω. Η Παναγία ξέρει. Με έβγαλε και με ακούμπησε πάνω σ’ ένα θάμνο πίσω και αριστερά από το χώρο όπου διαδραματιζόταν το ατύχημα. Διάφορα αντικείμενα, θραύσματα και εξαρτήματα του ελικοπτέρου πεταγόντουσαν και βρέθηκαν στη δεξιά πλευρά του χώρου του ατυχήματος.
Η Παναγία ήθελε να με προφυλάξει από τραυματισμό γι’ αυτό και με τοποθέτησε αριστερά για να είμαι ασφαλής και μάλιστα με ελαφρώς γυρισμένη την πλάτη προς το σκηνικό, για να μην δω τις φρικτές εικόνες των συναδέλφων μου και της συντριβής του ελικοπτέρου. Ήμουν τόσο σοκαρισμένη που αν είχα κι αυτές τις εικόνες μέσα μου δεν θα μπορούσα να συνέλθω». Η Παναγία μου είπε «θέλω να κηρύττεις το θαύμα το οποίο σου έγινε, για να δυναμώσει η πίστη όλων για τα έσχατα γεγονότα που έρχονται».
Διάβασα στο διαδίκτυο κάποιους να κατηγορούν την Παναγία επειδή έσωσε μόνο την Βασιλική και δεν έσωσε και τους άλλους 4 αξιωματικούς. Και έμμεσα κατηγορούσαν και την Βασιλική επειδή σώθηκε και δεν σκοτώθηκε και αυτή όπως οι άλλοι επιβαίνοντες στο μοιραίο ελικόπτερο !
Αυτά μου θύμισαν ένα ντοκιμαντέρ που είχα δει στο διαδίκτυο για τους Εβραίους που επιβίωσαν τελικά μέσα στα φρικτά Ναζιστικά στρατόπεδα του Άουσβιτς, του Μπέλζεκ και τόσα άλλα. Πολλοί λοιπόν από τους επιβιώσαντες Εβραίους το 1948 που δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ, πήγαν χαρούμενοι εκεί για να κατοικήσουν. Που να φανταζόντουσαν τι τους περίμενε !
Οι Εβραίοι που είχαν χάσει δικούς τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν τους ήθελαν και τους πολεμούσαν. «Γιατί σωθήκατε εσείς και οι δικοί μας πεθάνανε ; Να σηκωθείτε να φύγετε, δεν σας θέλουμε». Έγινε τόσο κόλαση η ζωή των ανθρώπων, που ευχόντουσαν πραγματικά να είχαν πεθάνει κι αυτοί στα Ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου !
Ω ανόητοι ! Το δίλλημα, το ερώτημα, δεν είναι γιατί σώθηκε η Βασιλική ενώ σκοτώθηκαν οι άλλοι 4 στρατιωτικοί. Το ερώτημα δεν είναι γιατί σώθηκαν αυτοί οι λίγοι Εβραίοι από την κόλαση του Άουσβιτς, του Μπέλζεκ, ενώ τόσα εκατομμύρια άλλοι πέθαναν. Το ερώτημα είναι πως έγινε το θαύμα και σώθηκαν, ενώ το φυσικό ήταν να είχαν πεθάνει και αυτοί.
Έπρεπε να χαρείτε που έστω και η Βασιλική, έστω και λίγοι Εβραίοι γλίτωσαν, αλλά δυστυχώς για εσάς, είστε τόσο κοντόφθαλμοι που θεωρείτε ανθρώπους μόνο τους συγγενείς σας και όσους είναι γύρω σας.
Μου θυμίζουν αυτά την συμπεριφορά του μεγάλου αδελφού στην παραβολή του Ασώτου, που στενοχωριόταν που γύρισε ο χαμένος αδελφός του και δεν ήθελε να συμμετάσχει στο πανηγύρι που από τη χαρά του ετοίμασε ο Πατέρας (ο Θεός). Και του είπε ο Πατέρας : «Παιδί μου έπρεπε να πετάξεις από την χαρά σου, επειδή ο αδελφός σου ήταν πεθαμένος και έζησε, ήταν χαμένος και βρέθηκε».
