Κάθε λίγο σε διάφορες της Δύσης έχουμε τρομοκρατικά κτυπήματα, που δημιουργούν φόβο και πανικό παντού.
του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Πού οδεύει η ανθρωπότητα; Είμαστε μπροστά σε μια γενική σύγκρουση πολιτισμών, ιδεολογιών και θρησκειών;
Τα γεγονότα αυτά σηματοδοτούν το τέλος της εποχής των βεβαιοτήτων.Είμαστε ευάλωτοι και ανυπεράσπιστοι μπροστά στο ξέσπασμα τυφλής τρομοκρατίας. ε δευτερόλεπτα; Ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά σε τέτοια δραματικά γεγονότα, που τραντάξουν την ανθρωπότητα και τη βυθίζουν σε απόγνωση και σκεπτικισμό. Ας ελπίσουμε, ο άνθρωπος να αφυπνιστεί από το λήθαργο του ευδαιμονισμού και της ηθικής και πνευματικής πώρωσης.
Είθε οι τραγωδίες να συνετίσουν τους κυβερνήτες των εθνών αλλά και τους λαούς για να δούνε τη ματαιότητα της ζωής αυτής και ν’ αλλάξουνε τρόπο ζωής, εγκαταλείποντας την αλαζονεία. Δεν είμαστε ειδικοί για να καταπιαστούμε εκτενέστερα με το θέμα, απλώς θα κάνουμε μερικές βιαστικές σκέψεις για προβληματισμό:
1) Οι άνθρωποι πίστευαν ότι η καλυτέρευση της ζωής, η εκπαίδευση, η επιστήμη…θα εξάλειφαν τους πολέμους, την τρομοκρατία… και ο 20ος αιώνας θα ήταν παραδεισένιος. Κι όμως στον 20ο αιώνα 167-175 εκατομμύρια ζωές χάθηκαν σε πολιτικές ανθρωποσφαγές. Πιστεύαμε ότι ο 21ο αιώνας θα έδινε λύση στα προβλήματα του ανθρώπου. Κι όμως οι καταστροφικοί πόλεμοι, η βία και η τρομοκρατία σήκωσαν το απαίσιο κεφάλι τους με τα αποτροπιαστικά γεγονότα που ούτε η πιο γόνιμη φαντασία μπορεί να συλλάβει. Κι όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ο άνθρωπος περιθωριοποίησε τις ηθικές και πνευματικές αξίες και αποξενώθηκε από τον Δημιουργό του.
2) Δημοσιογράφος μεγάλης εφημερίδας, επηρεασμένος ίσως από τα όσα συμβαίνουν και με την ανάμειξη του ονόματος του Θεού στους πολέμους και τις τρομοκρατικές ενέργειες, καταλήγει σε άρθρο του: «Ίσως να αφήσουμε ήσυχο τον Θεό, που έχει όντως πολλή δουλειά. Θα μπορούσαμε τουλάχιστον να πιστέψουμε στον άνθρωπο». Η πίστη όμως στον άνθρωπο, χωρίς Θεό, έφερε όλα τα δεινά που μαστίζουν τη σημερινή ανθρωπότητα. Τι είναι ο άνθρωπος ώστε να τον εμπιστευόμαστε; Κανένας πολιτικός, κοινωνικός μεταρρυθμιστής, φιλόσοφος… δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα του ανθρώπου. Ο μεγάλος Ντοστογιέφσκι έγραψε: «Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται». Μόνο αν φέρουμε τον Θεό στο κέντρο της ζωής μας όλα θα μπούνε στη θέση τους, αλλιώς το μέλλον είναι ζοφερό!
3) Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΜΗ ΚΑΙ ΑΒΕΒΑΙΗ. Εκατόμβες είναι τα θύματα των πολέμων, των τροχαίων, των εργατικών ατυχημάτων… Πόσο αξίζει η ζωή μας; Κάποιος είπε ότι «το σώμα του ανθρώπου δεν είναι παρά ένα χημικό συγκρότημα από πολλά φτηνά υλικά»! Η ζωή μας παρομοιάζεται στη Βίβλο σαν νέφος, με λουλούδι, με ατμό που, με όνειρο της αυγής…Ο Ναπολέων λίγο πριν πεθάνει είπε: «Πεθαίνω πριν την ώρα…το σώμα μου τελικά θα καταστεί τροφή σκουληκιών. Αυτή είναι η μοίρα εκείνου που οι άνθρωποι ονόμασαν «Μεγάλο Ναπολέοντα»… Η ζωή του ανθρώπου είναι σύντομη και δυστυχώς ο άνθρωπος ξοδεύει τις δυνάμεις του για να ικανοποιήσει τη σάρκα του. Παραμελεί όμως την ψυχή του. Οι περισσότεροι πουλούν την ψυχή τους για μερικά ψίχουλα ηδονής. Θυμηθείτε τον άφρονα της παραβολής, που σκεπτόταν πώς θα γεμίσει για τις αποθήκες του… Καμία σκέψη για τον Θεό και ξαφνικά έφυγε… (Λουκάς 12:20). Γι αυτό τα μάτια μας ας τα έχουμε στραμμένα στα αιώνια και όχι στα γήινα. Ας καταφύγουμε στον Θεό, στου Οποίου τα χέρια είναι η ζωή μας.
4) ΠΩΣ ΞΟΔΕΥΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ: Ας κάνουμε το καλό σε όλους, όσο είναι ημέρα. Κάποτε, θα φτάσει η νύχτα της ζωής μας. Ας δείξουμε αγάπη, καλοσύνη, συγχωρητικότητα, ακόμη και σ’ αυτούς που μας έβλαψαν. Γιατί να τους κλάψουμε όταν φύγουν από τη ζωή. Πρέπει να διαμορφώσουμε χαρακτήρα Χριστού. Να ζούμε, να συμπεριφερόμαστε, να αγαπούμε, έχοντας μπροστά μας την αιωνιότητα. Μήπως πρέπει να έχουμε κάποια δοκιμασία στη ζωή μας για να αλλάξουμε πορεία; Κάθε μέρα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για το μεγάλο ταξίδι γιατί κανένας δεν ξέρει πότε θα τερματίσει. Το εισιτήριο για την αιωνιότητα είναι η απολυτρωτική θυσία του Χριστού στο Σταυρό.
5) ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΡΟΖΩΙΑ. Αγωνιζόμαστε για τη μακροζωία. Μπορούμε να προσθέσουμε 5, 10, 30… χρόνια στη ζωή μας. Και γιατί; Για να ικανοποιήσουμε τις σαρκικές επιθυμίες, να αποθησαυρίσουμε περισσότερα αγαθά, να… Ξεχνάμε ότι μια μέρα θα φύγουμε από τη ζωή αυτή και θα συναντήσουμε τον Δημιουργό μας. Είμαστε έτοιμοι γι αυτή τη μεγάλη συνάντηση. Είσαι έξυπνος και για όλα ετοιμάζεσαι, ακόμη και για ένα μικρό ταξίδι. Πόσο μωρός όμως είναι ο άνθρωπος που ενώ προετοιμάζεται για τα λίγα χρόνια της ζωής αυτής, αδιαφορεί για το μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητας.
Πρέπει να σοβαρευτούμε, για να μην αντιμετωπίσουμε μια πραγματικότητα. Ο Θεός δεν εμπαίζεται. Νόμος φυσικός και ηθικός: ΄Ο,τι σπείρει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει. Η απόφαση που θα πάρουμε σε σχέση με τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό και τη σωτηρία που προσφέρει θα προδικάσει το αιώνιο μέλλον μας.
