Ο Δημήτρης Παντερμαλής σημειώνει πως η κρίσιμη χρονιά των ανασκαφών επί της θητείας του υπήρξε το 1973 όταν αποκαλύφθηκαν γλυπτά του 4ου αιώνα π.Χ. και των ελληνιστικών χρόνων. Την ίδια χρονιά «έγινε μια τεράστια βαθιά τομή στο κοίλο και την ορχήστρα του ελληνιστικού θεάτρου. Τότε για πρώτη φορά βρέθηκαν τα πήλινα καθίσματα για τους θεατές, το δάπεδο της ορχήστρας και ο υπόγειος διάδρομός της». Τα επόμενα χρόνια έγινε αποκάλυψη του μεγαλύτερου μέρους του έτσι ώστε σταδιακά ο χώρος να διαμορφωθεί για να δέχεται παραστάσεις και ικανό αριθμό θεατών.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στην απήχηση των εκδηλώσεων και της πολιτισμικής προσφοράς του ΟΡΦΕΟ. Ωστόσο, η αποτίμηση της τεράστιας προσφοράς του Φεστιβάλ Ολύμπου δεν εξαντλείται εδώ. Όλες οι έρευνες υποστηρίζουν με τεκμηριωμένα στοιχεία πως τα φεστιβάλ (και ανάμεσά τους το Φεστιβάλ Ολύμπου) αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως είναι η χρηματοδότηση, η γραφειοκρατία, οι υποδομές, η προβολή των γεγονότων, η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, η ανεπάρκεια της πολιτιστικής πολιτικής στην Ελλάδα, η έλλειψη προώθησης και χρηματοδότησης των δραστηριοτήτων. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για το θέατρο και τη θεατρική αγωγή των πολιτών οφείλουμε να παραδεχτούμε πως μια παρόμοια προσφορά χρειάζεται χρόνο για να εμφανίσει αποτελέσματα. Από την άλλη, η ελληνική θεατρική σκηνή παρά τα προβλήματα έχει να επιδείξει «διαμάντια σκηνοθετικά και ερμηνευτικά». Πολλά από αυτά τα απολαύσαμε στο Αρχαίο Θέατρο του Δίου όλα αυτήν την περίοδο –από τον Μάνο Κατράκη, τον Μίνωα Βολονάκη και το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν μέχρι τον Θόδωρο Τερζόπουλο.
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές ήταν το φετινό γραφιστικό αποτύπωμα του φεστιβάλ όπως αυτό υλοποιήθηκε στην αφίσα για το 54ο Φεστιβάλ Ολύμπου και όπως σχεδιάστηκε από τον γραφίστα Σπύρο Τσιλιγκιρίδη. Ενώ δηλαδή μέχρι τώρα σχεδόν όλες οι αφίσες περιελάμβαναν τα επιτεύγματα των αρχαιολογικών ευρημάτων (οι επιλογές ανήκαν στον Δ. Παντερμαλή) η τωρινή αφίσα αποδεικνύεται νεωτερικότερη, πιο αφαιρετική και μοντέρνα, προσδίδοντας μια φρεσκάδα άγνωστη στις προηγούμενες αναπαραστάσεις.
Ενδεικτικό του νέου τρόπου σκέψης είναι και το σκεπτικό του Σπύρου Τσιλιγκιρίδη, η ιδιαίτερη λοξή ματιά του (δύο επικοινωνούντα μάτια) η οποία αποτυπώνεται εύστοχα και στο μικρό κείμενο που συνοδεύει το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ και το οποίο αξίζει να διαβάσετε!
«Έλα να δείς!
Έλα να δούμε!
Μαζί!
Και ν’ ακούσουμε!
Με τα μάτια ανοικτά!
Και να μιλήσουμε!
Να μιλήσουν τα μάτια μας.
Γιατί τα μάτια μιλούν.
Ίσως και να λένε περισσότερα από λέξεις απροσδιόριστες.
Tα μάτια μιλούν και ακούν!
Ματιές που φτιάχτηκαν για να μοιράζουν και να μαζεύουν φώς!
Τα μάτια, αυτές οι σιωπηλές γλώσσες,
είπε ο Μιγκέλ Θερβάντες
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως,
έγραψε ο Ελύτης
Οφθαλμοί γαρ των ώτων ακριβέστεροι,
είπε ο Ηράκλειτος
Τα μάτια > το βλέμμα, οι εκφραστές της γλώσσας του σώματος!
Το πιο σημαντικό και πολύτιμο μέσο της ανθρώπινης επικοινωνίας!
Με αυτές τις «διάφανες αυλαίες» βλέπεις, ακούς και βιώνεις, απολαμβάνεις, διδάσκεσαι και αποτυπώνεις.
Αυτά ήταν και το «έναυσμα» της ιδέας, για να δημιουργήσω το κεντρικό συμβολικό μοτίβο στην αφίσα του φετινού Φεστιβάλ Ολύμπου.
Δύο μάτια, πρωτόλεια σχεδιασμένα,
η κάτω φιγούρα, το μάτι του φεστιβάλ που κρατά στους ώμους του
το άλλο, που συμβολίζει το κοινό, οδηγώντας το στα δρόμενα…
Γιατί το Φεστιβάλ έχει μάτια και βλέπει
Γιατί το Φεστιβάλ έχει μάτια και ακούει
Γιατί το Φεστιβάλ έχει μάτια και δημιουργεί!
Τελειώνοντας επιθυμώ να απευθύνω ένα θερμό ευχαριστώ στον Πρόεδρο του Φεστιβάλ Ολύμπου Γρηγόρη Παπαχρήστο και στην καλλιτεχνική του επιτροπή, αλλά και σε όλους τους συμμετέχοντες,
που μου εμπιστεύθηκαν το έργο αυτό!»
