Στην Αλάσκα πραγματοποιήθηκε πρόσφατα η συνάντηση των προέδρων των ΗΠΑ και της Ρωσίας για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης. Η 49η Πολιτεία των ΗΠΑ βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από τις ανατολικότερες ακτές της Σιβηρίας. Είχε κατακτηθεί από τους Ρώσους, όταν αυτοί εξαπλώθηκαν, κατά τον 18ο αιώνα, για να σχηματίσουν την αυτοκρατορία τους. Διοικητικοί υπάλληλοι, τυχοδιώκτες κυνηγοί γουνοφόρων ζώων αλλά και ορθόδοξοι ιεραπόστολοι υπήρξαν οι πρώτοι έποικοι. Δεν συμπορεύτηκαν οι τελευταίοι με τους άλλους, όπως οι δυτικοί ιεραπόστολοι στην Αφρική. Υπερασπίστηκαν τους εντόπιους, θύματα σκληρής συμπεριφοράς των ανθρώπων της εξουσίας και άγριας εκμετάλλευσης των τυχοδιωκτών εμπόρων. Στα μέσα του 19ου αιώνα ο τσάρος πώλησε την Αλάσκα στις ΗΠΑ. Απερίσκεπτη ενέργεια! Τότε οι ευρωπαϊκές ισχυρές δυνάμεις θεωρούσαν φέουδά τους όλες τις χώρες του πλανήτη, ανταγωνίζονταν και δεν υπολόγιζαν τις εσωστρεφείς ακόμη ΗΠΑ. Αλλά με τον χρόνο «τα πάντα ρει».
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είχε δηλώσει κατηγορηματικά ότι θα συνέβαλλε στη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία. Φάνηκε για διάστημα να αναθεωρεί τη δήλωσή του. Μετά τη συνάντηση όμως με τον Ρώσο πρόεδρο, φαίνεται να αποδέχεται, σε γενικές γραμμές τις ρωσικές θέσεις για τερματισμό του πολέμου. Αυτό εύχονται οι νουνεχείς απανταχού της γης, όχι όμως και οι άφρονες ηγέτες των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών. Τα περί συμφωνίας του και μετά τη λήξη της θητείας του παραμένοντος προέδρου της Ουκρανίας αποτελούν φαιδρότητες. Τα ανδρείκελα δεν ερωτώνται, διατάσσονται.
Αν οι ισχυροί σέβονταν το θεμελιώδες δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών, θα είχαν αποφευχθεί πολλές συγκρούσεις. Ο Ρώσος πρόεδρος, όπως αναμενόταν, ζήτησε την ενσωμάτωση των εδαφών, που κατέλαβε ο ρωσικός στρατός και κάποιων επί πλέον, στα οποία κατοικούν, κατά μεγάλη, αν όχι συντριπτική, πλειοψηφία Ρώσοι και όχι ρωσόφωνοι, όπως τους αποκαλούν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Αλλά με σεβασμό της αρχής της αυτοδιάθεσης η Ρωσία θα έχανε ίσως λαούς περί τον Καύκασο και στη Σιβηρία. Θα έσπευδαν τότε να τους θέσουν υπό τον έλεγχό τους οι ΗΠΑ με χρηματισμό αδιστάκτων ψευτοπατριωτών, πολιτικών και δημοσιογράφων, και με «έγχρωμες» ψευτοεπαναστάσεις. Ας μη λησμονούμε ότι τον πόλεμο στην Ουκρανία προετοίμασαν οι ΗΠΑ με την «εξέγερση» της πλατείας Μαϊντάν (2014), στην οποία πρωταγωνίστησε ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στη χώρα και μετέπειτα πρεσβευτής στη χώρα μας.
Τί άλλαξε, ώστε ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ να φαίνεται να αποδέχεται προτάσεις της Ρωσίας, που ενοχλούν πολύ τους Ευρωπαίους ηγέτες; Αυτοί όχι μόνο επιθυμούν την παράταση του πολέμου, αλλά καλλιεργούν στους λαούς τους τον φόβο για επικείμενη ρωσική επίθεση. Γι’ αυτό και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η άκρως αδιαφανής, αποφάσισε ένταση των εξοπλισμών, η οποία θα επιδεινώσει πολύ περισσότερο την ήδη κλονιζόμενη ευρωπαϊκή οικονομία.
Πολλοί αναλυτές προβάλλουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ ως ικανότατο επιχειρηματία, ενδιαφερόμενο αποκλειστικά για τα κέρδη. Αλλά η παράταση του πολέμου στην Ουκρανία απέφερε πολλά κέρδη στις ΗΠΑ, αφού οι άφρονες Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν μέτρα αποκλεισμού των ρωσικών προϊόντων από την ευρωπαϊκή αγορά. Ως αστείο διαχέεται ότι ο Τραμπ φιλοδοξεί να του απονεμηθεί το βραβείο Nobel ειρήνης. Και δεν αποκλείεται, αφού το έλαβαν τόσο ο Κίσιγκερ, όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση! Αλλά αυτό δεν νομίζω ότι αρκεί στον επιχειρηματία. Ασφαλώς αναμένει από την ειρήνη κυρίως επί πλέον οικονομικά οφέλη.
Οι σπάνιες γαίες ακούγονται συχνά ως η αιχμή του δόρατος της τεχνολογίας αιχμής. Η Ουκρανία είναι γνωστή ως ο σιτοβολώνας της Ευρώπης. Αλλοίμονο και στη χώρα μας, αν κάποτε καταστεί αδύνατη η εξαγωγή σίτου απ’ εκεί. Όμως οι ισχυροί δεν νοιάζονται τόσο για το σιτάρι όσο για τα μέταλλα. Ήδη πριν από το πραξικόπημα στην Ουκρανία (2014) εταιρείες με έδρα τις ΗΠΑ είχαν κλείσει συμφωνίες για «αξιοποίηση» του ορυκτού πλούτου της χώρας. Τώρα εμφανίζεται ως επίσημος διεκδικητής αυτού το ίδιο το κράτος των ΗΠΑ. Θεωρώ ότι και αυτό δεν φθάνει. Μήπως για να επιτύχει την προσάρτηση των εδαφών, που κατέλαβε ο ρωσικός στρατός, ο Ρώσος πρόεδρος υποσχέθηκε σημαντικές παραχωρήσεις στον οικονομικό τομέα;
Γίνεται ευρύτατος λόγος για την κλιματική αλλαγή. Στα μέτρα αντιμετώπισής της πρωτοστατεί η ΕΕ με λανθασμένο τρόπο. Οι ΗΠΑ δεν έχουν ακόμη υπογράψει τη συμφωνία του Κιότο. Αυτές και οι ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις Κίνα και Ινδία με τις ενέργειές τους εξακολουθούν να υποβαθμίζουν το περιβάλλον. Τροπικά δάση, κυρίως του Αμαζονίου, αφανίζονται. Πυρκαγιές αποψιλώνουν τις μεσογειακές χώρες αλλά και τις ΗΠΑ και Αυστραλία. Και οι ισχυροί δεν εξαγγέλλουν πρόγραμμα ευρείας δενδροφύτευσης, αλλά επωφελούνται να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες παντού! Και καθώς τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά και η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας είναι ανοδική με σοβαρότατο τον κίνδυνο για την ευρωπαϊκή βιομηχανία και βιοτεχνία σκέφθηκαν ως λύση τους εξοπλισμούς!
Οι πάγοι λιώνουν και η ναυσιπλοΐα στον βόρειο παγωμένο ωκεανό καθίσταται ολοένα και πιο εύκολη για μεγάλο χρονικό διάστημα του έτους. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν εκεί μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου υποθαλασσίως. Έχει γνωστοποιηθεί ότι έχουν υπογραφεί συμβάσεις μεταξύ εταιρειών με έδρα τις ΗΠΑ και Ρωσίας για κοινή αξιοποίηση του καυσίμου, που στοχοποίησε αφρόνως η ΕΕ. Πέραν αυτού είναι και το θέμα της Γροιλανδίας, που τείνει να λησμονηθεί. Η ανακήρυξή της σε Πολιτεία των ΗΠΑ ίσως θα χαιρετιζόταν με ενθουσιασμό από τη Ρωσία.
Σχολιαστές εστίασαν την προσοχή τους στην εμφάνιση στην Αλάσκα του Ρώσου υπουργού επί των Εξωτερικών με ένδυμα, στο οποίο αναγράφονταν τα αρχικά ΕΣΣΔ. Χαρακτήρισαν την ενέργεια ως επίδειξη ισχύος των Ρώσων, οι οποίοι θέλουν να δείξουν ότι η Ρωσία παραμένει ισχυρή χώρα και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Όντως παραμένει όχι όμως και πανίσχυρη. Η κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ της Συρίας και η αδυναμία της να προωθηθεί, μετά τρία έτη πολέμου, στην Οδησσό, ενώ παραμένει ο στρατός της καθηλωμένος στο Χάρκοβο αυτό μαρτυρά. Τί θα έπραττε άραγε, αν ο πόλεμος Ισραήλ Ιράν διαρκούσε; Η έμμεση αναγνώριση της προσφοράς στη Ρωσία του κομμουνιστικού καθεστώτος της άκρας ανελευθερίας και του σκληρού διωγμού των αντιφρονούντων δεν δικαιώνονται για την επίδειξη ισχύος, όπως δεν δικαιώνεται και η πολιτική της ΕΕ και των ΗΠΑ έναντι των νεοναζιστών, κατεχόντων την εξουσία στην Ουκρανία.
Αλλα και οι ΗΠΑ έπαψαν να είναι πανίσχυρες. Ήδη η Κίνα ορθώνει απειλητικά το ανάστημά της. Δεν είναι μόνο η Ταϊβάν, που απειλείται με εισβολή και που, αν συμβεί, είναι αμφίβολο, αν οι ΗΠΑ σπεύσουν προς βοήθειά της. Είναι και η απώλεια από τις ΗΠΑ της πρωτοκαθεδρίας στην τεχνολογία αιχμής. Είναι ακόμη και ο κίνδυνος περαιτέρω συρρίκνωσης της χρήσης του δολαρίου στις διεθνείς συναλλαγές αλλά και η κατάρρευση της οικονομίας των ΗΠΑ λόγω αλόγιστης, επί μακρόν, τύπωσης χαρτονομίσματος.
Έχουν κοινά συμφέροντα ΗΠΑ και Ρωσία. Η Κίνα του 1,5 σχεδόν δισεκατομμυρίου ανθρώπων ορθώνεται απειλητικά έναντι των μέχρι πρότινος ισχυρών και ευρισκομένων σε πορεία παρακμής. Η διείσδυση στην Αφρική πέρα από την κατάκτηση της διεθνούς αγοράς μα τα φθηνά κινεζικά προϊόντα το μαρτυρά. Μυστική συμφωνία ΗΠΑ Ρωσίας για επιβράδυνση της πορείας προς ουσιαστική συνεργασία των χωρών των BRICS δεν θα αποτελέσει έκπληξη. Η στροφή της Ρωσίας προς την Κίνα οφείλεται στην άφρονα πολιτική των Ευρωπαίων ηγετίσκων, που αγνόησαν το όραμα του μεγάλου Γάλλου ηγέτη, του Ντε Γκώλ, για ενωμένη Ευρώπη από τα Ουράλια μέχρι το Γιβραλτάρ. Μια Ευρώπη των λαών και όχι των τραπεζιτών, που οδηγούν την Ευρώπη σε οικονομική κατάρρευση και υποταγή. Υποταγή όχι βέβαια στη Ρωσία, αλλά στο ισλάμ.
«Μακρυγιάννης»
