Σάββας Αμανατίδης
1968-2025
Οι ημέρες της θεομητορικής εορτής της κοιμήσεως της Θεοτόκου στην πόλη μας σημαδεύτηκαν από ένα γεγονός απρόσμενο. Την εκδημία του Σάββα Αμανατίδη, ενός ανθρώπου που ο αθλητικός βίος και η ήρεμη οικογενειακή και επαγγελματική ζωή δεν προμήνυαν αυτό το τέλος. Είναι μάταιο να προσπαθούμε να ερμηνεύσουν γεγονότα που υπερβαίνουν την ανθρώπινη νόηση. Οι σκέψεις μας στέκονται ανήμπορες μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Για τον άνθρωπο Σάββα μίλησε ο ιερέας του Αγίου Αντωνίου, δίνοντας γνωρίσματα που τον χαρακτήριζαν, και για πνευματικές αναζητήσεις – ίσως προειδοποιήσεις που δύσκολα ερμηνεύονται στον παρόντα χρόνο, αλλά μετέπειτα και προκαλούν ερωτηματικά. Ο πατέρας Κωνσταντίνος έφερε στο φως κατά τον επικήδειό του την εικόνα ενός γαλήνιου, πιστού, ολοκληρωμένου ανθρώπου, που είχε αρχίσει ήδη να διάγει την οδό της σωτηρίας. Ένα είναι σίγουρο και από την ημερομηνία του θανάτου του, ότι βρίσκεται στην αγκαλιά της Παναγίας.
Ο ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ
Αγαπητέ μου αδερφέ Σάββα
Πριν λίγες μέρες όταν πέρασα από το Τυπογραφείο για να παραλάβω κάποιες εκτυπώσεις μου ζήτησες επίμονα να παραμείνω και άλλο για να συζητήσουμε και μάλιστα κάθισες και στην καρέκλα δείχνοντας την αποφασιστικότητά σου αλλά εγώ δεν μπόρεσα να σταθώ δίπλα γιατί βιαζόμουν….τι θα μου έλεγες; Ό, τι κάθε φορά που συναντιόμασταν…. Επιθυμούσες να συζητούμε περί του Θεού, για την αγάπη και την συγχωρητικότητα και μου διακήρυσσες κάθε φορά απερίφραστα την βδελυγμία σου για την αμαρτία, την αμετανοησία, την αδικία και την κακία των ανθρώπων…και πως θα ήταν διαφορετικά; Αφού είσαι άνθρωπος γαλουχημένος στην Ορθοδοξη Πίστη και στην αγάπη της Πατρίδας, με αξίες διαχρονικές που σου μεταλαμπάδευσαν οι γονείς σου με πρωτεργάτη την γλυκειά σου μανούλα.
Σάββα μου, η Εκκλησία παρουσιάζει την τραγικότητα του θανάτου μέσα στη νεκρώσιμη ακολουθία που μόλις τελέσαμε όχι για να απελπίσει τον άνθρωπο αλλά για να τον βοηθήσει να συναισθανθεί τη συμφορά και να διερωτηθεί γύρω από το μυστήριο του θανάτου υπερβαίνοντάς τον τελικά με την εν Χριστώ ζωή . Μέσα από τους ύμνους της νεκρώσιμης ακολουθίας ο θάνατος παρουσιάζεται ως διαβάση «εκ των προσκαίρων» στη μέλλουσα μακαριότητα «εν χώρα ζώντων, εν σκηναίς δικαίων» [19] γιατί ο άνθρωπος «παροδεύειν μεν τον βίον τούτον, επείγεσθαι δε προς ετέραν ζωήν» [20].
Σάββα είμαι σίγουρος ότι θα ήθελες σήμερα, εδώ, ημέρα της εξοδίου ακολουθίας να βροντοφωνάξουμε μαζί στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων που τόσο σε αγαπούν ποια είναι η ετέρα Ζωή που μας υποσχέθηκε ο Κύριος μας: «ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ…» . Για αυτό και συ με τόσο μυστικό, διακριτικό και αθόρυβο τρόπο έκανες πράξη ότι ήταν δυνατόν για να την κερδίσεις….Μέριμνά σου η Βασιλεία των Ουρανών. Δεν απορροφήθηκες από τούτη τη ζωή, δεν προσκολλήθηκες στα υλικά αγαθά… τα θεωρούσες μέσο βιοπορισμού και όχι σκοπό της ζωής σου..Ποθούσες την άλλη Ζωή και έτσι αποκτούσε νόημα η επίγεια. Αγωνίστηκες φιλότιμα για να πετύχεις το «ποθούμενο», δηλαδή τη σωτηρία της ψυχής σου. Και μάλιστα επειδή η βασιλεία των Ουρανών βιάζεται, έγινες εσύ βιαστής του εαυτού σου δηλαδή:
- Φλογερός Χριστιανός, «τῷ πνεύµατι ζέων»!
- Τακτικός και βιωματικά συμμετέχων στα Ιερά και Θεόσδοτα μυστήρια της Εκκλησίας με επίκεντρο την Ιερά Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία. Μόλις προχθές την Τρίτη είχες πάει στον π. θεοφάνη να εξομολογηθείς πειράζοντας τον αγαπητό σου φίλο να τα πείτε όλα αυτή την φορά λες και θα ταν η τελευταία… τι τραγική ειρωνία…
- Σφριγηλός Αγωνιστής που έσπευδες να βοηθήσεις σε κάθε καλή προσπάθεια εὐσεβείας»!
- Και δυναμικό παλικάρι Χριστού που µε νεανικό ενθουσιασμό έδωσες ακούραστος δυναμικό το «παρών» στα έργα της αγάπης, της φιλανθρωπίας και της ιεραποστολής, ἀκµάζων πρός πᾶσαν εὐτονίαν ἀγαθῶν ἔργων»!
Πλέον αυτά που δεν ήθελες να μαθευτούν , ήρθε η ώρα να τα ακούσουμε όλοι μας:
Έκανες πάντα μυστικά φιλανθρωπίες… πολλές οι μαρτυρίες των ανθρώπων που τα αποκαλύπτουν μετά την Κοίμησή σου…. ορφανά και χήρες βοήθησες, σπίτια από πληστειριασμό έσωσες ανθρώπων που θα τα έχαναν, έδωσες χρήματα για ανοίξουν πηγάδια στην Αφρική για να πίνουν τα παιδάκια νερό και να ξεδιψάν, σε αρρώστους έδωσες χρήματα για τα έξοδα πολυδάπανων εγχειρήσεων, το πρωί πριν ανοίξεις το τυπογραφείο πήγαινες σε 4-5 ξωκλήσια για να ανάψεις τα καντηλάκια και έκανες την Παράκληση στην Παναγία μας παρακαλώντας όχι μόνο για την οικογένεια σου αλλά για κάθε πονεμένο, άρρωστο και βασανισμό άνθρωπο ήξερες χωρίς διακρίσεις..
Σάββα είπα πριν ημέρα της Κοιμήσεως σου, όχι του θανάτου σου και το όνομα της Παναγίας μας που τόσο αγάπησες… άρα είναι συμπτωματικό που αναχώρησες τόσο ξαφνικά και αναπάντεχα και μας βύθισες όλους στο πένθος την παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου; Αχ Σάββα μου πόσο σωστά τονίζει ο Ιερός Χρυσόστομος ότι ο θάνατος του Χριστού έγινε ο θάνατος του θανάτου. Όχι μόνο αφόπλισε τον θάνατο ο Χριστός, αλλά και τον νίκησε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και τον εξαφάνισε και τον κατέστησε ανύπαρκτο. Για αυτό και τα νεκροταφεία ονομάστηκαν Κοιμητήρια. Γκρέμισε λοιπόν ο Χριστός την τυραννία του θανάτου και μαζί του γκρέμισε και την ισχύ του διαβόλου. Για αυτό πλέον εσύ και ο καθένας που φεύγει από αυτή τη ζωή κοιμάται τον μεγάλο ύπνο ώσπου να ξυπνήσει πάλι στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας και να ενδυθεί ένα καινούριο θεϊκό σώμα για να αναστηθεί…
Ήρθε λοιπόν ξαφνικά η κοίμησή σου αλλά εσύ είχες προνοήσει γιατί έβαλες από πριν τα χρήματά σου με την ελεημοσύνη στο Ουράνιο ταμείο, για να συνηγορήσουν για σένα την ημέρα της Κρίσεως οι φτωχοί και οι κατατρεγμένοι. Τότε δεν θα έχεις άλλους συνηγόρους ενώπιον του Χριστού, παρά μόνο αυτούς. Αυτοί δείχνοντας τι τους έδωσες, θα κάνουν ώστε να απαλλαγείς από την αιώνια ποινή. Και τότε τα χέρια σου δεν θα είναι άδεια αλλά γεμάτα από φιλανθρωπες πράξεις που τόσο ευαρεστείται ο Θεός. Κανείς δεν έχει κάνει συμφωνία με τον Θεό πότε θα πεθάνει. Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον παίρνει στην καλύτερη στιγμή της ζωής του, με έναν ειδικό τρόπο, για να σώσει την ψυχή του. Αυτό είναι πρόδηλο και στη δική σου περίπτωση.
Και ένα σχόλιο Σάββα μου να κάνω και για την σχέση με την Μητέρα μας την Παναγία. Σε αυτή έδειχνες τον πραγματικό σου εαυτό που σκόπιμα έκρυβες από τους ανθρώπους. Πόσες φορές δεν στάθηκες μπροστά στην εικόνα Της, στο καντήλι της εκεί στα ξωκλήσσια και δεν είχες τίποτε απολύτως να της πεις αλλά τα μάτια σου ήταν όλο δάκρυα..Λέξη δεν έβγαινε από τα ξεραμένα χείλη σου. Σιωπή, βλέμμα κενό, καρδιά παραλυμένη. Πονούσες για αυτό δεν μιλούσες και σιωπούσες αλλά οι κραυγές τόσο δυνατές που έφθαναν στο θρόνο του Υιού Της για κάθε ψυχούλα που προσευχόσουνα… Πάλλονταν τα χείλη δίχως να μιλάνε. Οι Φωνές σου βραχνές από τον πόνο που ένιωθες δίχως να λένε λέξη. Όλο το σώμα σου μια κραυγή, μια φωνή δίχως ήχο. Σιωπή, σώμα σε στάση προσευχής, σε κατάσταση αναμονής… Πόσες φορές προσευχήθηκες σε αυτή την απόλυτη σιωπή. Σε αντίθεση με αυτό τον χαρακτήρα τον βροντώδη και το πειραχτήρι που άφηνες να φαίνεται όταν ήσουν με τους ανθρώπους στην πολυτάραχη και συγχυσμένη κοινωνία που ζούμε… Στα ξωκκλήσια που πήγαινες επιζητούσες την ησυχία… Μόνη παρέα το εικόνισμα της Παναγίας, μια αγκαλιά, ένα χάδι Μάνας, μια ζεστή αγκαλιά και ένας ήχος στο αυτί που σου έλεγε «σσσσσσς, όλα θα πάνε καλά…….». Άκουσε τις σιωπές σου, ένιωσε τις θλίψεις και τα άγχη, τους φόβους, τις ματαιώσεις και απογοητεύσεις σου. Αυτή είναι η Παναγία, που ακούει τις προσευχές των σιωπηλών, που ενώ δεν μιλάς ξέρει τι λες, που δίχως να εξηγείς, ξέρει τι νιώθεις και σε καταλαβαίνει. Μάλλον για αυτό σε αξίωσε να σε πάρει ο Υιός Της στα προεόρτια της δικής Της σεβάσμιας Κοίμησης και αυτό το γεγονός ασφαλώς παρηγορεί την οικογένεια σου, τους οικείους σου και όλους εμάς.
Σάββα πάντα μου εμπιστευόσουν πράγματα προσωπικά και οικογενειακά που μου έδειχναν το μεγαλέιο της ψυχής σου.. Σαν να ακούω τώρα τη φωνή σου να με προστάζεις να πω σε όλους να αγαπήσουν πολύ τον Θεό και την Παναγία μας με πράξεις όπως έκανες και συ όχι μόνο με λόγια, δηλαδή με βιωματική συμμετοχή στην ιερά εξομολόγηση, στην μετάνοια, στην συγχωρητικότητα, στην αγάπη και την Φιλανθρωπία.
Σάββα άρπαξες, με την Χάρη του Θεού μια ευκαιρία εκεί κοντά στα τριάντα σου χρόνια… άφησες το αγωνιστικό τερέν του ποδοσφαίρου και ανέβηκες στις κερκίδες θεατής και κατέβηκες από τις κερκίδες του πνευματικού σταδίου και μπήκες μέσα στον αγωνιστικό χώρο του σταδίου των αρετών του Χριστού και αντί να κοιτάς πίσω ή μπροστά όπως κάνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι εσύ κοιτούσες ψηλά στον ουρανό.
Κατερίνα μου, Γιώργο, Στέλλα και Δημήτρη θρηνήστε για τον σύζυγο και μπαμπά σας αλλά ποτέ μην απελπιστείτε γιατί θα σας βοηθάει και θα δηλώνει παρών από τον Ουρανό με τις προσευχές του και θα σας ενδυναμώνει μυστικά χωρίς ποτε μάλλον να το κατανοήσετε…
Κυρ Γιώργο και κυρά Βούλα έχετε πέντε διαμάντια, δεν είχατε… απλά το ένα έγινε πρεσβευτής στον Ουρανό για όλη την οικογένειά σας.
Ευχόμαστε λοιπόν ο Θεός να παρηγορεί εξ ύψους την καρδιά σας και να σας ενδυναμώνει στην υπόλοιπη ζωή σας να σηκώσετε με υπομονή και καρτερία το πένθος και αυτή την δοκιμασία της απρόσμενης αναχώρησης του πολυαγαπημένου και πολύκλαφτου για όλους μας Σάββα.
Σάββα αγαπημένε μας, αιωνία σου η μνήμη, αξιομακάριστε και αείμνηστε αδερφέ μας!!!
