Πέρασαν πάνω από τριάντα χρόνια, όταν ένα Σάββατο βράδυ του Ιουλίου του 1994 βρέθηκα στο Νοσοκομείο Κατερίνης με έμφραγμα. Παρότι το τεστ κοπώσεως και όλες οι εξετάσεις, που είχα κάνει ήταν φυσιολογικές, ξαφνικά ξέσπασε η καταιγίδα. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες μού πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους.
του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Τις κρίσιμες εκείνες ώρες ζήτησα από τον Θεό να μου δώσει τη δική Του ειρήνη, για να είμαι έτοιμος για κάθε εξέλιξη. «Εσύ (ο Θεός) είσαι η ελπίδα μου σε ημέρα συμφοράς» (Ιερεμίας 17:17).
Τις στιγμές της δοκιμασίας που επέτρεψε ο Θεός, κατάλαβα κάτι που το πίστευα, αλλά τώρα το βίωνα: Η ζωή μας είναι τόσο αβέβαιη και πρόσκαιρη… Η Βίβλος διακηρύττει ότι η ζωή μας μοιάζει με νέφος που διαλύεται, με λουλούδι, με όνειρο της αυγής… Κατάλαβα ότι τα σχέδια, οι προγραμματισμοί για το μέλλον, σε δευτερόλεπτα γίνονται συντρίμμια. Η δοκιμασία μπορεί να σε επισκεφτεί, όταν νιώθεις υγιής και όλα πηγαίνουν καλά. Κι όμως, όταν όλα δείχνουν καιρό αίθριο, ξαφνικά ξεσπά η καταιγίδα και τότε το παιδί του Θεού με σοβαρότητα πρέπει να κάνει αυτό που προτρέπει ο Εκκλησιαστής: «…σε ημέρα δοκιμασίας να σκέπτεσαι» ( Εκκλ. 7:14).
Και τι σοφότερο για τον χριστιανό να διδαχτεί τα μαθήματα που χρειάζεται. Αν απολαμβάνεις υγεία και όλα πηγαίνουν καλά, να εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου στον Θεό για όλα αυτά που είναι δώρα Του. Επίσης, να μην είσαι προσκολλημένος μόνο στα πρόσκαιρα αγαθά: στα χρήματα, στα κτήματα, στις δόξες, στις απολαύσεις… Μην επιτρέψεις το πρόσκαιρο να σου κλέψει το αιώνιο.
Λέγεται ότι, όταν πέθανε ο βασιλιάς Καρλομάγνος, τον είχαν ντυμένο βασιλικά, πάνω σ’ έναν θρόνο. Το δάκτυλό του έδειχνε το χωρίο της Καινής Διαθήκης: «Κι άλλωστε τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει τον κόσμο ολόκληρο αλλά χάσει τη ζωή του; Ή τι θα δώσει ο άνθρωπος σαν αντάλλαγμα για τη ζωή του;» (Ματθ. 16:27).
Ο Ναπολέων λίγο πριν πεθάνει, είπε: «Πεθαίνω πριν την ώρα μου… το σώμα μου τελικά θα καταστεί τροφή των σκουληκιών. Αυτή είναι η μοίρα εκείνου που οι άνθρωποι ονόμασαν “Μεγάλο Ναπολέοντα”».
Τα παθήματα είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Κανείς δεν μπορεί να τα αποφύγει – δίκαιοι και άδικοι, άγιοι και αμαρτωλοί, πλούσιοι και φτωχοί, νέοι και ηλικιωμένοι…
Υπάρχει η λανθασμένη άποψη ότι, όταν γίνεις παιδί του Θεού διά της αναγεννήσεως, η στέγη του Θεού σε προφυλάσσει από τις καταιγίδες της ζωής. Αν αυτό ήταν πραγματικότητα, τότε όλοι θα γίνονταν αναγεννημένα παιδιά του Θεού με στόχο να αποφύγουν τις αρρώστιες, τα δεινά, τη φτώχεια… Ακόμη και οι πιο άγιοι του Θεού, μεταξύ τους και ο απόστολος Παύλος, πέρασαν όλων των ειδών τα παθήματα. Ο συγγραφέας της Επιστολής προς Εβραίους αναφέρει ότι πολλοί άγιοι άνθρωποι υπέφεραν του κόσμου τα δεινά: «Και διάφοροι άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μαστιγώσεις, ακόμα και δεσμά και φυλακίσεις.Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, υποβλήθηκαν σε δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μαχαίρωμα, κατάντησαν να περιφέρονται ντυμένοι με προβιές και κατσικοδέρματα περνώντας από στερήσεις, θλίψεις, κακουχίες» (Εβρ. 11:36,37).
Ο πόνος έχει διάφορα πρόσωπα. Υπάρχει πόνος φυσικός, διανοητικός, συναισθηματικός, ψυχολογικός και πνευματικός. Τα παθήματα οργώνουν την επιφάνεια του χαρακτήρα μας και φέρνουν στο φως θησαυρούς που είναι κρυμμένοι. Επίσης τα παθήματα είναι ένας τρόπος του Θεού να μας μιλά. Ο C.S. Lewis είπε: «Ο Θεός μάς ψιθυρίζει στις χαρές μας, μιλά στη συνείδησή μας, αλλά φωνάζει στον πόνο μας. Τα παθήματα είναι το μεγάφωνο του Θεού για να αφυπνίσει έναν κόσμο που είναι κουφός».
Η αρρώστια μάς θυμίζει ότι εκτός το σώμα έχουμε και ψυχή, που θα ζει αιώνια είτε στην παρουσία του Θεού είτε στην αιώνια Κόλαση. Τα παθήματα μάς διδάσκουν ότι ο κόσμος αυτός είναι το σχολείο για την προετοιμασία μας για τον Ουρανό. Καθώς βρισκόμαστε στο κρεβάτι, τα μάτιά μας στρέφονται στον Ουρανό και αναπολούμε αναθεωρούμε τη ζωή μας, τις ημέρες της υγείας. Σκεφτόμαστε, αν γίνουμε καλά, να αλλάξουμε πορεία και να τακτοποιήσουμε τη σχέση μας με τον Θεό και τους συνανθρώπους μας.
Στη δοκιμασίας βλέπουμε τη ματαιότητα του κόσμου να μας ικανοποιήσει. Τις ημέρες της υγείας αφήσαμε τη Βίβλο σ’ ένα ράφι σκονισμένη. Και τώρα, ανήμποροι την κατεβάζουμε και τη μελετούμε με ενδιαφέρον και κράζουμε στον Θεό για θεραπεία. βοήθεια, κάτι που το είχαμε παραμελήσει στις ηλιόλουστες ημέρες. Στις ημέρες της υγείας ακολουθήσαμε τον δρόμο μας, και παρότι ο Θεός πολλές φορές μας επισκέφτηκε με διαφόρους τρόπους, εμείς κωφεύσαμε.
Η αρρώστια ακόμη μας φέρνει κοντά στον Χριστό, που στις ημέρες της υγείας μας δεν μας ενδιέφερε… Η αρρώστια οδήγησε πολλούς στη σωτηρία της ψυχής τους. Τους κάνει ακόμη ευαίσθητους στις ανάγκες και τα παθήματα των άλλων. Ας δούμε την ασθένειά μας ως μεταμφιεσμένη ευλογία. Μια μέρα θα καταλάβουμε την ευεργεσία της δοκιμασίας, υπό το φως της αιωνιότητας.
Καθώς κάθε μέρα που περνά μεγαλώνουμε σε ηλικία και προχωρούμε προς στις όχθες του αιώνιου προορισμού μας, πρέπει να αναρωτηθούμε: γιατί επιθυμούμε να παραταθεί η ζωή μας, παρότι είναι γεμάτη με τόσα παθήματα; Για να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τα υλικά αγαθά και τις χαρές της ζωής αυτής; Να μαζεύουμε περισσότερα χρήματα, με κάθε τρόπο και μέσο, εκμεταλλευόμενοι τους συνανθρώπους μας; Να εκπληρώσουμε τις φίλαυτες φιλοδοξίες μας;
Γιατί ενδιαφέρεσαι να απαλλαγείς από τα παθήματα και να έχεις μακροζωία; Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι είμαστε πρόσκαιροι και περαστικοί σ’ αυτήν τη ζωή. Με τίποτα δεν μπορείς να προσθέσεις ούτε ένα λεπτό στη ζωή σου. Ακόμη και αν τα καταφέρεις με διάφορα φάρμακα και άλλους τρόπους να ενισχύσεις τις φυσικές δυνάμεις σου, μην ξεχνάς ότι στο τέλος, αργά ή γρήγορα, θα αναχωρήσεις από τη ζωή αυτήν και θα πας να συναντήσεις τον Δημιουργό σου, για τον Οποίον τώρα ίσως δεν σκέφτεσαι καθόλου, δεν αφιερώνεις ούτε ένα λεπτό.
Γιατί σκέφτεσαι και επιθυμείς τη μακροζωία, ενώ υπάρχει ο Χριστός που σου προσφέρει ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ;. Ο ανθρώπινες συνταγές θα τα καταφέρουν να παρατείνουν τη ζωή σου, με τα παθήματα, μερικά ακόμη χρόνια. Υπάρχει όμως η συνταγή του Χριστού. Είναι το πολύτιμη σταυρική Του θυσία. Πρόσεξε τα λόγια της Βίβλου: «Γιατί ο Θεός αγάπησε με μια τέτοια αγάπη τον κόσμο, ώστε πρόσφερε το Γιο του το Μονογενή, για να μην χαθεί ο καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν αλλά ΝΑ ΕΧΕΙ ΖΩΗ ΑΙΩΝΙΑ» (Ιωάν. 3:16). Αντικατέστησε τη λέξη «ο καθένας» με το όνομά σου.
Και κλείνουμε με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Τα δεινοπαθήματα αυτής της ζωής δε συγκρίνονται με τη μέλλουσα δόξα που θα μας αποκαλυφθεί» (Ρωμαίους 8:18)
