Στην Κατερίνη
Με αφορμή τη θαυμάσια αναβάθμιση του Πάρκου Κατερίνης – ιδίως η διαφορά φαίνεται τη νύχτα με τον .. έξυπνο φωτισμό – και τους γρήγορους ρυθμούς διαμόρφωσης της πλατείας Δημοκρατίας (πρώην Ευκαρπίδη) με καθημερινή αυτεπιστασία του Δημάρχου, δράττομαι της ευκαιρίας, επικουρικά προς τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Σάββα, να προτείνω κάποιες εύκολες και ανώδυνες οικονομικά κινήσεις, που θα βελτιώσουν τα κακώς κείμενα πράγματα, και θα αναβαθμίσουν την εικόνα της Κατερίνης.
1. Μεταφορά των Πιερίδων Μουσών της ανατολικής εισόδου και τοποθέτηση του έργου σε χώρο, μέσα στην πόλη, απ’ όπου ο θεατής θα το βλέπει «εν στάσει».
2. Βάσεις υπερυψωμένες των αγαλμάτων στην είσοδο της Εκάβης για ανάδειξη των έργων και επεξήγηση (στη βάση) με σύντομες πληροφορίες για τη σύνθεση, καθότι έτσι που είναι μοιάζουν με πεταμένα στο έδαφος (όπως και οι Μούσες της εισόδου).
3. Έκθεση σε δημόσια θέα και ανάδειξη των έργων ζωγραφικής του αείμνηστου ζωγράφου Γκόγκου, καθώς από πληροφορίες, κάπου αποθηκευμένα, καταστρέφονται ασυντήρητα.
4. Μέριμνα για τη «μοίρα» των βιβλίων του αείμνηστου Τσακπουνίδη, που πρόσφατα αποβίωσε, έχοντας εκδηλώσει την πρόθεση του «εν ζωή» να τα προσφέρει στην πόλη.
5. Εκπλήρωση «τάματος» του αείμνηστου Επισκόπου Παρθενίου Βαρδάκα να φιλοτεχνηθεί περίοπτο άγαλμα του συνταγματάρχη Νικολάου Σβορώνου, που έπεσε νεκρός στις παρυφές της πόλης την 16η Οκτωβρίου 1912. Η «δέσμευση» για την πόλη έγινε κατά την εκφώνηση του επικήδειου λόγου στην Ανάληψη. Συνάμα γρήγορη υλοποίηση της προτομής του αμούστακου Κρητικού εθελοντή Κονταξάκη!
6. Ιδρυση Εκθετηρίου – Μουσείου, που θα στεγάσει πλήθος εκθεμάτων όλων των Ιστορικών περιόδων, στην πόλη της Κατερίνης, επισκέψιμου και πόλου έλξης των τουριστών, ώστε να εισέρχονται και να παραμένουν, αφήνοντας τον οβολό τους και στα εδώ καταστήματα κι όχι μόνο στις παραλίες. Πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων, μεγάλης αρχαιολογικής αξίας, νόμιμα κατεχόμενα από συμπολίτες μας, επαρκούν να στολίσουν τις προθήκες ενός τέτοιου εκθετηρίου – Μουσείου, που επιτρέπεται να λειτουργήσει, καθότι δεν θα υπάγεται στο Υπουργείο Πολιτισμού, αλλά στο Δήμο της πόλης. Παραδείγματα έχουμε στο Μακρύγιαλο και τη Λεπτοκαρυά (από ιδιώτη, με πλήθος πετρωμάτων της περιοχής, που βεβαιώνουν την παμπάλαια ανάδυση του Ολύμπου από το Χάος του Ησιόδου (που σημειωτέον αναφέρεται ότι κατάγεται από την Πιερία και μετανάστευσε στην Άσκρα της Βοιωτίας).
7. Φιλοτέχνηση των Εννέα Πιερίδων Μουσών, περίοπτων και μεγαλεπίβολων, φωτιζόμενων διαχυτικά, όπως τα δέντρα του Πάρκου, και βεβαιουσών τη γενέτειρά τους, ως «μήτρα» των Γραμμάτων και Τεχνών και Επιστημών, προς επίρρωση του ονόματος τους. Αργότερα, ιστορικά, ονομάζονται Ελικωνιάδες, Παρνασσίδες και Ολυμπιάδες, υποδηλώνοντας συνάμα την πορεία της «καθόδου» του πολιτισμού, με κέντρο την Πιερία και τον Όλυμπο, από τον τόπο μας προς τον Ελικώνα, τον Παρνασσό, την Ολυμπία (με τους Ολυμπιακούς Αγώνες). Αυτό κι αν δεν είναι όραμα και χρέος. Δεν είναι «ντροπή» να υπάρχουν κεντρικά στην Καρδίτσα και να λείπουν από την Κατερίνη;
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ;
Υπήρχε εποχή, αγαπητοί αναγνώστες, που ακόμη και σε δύσκολες οικονομικές συγκυρίες τα αγάλματα ήταν περισσότερα από τους (δυστυχισμένους) πολίτες της Αθήνας. Αν το αναλογισθεί κανείς σωστά, δεν είναι πάντα ακριβή παρέμβαση, ανασταίνει λαμπρές μα ξεχασμένες μορφές, δρα κατευναστικά, υιοθετεί πρότυπα στη ζωή κ.λ.π.
Άρα, δεν πρέπει να περιμένουμε έξοδο από την οικονομική (ηθική) κρίση που μας μαστίζει για να δράσουμε, ιδίως σε όσα δεν απαιτούν οικονομική δαπάνη, όπως π.χ. η μεταφορά των Μουσών- μπάζων, των πεταμένων στις παρυφές της πόλης. Πάντως ο Δήμαρχος έχει και γνώση και άποψη και αποφασιστικότητα και σθένος…
Είδομεν. Ίσως και άλλα πολύ ουσιαστικότερα και θεαματικότερα και εκφραστικότερα για την απόδοση του μεγαλείου του χαρισματικού νομού μας.
