Ο Παύλος Μπασδάρας και ο Δημήτρης Κυριακού
Σε ηλικία 63 ετών έφυγε για την αιωνιότητα ο αγαπητός φίλος και συνάδελφος Παύλος Μπασδάρας. Καταρτισμένος φυσικός, πληθωρικός, εργασιομανής, δημιουργικός, άφησε ισχυρό το στίγμα του στη Φροντιστηριακή ζωή της πόλης και του Νομού μαζί με το συνάδελφο του κ. Αγαπούδα, συνεταίροι επί πολλά χρόνια, όταν «έδιδαν τον αγώνα τον καλό» για να «περάσουν» υποψήφιοι στα Πανεπιστήμια. Δουλειά, επιμονή, μεθοδικότητα και μεταδοτικότητα ήταν τα χαρακτηριστικά μιας ζωής με στοιχεία «αφιέρωσης» και «συμφρόνησης» με τον αγώνα των μαθητών.
Και η δικαίωση, και η ευτυχία έρχονταν την ημέρα που δημοσιεύονταν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων και «γέμιζαν» και «στόλιζαν» και «στολίζουν» την πόλη και το Νομό, με παιδιά ενταγμένα στο επιστημονικό δυναμικό της χώρας.
Αυτή η ευτυχία δεν ήταν ποτέ σε συνάρτηση με τις οικονομικές απολαβές από την εργασία. Ήταν «καμάρι» καθώς τα Φροντιστήρια συναγωνίζονταν με μια ευγενική άμιλλα για τις πρωτιές των μαθητών τους. ΟΡΟΣΗΜΟ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΡΟΤΥΠΟ, ΚΑΡΑΔΗΜΟΣ, ΣΑΜΑΛΗΣ, και παλιότερα ΓΟΥΙΔΗΣ, ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ έχουν συμβάλει τα μέγιστα στην επιτυχία των μαθητών στα Α.Ε.Ι και τα Τ.Ε.Ι. Τα σχετικά περί «Παραπαιδείας» είναι τουλάχιστον υποκριτικά. Γιατί και οι γονείς που υπηρετούν στην Κρατική Παιδεία στέλνουν τα παιδιά τους στην «παραπαιδεία» των Φροντιστηρίων.
Όσο το κράτος αντιμετωπίζει την Παιδεία με την μέχρι τώρα τακτική και «πειράματα στου κασιδιάρη το κεφάλι», μα προπαντός χωρίς λεφτά οι «Παύλοι» ανά την Ελλάδα, θα συμπληρώνουν τα κενά της, δικαιωμένοι απόλυτα από την κοινωνία. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Πιερικής γης που τον σκεπάζει. Κι έχει η γη αυτή πολλούς Βλάχους που την καλλιεργούν, μια άλλη παράμετρος για την οποία ο Παύλος, από τη Βλάστη Κοζάνης, αισθανόταν περήφανος.
Δευτέρωσε το κακό με το θάνατο του Δημήτρη Κυριακού
Ένα αξιολογότατο πρόσωπο στη δημόσια εκπαίδευση και την τοπική αυτοδιοίκηση ήρθε να «διπλώσει» το κακό για την εκπαιδευτική μας κοινότητα, την αυτοδιοίκηση και την κοινωνία της Κατερίνης.
Ο Δημήτρης Κυριακού, με σπουδές πέρα από τη θεολογία, και με πολλές ανησυχίες και ευαισθησίες στα κοινωνικοπολιτικά θέματα, δεν είναι πια κοντά μας, αφήνοντας πίσω του το άρωμα της χρηστής και άδολης συμμετοχής στα κοινά, και επιλογής του να δοθεί στο Μουσικό Σχολείο Κατερίνης, φροντίζοντας αδιάκοπα για τη βελτίωση των συνθηκών που προσφέρεται σήμερα από τη μουσική παιδεία στην Κατερίνη, στερούμενη τις βασικές εγκαταστάσεις.
Με πλήθος εκδηλώσεων δικής του πρωτοβουλίας και διοργάνωσης ανέδειξε το Μουσικό Σχολείο Κατερίνης, το «μπόλιασε» με την κοινωνία και έκανε τον Κατερινιώτη πολίτη να αισθανθεί το ρόλο της μουσικής στη ζωή του ανθρώπου, που κατά τον Πλάτωνα «ενέχει λειτουργική σημασία ελάσσονος θανάτου» για όσους την αισθάνονται, αφού προκαλεί ρίγη συγκίνησης και ηρεμία με γαλήνη.
Η Πιερική γη, γενέτειρα των Μουσών, και των Γραμμάτων και Τεχνών, αναμφίβολα θα τον σκεπάζει με το χώμα της ως ελαφρό ένδυμα στο δρόμο για το υπερπέραν, και η μνήμη του θα μείνει αδρά χαραγμένη στους συμπολίτες μας.
ΓΑΡ
