ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – ανοσία της αγέλης
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Τρία εκατομμύρια Έλληνες έχουν εμβολιαστεί μέχρι τώρα είτε την πρώτη είτε και τη δεύτερη δόση. Και μέχρι τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο θα έχουν εμβολιαστεί άλλα τρία-τέσσερα εκατομμύρια, οπότε θα έχουμε φτάσει στο μαγικό ποσοστό 70% και θα έχουμε αποκτήσει αυτό που λένε «ανοσία της αγέλης». Δηλαδή θα είμαστε ασφαλείς από τις επιθέσεις του ιού και δεν θα μας επηρεάζουν οι απειλές του.
Βέβαια οι λοιμωξιολόγοι και οι πολιτικοί μας όπως συνήθως κρατάνε και μια πισινή. Δηλαδή λένε ότι δεν θα είμαστε ακριβώς ασφαλείς και ελεύθεροι, αλλά θα συνεχίσουμε τα μέτρα προφύλαξης (μάσκες, αποστάσεις, απολύμανση κλπ.) επειδή ενδέχεται να προκύψουν μεταλλάξεις, ινδική, βραζιλιάνικη, νοτιοαφρικανική κλπ.
Αυτό που είναι 100% σίγουρο, είναι ότι έχουμε ομογενοποιηθεί, ότι έχουμε ήδη γίνει αγέλη, δηλαδή κοπάδι, και πιο συγκεκριμένα κοπάδι πρόβατα. Η δωδεκαετής κρίση μάς μάντρωσε από κάθε πλευρά και η επιδημία ήλθε κερασάκι στην τούρτα. Όπως λέει και η παροιμία, «ήτανε στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάϊδαρος». Πετσοκόφτηκαν μισθοί και συντάξεις στο μισό, καταργήθηκαν επιδόματα, το ένα τρίτο των συμπατριωτών μας «φυτοζωούν» κάτω ή γύρω από το όριο της φτώχειας, η ανεργία έφτασε σε ύψη-ρεκόρ, χρεοκόπησαν και έβαλαν λουκέτο δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, αυξήθηκαν τα συσσίτια των πεινασμένων, 800.000 νέοι μας πήραν τα μάτια τους και ξενιτεύτηκαν, υποθηκεύσαμε τη χώρα μας για 99 χρόνια κλπ.
Κι όλα αυτά περνάνε πλέον σχεδόν απαρατήρητα.
Όπως πέρασε απαρατήρητη η παραγραφή των υπεύθυνων της κρίσης. Όπως πέρασαν απαρατήρητοι οι λαθρομετανάστες που εγκαταστάθηκαν παντού στη χώρα μας. Όπως πέρασε απαρατήρητο το πρόσφατο ναυάγιο της Πενταμερούς Διάσκεψης στη Γενεύη, εκεί όπου επί 50 χρόνια ο ΟΗΕ αποφασίζει και διακηρύσσει το δίκιο για την Κύπρο, αλλά οι Τούρκοι τους γράφουν όλους κανονικά.
Μέσα στο μαντρί, λοιπόν, με ανοσία. Κι έχουμε έξω από το μαντρί και τους λύκους Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Ακάρ κ.ά. να ακονίζουν και να μας δείχνουν τα δόντια τους.
Απαρατήρητα και ανεπαισθήτως, όπως λέει κι ο ποιητής μας Καβάφης στο ποίημα του «Τα τείχη». Εκεί όπου περιγράφει προφητικά τη σημερινή μας κατάσταση:
«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Aλλ’ όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω».
