Ας μου επιτραπεί να παραφράσω την παραπάνω έκφραση που χρησιμοποίησε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, σε εγκωμιαστικό του λόγο για τον Μεγάλο Αθανάσιο, για να χαράξω λίγες γραμμές για την προσωπικότητα του αειμνήστου Μητροπολίτου πρώην Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κυρού Αγαθονίκου, ο οποίος στις 10 Ιουνίου μετέβη από τα πρόσκαιρα στα αιώνια για να συναντήσει τον Πλάστη και Δημιουργό του, τον Οποίο διακόνησε με πλήρη αφοσίωση σε ολόκληρη τη ζωή του.
Αν ταπείνωση σημαίνει να νιώθεις ο τελευταίος όλων, τότε ο Επίσκοπος Αγαθόνικος υπήρξε ταπεινός, αφού δεν είχε καμία ιδέα για τον εαυτό του. Αυτό φαινόταν, όταν τον αντίκριζε κανείς, είτε στο Ιερό Θυσιαστήριο, είτε στο γραφείο του, είτε σε εκδηλώσεις που συμμετείχε.
Αν απλότητα σημαίνει αθωότητα, τότε ο Επίσκοπος Αγαθόνικος υπήρξε απλός, αφού μπορούσε να κουβεντιάσει με έναν σπουδαίο κατά κόσμον κι ένα μικρό παιδάκι με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια λαχτάρα. “Θα ακούς και το πιο μικρό παιδί τι έχει να σου πει”, συμβούλευε νέο κληρικό.
Αν προσευχή είναι η ζωντανή επικοινωνία με το Θεό, τότε ο Επίσκοπος Αγαθόνικος υπήρξε λάτρης της προσευχής, αφού εκ νεαράς ηλικίας αποσύρθηκε στη μοναχική παλαίστρα της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων, από όπου ο Θεός τον ανέδειξε και τον απέστειλε να φωτίσει τον κόσμο.
Αν μετάνοια σημαίνει συντριβή καρδίας και εσωτερική κάθαρση, τότε ο Επίσκοπος Αγαθόνικος ζούσε λουσμένος στα δάκρυα της μετανοίας, αφού αφενός μετανοούσε διαρκώς για τα λάθη του και αφετέρου θεράπευσε μέσω του μυστηρίου της μετανοίας χιλιάδες ψυχές. Έλεγε μάλιστα πως η διακονία του στη Χρυσοσπηλιώτισσα των Αθηνών, υπήρξε ένα δεύτερο πανεπιστήμιο για εκείνον.
Αν εγκράτεια σημαίνει εκούσια στέρηση, τότε ο Επίσκοπος Αγαθόνικος υπήρξε εγκρατής, αφού υπήρξε λάτρης της νηστείας.
Αν ελεημοσύνη σημαίνει να δίνεις σε εκείνον που έχει ανάγκη, τότε ο Επίσκοπος Αγαθόνικος υπήρξε αληθινά ελεήμων, αφού πλήθος ανθρώπων ανακουφίστηκε στην πατρική αγκαλιά του. Αμέτρητες οι κρυφές καλοσύνες του…
Αν διάκριση είναι το ακριβές όργανο της Εκκλησίας, με το οποίο κυβερνά τα τέκνα της στις ταραχές και τις τρικυμίες της φουρτουνιασμένης θάλασσας της ζωής, τότε ο Επίσκοπος Αγαθόνικος ήξερε πολύ καλά να το χειρίζεται, αφού υπήρξε διακριτικός στο έπακρον.
Αν σωφροσύνη σημαίνει να έχει κανείς σώα και υγιή τη διάνοιά του, τότε ο Επίσκοπος Αγαθόνικος υπήρξε όντως σώφρων, αφού ζούσε και κινούταν με σύνεση και μετριοπάθεια σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.
Αν ελπίδα κατά Θεόν σημαίνει υπέρβαση κάθε δυσκολίας αγογγύστως, μπροστά στον ουράνιο στόχο της ζωής, τότε ο Επίσκοπος Αγαθόνικος υπήρξε άνθρωπος της ελπίδας, αφού σε όλη τη ζωή του είχε σταθερό σημείο αναφοράς τον Ουρανό.
Αν η Αρχιερωσύνη είναι το υπέρτατο επί της γης αξίωμα, τότε ο Επίσκοπος Αγαθόνικος την τίμησε μετά φόβου και τρόμου, κρατώντας “καθαρό” το ράσο του, αφού όπως ο ίδιος έλεγε “ο κληρικός θα είναι ή μάρτυς ή προδότης”.
Τέλος, αν η αγάπη είναι η κορωνίδα των αρετών, αυτό ήταν το στέμμα του! Ο Επίσκοπος Αγαθόνικος αγάπησε τόσο τον Ουράνιο Πατέρα, όσο και το ποίμνιό του. Αγάπησε και αγαπήθηκε. Ποιος αλήθεια δεν γεύθηκε αυτή την αγάπη; Ποιος δεν σκλαβώθηκε από την αγαπώσα παιδική καρδιά του;
Πολυσέβαστε, πολύκλαυστε και γλυκύτατε πατέρα μας, ευχόμαστε ο Θεός να σου χαρίσει την αιώνια ζωή που τόσο ποθούσες!
Κι εκεί, λουσμένος στο άκτιστο φως, μην πάψεις να δέεσαι για μας τα παιδιά σου, μέχρι να έρθει η στιγμή που πάλι θα συναντηθούμε!…
Αρχιμ. Διονύσιος Γκόλιας
