Για μια ακόμα χρονιά, Χριστούγεννα χωρίς Χριστό…με καλές γιορτές! Ποιες γιορτές ρε αγύρτες; Χριστούγεννα έχουμε και όχι γιορτές.
Του Διαμαντή Θ. Βαχτσιαβάνου
Χριστούγεννα είναι η ΓΕΝΝΗΣΗ και η ΦΑΤΝΗ στον στολισμό της πλατείας, με την Φάτνη κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι μας και όχι η αποβολή κάθε στοιχείου της Ορθόδοξης παράδοσης!
Ξεριζώνουν μεθοδευμένα τα ήθη και τα έθιμα της παράδοσής μας και σε αυτό δεν αντιδρά ούτε το “επίσημο Ιερατείο”! Δεν είναι περίεργο όλο αυτό;
Όπως γράφει ο παλαίμαχος της δημοσιογραφίας Βαγγέλης Παπαδόπουλος: “Ο μισθός να πέφτει κάθε μήνα κι ας πάει και το παλιάμπελο. Και η παράδοση; Τα ήθη και τα έθιμα; Οι “Μερσεντές” να είναι κάτω από το Επισκοπείο και ο Ιωσήφ με την Μαρία ας πάνε με το γαϊδουράκι. Πού είναι οι δεσποτάδες; Έτσι χάνουν τον λαό κι έτσι αφήνουν τους λύκους να χαίροντα…”!
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ; ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ. Που να το φανταζόταν πως θα γίνει διαφήμιση της Coca Cola με το γελοίο χο-χο-χο!
Για την ιστορία, ειδικά για τον Άγιο των ημερών, τον Άγιο Βασίλειο, να πούμε πως για τους Ορθόδοξους χριστιανούς, είναι ο πρώτος που εφάρμοσε παγκόσμια την οργανωμένη φιλανθρωπία! Αφιέρωσε την ζωή του στην βοήθεια των συνανθρώπων του με το ίδρυμα “Βασιλειάδα”, που μπορεί να χαρακτηριστεί κι ως πρόδρομος του ΕΣΥ ή των καλύτερων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων…Και μάλιστα χωρίς επιδοτούμενα προγράμματα, αλλά από χρήματα της προσωπικής του περιουσίας!
Ο Μέγας Βασίλειος πέθανε την πρώτη Ιανουαρίου του 379 και θεωρήθηκε πως φέρνει ευλογία στα σπιτικά με την νέα χρονιά. Άφησε την σφραγίδα του μοιράζοντας τον πλούτο με ένα φλουρί σε κάθε βασιλόπιτα που μοίραζε στους χριστιανούς. Ένα έθιμο που συνεχίζεται ως τις μέρες μας, με την βασιλόπιτα κι όχι την “πίτα” που θέλουν οι “προοδευτικοί” της κακιάς ώρας!
ΝΑ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ για τον Αϊ – Βασίλη η Ζωή Βαλάση στο βιβλίο της “Το Τεσσεροφύλλι” . Μια ζωή σαν παραμύθι…
“Ο ΑΪ – ΒΑΣΙΛΗΣ.
Όταν την Καππαδοκία την είχαν οι Ρωμαίοι, έτυχε να στείλουν διοικητή έναν άνθρωπο πολύ σκληρό, κατεργάρη κι άπληστο. Και το πρώτο που έκανε μόλις πάτησε το πόδι του στην επαρχία του, ήταν να φορολογήσει βαριά τους χριστιανούς για να τους πάρει ό,τι είχαν και δεν είχαν από νομίσματα, κοσμήματα και μαλαματικά!
Δεσπότης ήτανε, τότε, ο Μέγας Βασίλειος. Ο άγιος μέρες και μέρες βασανιζόταν και συλλογιζόταν πως να γλυτώσει τους χριστιανούς και να ταπεινώσει τον Ρωμαίο, αλλά άδικα. Δοκίμασε όλους τους τρόπους, τον πήρε με το καλό, τον έπιασε με τα παρακάλια, τίποτα.
Τελικά, ο Αϊ – Βασίλης έμαθε πως ο διοικητής είχε μανία με τα ζάρια και του πρότεινε να παίξουν μια φορά οι δυο τους. Ο Ρωμαίος θα έβαζε τα σακιά με το χρυσάφι που είχε μαζέψει κι ο Άγιος την περιουσία του!
Ο άρχοντας δέχτηκε αμέσως, όχι μόνο γιατί αυτό το παιχνίδι ήταν η αδυναμία του, αλλά γιατί σε αυτό πάντα κέρδιζε!
Παίξανε, λοιπόν, αλλά η τύχη στάθηκε με το μέρος του Αϊ – Βασίλη!
Ο Άγιος κέρδισε τον Ρωμαίο και του πήρε όλα τα σακιά με τα φλουριά και τα κοσμήματα!
Όμως, πως να τα γυρίσει πίσω στους κατόχους τους; Όλα είχαν ανακατωθεί κι ήταν αδύνατο να βρει και να δώσει στον καθένα το δικό του!
Τότε, ο Μέγας Βασίλειος σκέφτηκε κι είπε να του φτιάξουν πίτες και να τις γεμίσουν μέσα με χρυσαφικά. Έτσι έγινε! Ύστερα, τις έκοψε και τις μοίρασε στον κόσμο κι ο καθένας πήρε ό,τι χρυσαφικό του ‘τυχε στο κομμάτι του!
Γι’ αυτό και την Πρωτοχρονιά φτιάχνουμε πίτες με φλουρί, που προς τιμή του Αγίου Βασιλείου, ονομάζουμε βασιλόπιτες και παίζουμε τυχερά παιχνίδια.”
Υ.Γ.: Δεν είναι τυχαίο που με κάθε τρόπο, χρόνο με το χρόνο, κάποιοι που ζουν ανάμεσά μας, ξεριζώνουν τα ήθη και τα έθιμα της παράδοσής μας. Η ανοχή μας είναι και συνενοχή!
ΠΗΓΗ: – Ζωή Βαλάση, από το βιβλίο της “Το Τεσσεροφύλλι, – Ο Αϊ – Βασίλης -.
– Βαγγέλης Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος.
