Περί Βαστίλλης το ραπόρτο της στήλης
Αναγνώστες μου, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, θα ήθελε πολύ να μάθει βάσει ποίων ντοκουμέντων μάς αποδώσατε ένα κάποιο «αλτσχάιμερ» ισχυριζόμενοι, κατά την εσφαλμένη πάντοτε άποψή σας, ότι το μυαλό μας «κόλλησε», στις 25 Μαρτίου, με αποτέλεσμα να «ξεφουρνίσουμε» τον δραματικό τίτλο, καλοκαιριάτικα, λέτε και δεν υπάρχουν άλλες εθνικές γιορτές, όπου γης.
Τέλος πάντων. Από τη στιγμή που σπεύσατε να μεταμεληθείτε, ζητώντας έμπρακτη «συγγνώμη», διά της εκκωφαντικής σιωπής σας, το «ολίσθημα» παραγράφεται, μπας κι επιτρέψουμε στον «ζωή να ‘χουν να μας κατατοπίζουν τα κανάλια!» «διεθνολόγο», μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο» να ξεκινήσει τη σημερινή μετάδοση, ανακοινώνοντας:
Περί Βαστίλλης το ραπόρτο της στήλης.
Εντάξει, ιστοριοδίφες μου. Η ημέτερη παλιγγενεσία και η γαλλική επανάσταση, κορυφαίο γεγονός της οποίας υπήρξε το γκρέμισμα της λαομίσητης φυλακής – φρούριο του Παρισιού, εξ ου κι ο υπότιτλος, για να μην ξεχνιόμαστε, εκτός από ομοιότητες έχουν και τις διαφορές τους, ομολογούμε, προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων.
Ωστόσο, το γαλλικό δημοκρατικό τρίπτυχο: «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη» με το ελληνικό ηρωικό δίλημμα: «Ελευθερία ή Θάνατος» κουβαλούν σχεδόν ισάξιο φορτίο πανανθρώπινων αξιών, αν δεν απατόμαστε.
Έτσι, η πέραν πάσης λογικής μισαλλόδοξη επίθεση του «γαλλοτυνήσιου» φορτηγατζή, εναντίον της λαοθάλασσας στην παραλιακή λεωφόρο της Νίκαιας, ανήμερα της εθνικής γιορτής της χώρας που επέλεξε για πατρίδα, έλα Χριστέ και μη χειρότερα(!), με τραγικό απολογισμό 84 νεκρούς και 202 τραυματίες, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά, δυστυχώς, αιωνία η μνήμη των αδικοχαμένων(!), μάλλον στόχευε να πανικοβάλει σύμπασα την ελεύθερη ανθρωπότητα, κι αντιρρήσεις δεν δεχόμαστε, όταν ο «διεθνολόγος», λέμε τώρα, προτρέπει:
Όλοι είμαστε Γάλλοι.
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Με τους ποταμούς αίματος του φετινού καλοκαιριού, κατά το οποίο ένα άλλο παραδοσιακό τρίπτυχο, δικό μας αυτό, που επισημαίνει «θέρος, τρύγος, πόλεμος», οσάκις απαιτείται σκληρή προσπάθεια προς υπέρβαση δυσκολιών, να κινδυνεύει να μετεξελιχθεί σε «όλεθρος, τρόμος, θάνατος», χτύπα ξύλο(!), όλοι τυγχάνουμε Γάλλοι και όχι μόνον.
Διότι, και Ιταλοί είμαστε, ένθα το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα, παραμονές της τραγωδίας στη Γαλλική Ριβιέρα, που μας απασχόλησε χτες, και τους εξ ανατολών γείτονες συμπονάμε, όπως σχολιάσαμε προχτές εκτενέστερα, ένεκα το φιάσκο του πραξικοπήματος την υστεραία αυτής.
Ναι, για(!), και το χειρότερο;
Όσο μισάνθρωποι ιμάμηδες ανοίγουν το στόμα και κλείνουν σπίτια,
ή λαϊκιστές τελάληδες ξεσηκώνουν λαούς με τα ξενόφοβα τα παραμύθια,
ένας Θεός ξέρει τι θα είμαστε, προσεχώς, αν παραμείνουμε παθητικοί συμπαραστάτες στα δράματα των άλλων, από τηλεοράσεως, αφήνοντας τους όποιους «δράστες» να «σπέρνουν» τον όλεθρο, χωρίς να «ψάλλουμε» τα καθιερωμένα προς γνώση και συμμόρφωση επιτίμια, από «σφηνών», που επικαιροποιεί, ο «Μήτσος», παραδίνοντας:
Μαθήματα Αλληλεγγύης.
Αλόνζ να παν ντε λα πατρί, σε καταφύγια ασφαλή,
φορτηγό τους απειλεί, τρέμει η Κυανή Ακτή,
φοβισμένη η Μασσαλία, τρομαγμένη η Γαλλία,
στη Νίκαιά τους ξέσπασε μεγάλη τραγωδία.
Την ώρα που γιορτάζανε νέοι, παιδιά και γέροι,
ο μακελάρης διάλεξε το φορτηγό να φέρει,
γίνηκε θρήνος η γιορτή και κλάματα τα γέλια,
παντού νεκροί στην άσφαλτο, σα να ‘ρθε η συντέλεια.
Ως πότε μισαλλόδοξοι θα «χαίρεστε το αίμα»,
νομίζοντας αληθινό αιρετικών το ψέμα,
που τάζουν να ευτυχίσετε τέζα στα επουράνια,
αντί να συνυπάρξουμε, ωσάν παιδιά τζιμάνια,
«αγαπάτε εαυτούς και αλλήλους», ξεστρατισμένοι μου(!), αμήν.
-Ω-
