Στις 7 Νοεμβρίου του 1913 γεννιέται στην Αλγερία ο συγγραφέας του «παραλόγου» Αλμπέρ Καμύ, ένας από τους πιο γνωστούς και επιδραστικούς φιλόσοφους του 20ου αιώνα. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Αλγερία, η οποία ήταν τότε γαλλική αποικία, επηρέασαν τα έργα του, αλλά και τα σπουδαία αποφθέγματα τα οποία χάρισε απλόχερα στην ανθρωπότητα.
Από μικρός είχε δείξει πως η φιλοσοφία θα αποδειχθεί το άστρο του. Διάβαζε πολύ, του άρεσε να εξερευνά τα δυσνόητα νοήματα της ζωής αλλά και να ασχολείται με την τέχνη. Το πτυχίο που θα πάρει μετά το λύκειο θα γράφει Φιλόλογος, όμως η μάχη του με την φυματίωση δε θα του επιτρέψει ποτέ να λάβει διδακτική επάρκεια και να διδάξει.
Ξέροντας από μικρός την γλώσσα, επιλέγει το 1942 να μετακομίσει στο Παρίσι, στο οποίο γρήγορα συναντά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ενώ ήταν έτοιμος να καταταγεί στον στρατό, η φυματίωση που τον είχε προσβάλλει 9 χρόνια πριν δεν του το επιτρέπει.
Αδιέξοδο από την αποτυχία του να υπηρετήσει την χώρα του, βρίσκει όταν ξεκινά να εργάζεται ως μυστικός δημοσιογράφος στην παράνομη αντιστασιακή εφημερίδα Combat, όπου βοηθά το γαλλικό κίνημα αντίστασης.
«Όλα γίνονται από μια συνήθεια. Είμαστε γελοίοι αριθμοί μιας κοινωνίας που ενεργεί από συνήθεια, μισούμε ή αγαπάμε από συνήθεια και σκεπτόμαστε τα «μεγάλα προβλήματα» από συνήθεια».
Κατά την περίοδο της Κατοχής, γνωρίζεται με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ και την Σιμόν ντε Μποβουάρ, με τους οποίους μοιράζεται τις ίδιες φιλοσοφικές ανησυχίες πάνω στον υπαρξισμό, παρόλο που ποτέ δεν θεώρησε τον εαυτό του υπαρξιστή. Μετά από λίγα χρόνια, θα έρθει σε ρήξη με τον Σαρτρ και οι σχέσεις τους θα ψυχρανθούν.
Η γνωριμία του κόσμου με την σοφία του Αλμπέρ Καμύ
Την περίοδο που εγκαθίσταται στο Παρίσι θα δημοσιεύσει τον Ξένο, το πρώτο του μυθιστόρημα, αλλά και τον Μύθο του Σίσυφου, έργα που τον καθιέρωσαν ανάμεσα στους αναγνωρίσιμους συγγραφείς της εποχής του. Με αυτά τα λογοτεχνικά διαμάντια, ίδρυσε το ρεύμα του παραλογισμού, το οποίο γρήγορα ακολούθησαν και υποστήριξαν και άλλοι σημαντικοί λογοτέχνες.
Ο Ξένος, που αφορά την ιστορία ενός άντρα που δεν δείχνει κανένα συναίσθημα για το θάνατο της μητέρας του και στη συνέχεια σκοτώνει έναν Άραβα, έγινε γρήγορα γνωστό παγκοσμίως, με όλους να μιλούν για τον νέο συγγραφέα που ξεκίνησε δυναμικά την πορεία του.
Σύμφωνα με την δική του άποψη περί ταξινόμησης του έργου του, αυτά τα έργα υπάγονται στον γνωστό κύκλο του παραλόγου του, ο οποίος θα συμπληρωθεί με τα θεατρικά έργα Η παρεξήγηση και Ο Καλιγούλας.
Το λογοτεχνικό του έργο συνεχίζεται με τον κύκλο της εξέγερσης, όπως τον ονόμαζε. Σε αυτόν περιλαμβάνεται η Πανούκλα (1947) αλλά και άλλα έργα όπως Οι δίκαιοι (1949) και Ο επαναστατημένος άνθρωπος (1951), το αμφιλεγόμενο έργο του για την φύση της ελευθερίας που θα γεννήσει μία σημαντική διαμάχη με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ.
Η Πανούκλα ήταν το έργο το οποίο του έδωσε μία θέση ανάμεσα στους πιο γνωστούς και επιδραστικούς συγγραφείς και φιλοσόφους, τα έργα των οποίων ακόμα και σήμερα αποτελούν έμπνευση.
Το Νόμπελ Λογοτεχνίας και το άτυχο τέλος του
Το 1957, σε ηλικία 44 ετών, ο συγγραφέας έγινε ο δεύτερος νεότερος άνθρωπος που κέρδισε ποτέ το Νόμπελ Λογοτεχνίας για τη «σημαντική λογοτεχνική παραγωγή του, η οποία με διορατική σοβαρότητα φωτίζει τα προβλήματα της ανθρώπινης συνείδησης στην εποχή μας» σύμφωνα με τα Βραβεία.
Το 1960, στις 4 Ιανουαρίου, έμελλε να πάει την τελευταία του βόλτα με το αυτοκίνητο. Οδηγός ήταν ο εκδότης και φίλος του Μισέλ Γκαλιμάρ, ο οποίος έχασε και αυτός την ζωή του στο τραγικό εκείνο αυτοκινητιστικό δυστύχημα, το οποίο λόγω της σφοδρότητάς του αποδόθηκε στην υπερβολική ταχύτητα του οχήματος και στην αδιαθεσία του οδηγού. Ο Αλμπέρ Καμύ τάφηκε στη γαλλική πόλη Λουρμαρέν της Προβηγκίας, την οποία λάτρευε.
Στα 47 του χρόνια είχε σβήσει ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους του 20ου αιώνα, που πίστευε στην ανθρώπινη κατάσταση και όχι στα ιδεολογικά ρεύματα και έκανε τα πάντα για να αποφύγει την συνήθεια αλλά και για να ζει την ζωή την στιγμή που συμβαίνει.
25 φράσεις σοφίας που μάς έμαθε ο Αλμπέρ Καμύ
Τα έργα του Αλμπέρ Καμύ διαβάζονται σε κάθε γωνιά του κόσμου και εμπνέουν στους αναγνώστες τους λίγη από την σοφία του σπουδαίου φιλοσόφου. Το ίδιο κάνουν και 25 αποφθέγματά του που ακολουθούν και μας διδάσκουν για τη ζωή, τις αξίες της και τη δημιουργία.
«Το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές.»
«Το να δημιουργείς, σημαίνει επίσης να δίνεις μια μορφή στο πεπρωμένο σου.»
«Θα σου πω ένα μυστικό φίλε μου. Μην περιμένεις την Ημέρα της Κρίσης. Έρχεται κάθε μέρα.»
«Ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας.»
«Είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή μόνο αυτοί που δεν την έχουν ζήσει.»
«Η ζωή μπορεί να είναι υπέροχη και συνταρακτική, αυτή είναι όλη η τραγωδία της. Χωρίς ομορφιά, αγάπη ή κίνδυνο, θα ήταν σχεδόν εύκολο να ζεις.»
«Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα.»
«Για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να μη μας απασχολούν πολύ οι άλλοι.»
«Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται να είναι αυτό που είναι.»
«Η πολιτική και η μοίρα της ανθρωπότητας διαμορφώνονται από ανθρώπους χωρίς ιδανικά και χωρίς μεγαλείο. Άνθρωποι που έχουν μεγαλείο μέσα τους δεν ασχολούνται με την πολιτική.»
«Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει.»
«Σε τελευταία ανάλυση, χρειάζεται περισσότερο κουράγιο για να ζήσεις παρά για να αυτοκτονήσεις.»
«Γοητεία είναι ένας τρόπος να παίρνεις την απάντηση «ναι», χωρίς να έχεις κάνει κάποια ξεκάθαρη ερώτηση.»
«Το σχολείο μας προετοιμάζει για τη ζωή σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει.»
«Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο είναι σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.»
«Η παγίδα του μίσους είναι ότι σε δένει με τον χειρότερο εχθρό σου.»
«Στην πραγματικότητα δεν ζούμε παρά μερικές ώρες της ζωής μας.»
«Η αλήθεια, όπως και το φως, τυφλώνει.»
«Χωρίς δουλειά, η ζωή σαπίζει, αλλά όταν η δουλειά είναι άψυχη, η ζωή εκφυλίζεται και ξεψυχάει.»
«Η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον, έγκειται στο να τα δίνουμε όλα στο παρόν.»
«Επαναστατώ, άρα υπάρχω.»
«Το να αγαπάς ένα πλάσμα σημαίνει να έχεις αποδεχτεί πως θα γερνάς μαζί του.»
«Οι άνθρωποι σπεύδουν να ασκήσουν κριτική για να μην κριθούν οι ίδιοι.»
«Το αλκοόλ σβήνει τον άνθρωπο για ν’ ανάψει το κτήνος, κάτι που τον κάνει να αντιληφθεί γιατί του αρέσει το αλκοόλ.»
«Αυτός που απελπίζεται από την ανθρώπινη μοίρα είναι δειλός. Αυτός που έχει ελπίδες γι’ αυτήν είναι ανόητος.»
