Σφήνες του Αφεντούλη
Αναγνώστες μου, πριν μπούμε στο ψητό του κάτωθι, από «σφηνών», σχολιασμού όλων όσα μας απελπίζουν επί μακρόν, μισό να διευκρινίσουμε για τους μη εξειδικευμένους σε χημείες ή αλχημείες, καλό, ε(!), ότι ο πρώτος όρος του τίτλου σημαίνει τη διά της υψικαμίνου μετατροπή φθαρμένων μετάλλων ή κραμάτων σε καινούργια.
Διαδικασία, η προβολή τής οποίας στον «καθρέφτη» της πολιτικής, εμφανίζει ως «είδωλα», κατά την ταπεινή άποψή μας, ποια νέα κόμματα θα μπορούσαν να δώσουν τα υπάρχοντα, προσεχώς, ικανά να μας οδηγήσουν στο πολυπόθητο ξέφωτο.
Που οι πολιτικοί άλλων, υπό οικονομική κηδεμονία, χωρών – Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος – ανακάλυψαν, επειδή όλοι μαζί συμφώνησαν το στίγμα τους εκ των προτέρων, για να μην ξεχνιόμαστε, αφήνοντας όλους εμάς τους επί επταετία δεινοπαθούντες με την εύλογη απορία: «Τον μπούσουλα έχασαν οι εκπρόσωποί μας και βαδίζουμε στα χαμένα;», ερώτημα πολύπλοκο και πολυπλόκαμο, βεβαίως – βεβαίως.
Έτσι, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, σκέφτηκε να το διερευνήσουμε σήμερα, 30 Ιανουαρίου, των τριών Ιεραρχών, μιας και, λόγω της ημέρας, το αίτημα των δεόντων ψηγμάτων σοφίας εκπληρώνεται ευκολότερα, μεγάλη η χάρη τους!
Ναι, για(!), τι σκαρφίστηκα, ο αμαρτωλός, ας όψονται κάτι:
Υπεκφυγές να ‘ναι ένοχο το χτες.
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Η ιστορία με τους εκάστοτε αντιπολιτευόμενους να εύχονται να «πέσουν» οι αναποτελεσματικοί κυβερνώντες για «να βάλουν το νερό στ’ αυλάκι», ελέω λαού, παρατράβηξε, όσο να πείτε, αφού αν προκύπτει κάποιο συμπέρασμα, κατόπιν τούτων, είναι πως μεν και δε νοιάζονται για τις προσεχείς κάλπες, αφήνοντας τα προβλήματα να χρονίζουν.
Επομένως, η όποια «άσπρη μέρα» για όλους εμάς τους «πάντα ευκολόπιστους και πάντα προδομένους», κατά τον ποιητή, εκλογείς, δεν πρόκειται να ανατείλει χωρίς «καθρέφτη», το είπαμε(!), κι ο σύντροφος χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», να μη «μεταφράζει» λάθος τα «είδωλα», ανταπαντώντας: «Η Αριστερά βρήκε τα στραβά. Δεν τα έκανε!», καθόσον άλλα βλέπει η φιλελεύθερη σύζυγος που άδει σε παράφραση Μάνου Ελευθερίου:
Οίκοι αξιολόγησης και «funds – κοράκια»…
Αλλάζει η Ευρώπη, αγριεύει,
κι όποιους ασυνεπείς τους βρει,
να της αδειάσουν τη γωνιά γυρεύει:
Η Ελλάδα από πού θα δανειστεί;
Μας καρτερούν πολύ χειρότερα από τα μέτρα,
στα γρήγορα εάν δε δούμε αγορές
και εν καιρώ την καρδιά θα κάνεις πέτρα,
να δείξεις δυνατός στις συμφορές.
Οι τράπεζες των Ιταλών, άκου πώς τρίζουν,
οι Γάλλοι σιγοντάρουν τη Λεπέν,
κι εσύ μου λες με εκπροσώπους να ερίζουν,
οι πιστωτές δεν θα μας κάνουν «μπλε μαρέν!»!
Οίκοι αξιολόγησης και «funds – κοράκια»
στα «spreads» αν σου κολλήσουν ρετσινιά,
δεν πάει να τους λες «παραμυθάκια»:
Θα σ’ έχουν να ικετεύεις στη γωνιά,
εννόησαν το μήνυμα της καλλικέλαδης, τα μονίμως διαφωνούντα πολιτικά κόμματα;
Αν όχι, ξαναπιάνουμε την «αναχώνευση». Διότι, ελλείψει συνεργασιών, για να διαβούμε τη στενωπό, εν κοινωνία, αναγκαστικά θα περάσουν από το «καμίνι» της «υπερθερμασμένης» λαϊκής βούλησης κι ό, τι βγει.
Καλύτερο ή χειρότερο, από τα κουμάντα τους θα εξαρτηθεί, αναγνώστες μου, κι ας προσέξουν, το λοιπόν, παρεκτός αν θέλουν να επαναληφθεί, άξαφνα, η ιαχή των Αργεντινών προς τον Fernando De la Rua: «Que se vayan todos, que no quede ni uno solo (Φύγετε όλοι, να μη μείνει κανένας)!».
Το θέλουν;…
-Ω-
