Του Γιάννη Κορομήλη
«Όταν η Δημοκρατία νοσεί, δώστε περισσότερη Δημοκρατία», έλεγε ένας παλιός πολιτικός που διακρινόταν για την εξυπνάδα του. Σήμερα η Δημοκρατία μας νοσεί, Και νοσεί βαριά. Δείτε τα όσα συμβαίνουν με τα «πρωτοπαλίκαρα» της Κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Γνωστά τοις πάσι, ώστε παρέλκει η λεπτομερής αναφορά τους. Αξίζει ωστόσο να αναφερθεί η αδιάκοπη σχεδόν, ανοίκεια «επίθεση» από μέλη της εκτελεστικής λειτουργίας κατά της ανεξάρτητης (σύμφωνα με το Σύνταγμα, άρθρο 26) τρίτης λειτουργίας (της δικαστικής). Παράδειγμα τα διαδραματιζόμενα τις τελευταίες ημέρες. και αξίζει γιατί η πραγματικά ανεξάρτητη δικαστική λειτουργία που «κακοποιείται» αποτελεί βασικό πυλώνα, απολύτως απαραίτητο στήριγμα της Δημοκρατίας.
Από την άλλη πλευρά ο σημερινός πρωθυπουργός- κατά καιρούς αλλά και πρόσφατα- διατρανώνει την επιθυμία να αναθεωρήσει τους ισχύον νόμους τους Συντάγματος Προσκομίζοντας μάλιστα τις προθέσεις του κάνει λόγο για μια αναθεώρηση με «αριστερό πρόσημο» και «αριστερό αποτύπωμα». Οι προθέσεις του πρωθυπουργού ενισχύουν άραγε τη δημοκρατία στη χώρας δίνουν άραγε «περισσότερη δημοκρατία» από αυτή που έχουμε ή μήπως «λιγότερη»; Το ερώτημα προκαλείται από τα περί «αριστερού πρόσημου και αποτυπώματος». Διότι από όσα ζήσαμε και ζούμε από την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση του τόπου, ειλικρινά προκύπτουν σοβαρές επιφυλάξεις ακριβώς για τον όρο αριστερό, αριστερά και τα σημαινόμενα του.
Διότι επί δεκαετίες αυτό που προβαλλόταν και προβάλλεται και σήμερα είναι το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Η λέξη αριστερό, αριστερά πλασαρίστηκε έξυπνα και μεθοδικά από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, – στη προπαγάνδα οι αριστεροί είναι ασυναγώνιστοι- με αποτέλεσμα να ταυτοποιηθεί σχεδόν με τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Και ήρθε, το 2015. Η «Ριζοσπαστική Αριστερά» στην εξουσία. Με το μπόνους των 50 εδρών του εκλογικού νόμου με ψήφους σε ποσοστό 36% επί των έγκυρων ψηφοδελτίων. Αν υπολογισθεί επί του πραγματικού εκλογικού σώματος μειώνεται (λόγω αποχής και λευκών) στο 25% περίπου. Και επειδή μ΄όλα τα τερτίπια του εκλογικού νόμου (των Σκανδαλίδη- Παυλόπουλου) δεν εξασφάλιζε την αυτοδυναμία, συνεργάστηκε … με το μικρό κόμμα του ακροδεξιού Π. Καμμένου.
Αυτή ήταν η πρώτη «σφαίρα» στο απυρόβλητο ως τότε «ηθικό πλεονέκτημα». Ακολούθησαν βέβαια τα έργα και οι ημέρες της Κυβέρνησης, έργα διαμετρικά αντίθετα με τις προεκλογικές υποσχέσεις του κ. Τσίπρα από τη Δ.Ε. Θεσσαλονίκης αντίθεση απρόσμενη και εξωφρενική.
Που αποδείχτηκε «βόμβα» μεγατόνων» κατά του… «ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς». Έτσι οι όροι αριστερό, αριστερά ευτελίστηκαν παντελώς. Στην ουσία έφτασαν να σημαίνουν τα αντίθετα ακριβώς από αυτά που οι Συριζαίοι ισχυρίζονται. Κατάντησαν πλήρως αναξιόπιστα.
Δεομένου δε ότι το Σύνταγμα αποτελεί το «θεσμό των θεσμών» για κάθε δημοκρατική Πολιτεία θεωρείται βέβαιο ότι η πρόταση αναθεώρησης του ΣΥΡΙΖΑ αντί να ενδυναμώνει και να ενισχύει το δημοκρατικό μας πολίτευμα – κάτι απολύτως απαραίτητο με τις δυσμενείς και δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας- θα το υποβαθμίσει και θα το περιορίζει. Κι αν γίνει αυτό θα ακολουθήσουμε την πορεία της Αργεντινής και της Βενεζουέλας (που πάντα έδειχνε πως θαυμάζει ο κ. Τσίπρας). Δηλ. δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση. Με ό,τι σημαίνει αυτό το ενδεχόμενο για την τύχη της ευημερίας στη χώρα μας, αλλά ίσως και της Δημοκρατίας…
Κατά συνέπεια ο κ. Τσίπρας ή πρέπει να καταθέσει πρόταση αναθεώρησης που θα ενδυναμώνει και θα εμβαθύνει τη Δημοκρατίας μας ή να μην επιχειρήσει καν την αναθεώρηση. Να την ξεχάσει. Εξάλλου δεν του φτάνει το κακό που έκανε στην Ιστορία και στην αξιοπρέπεια μας με την συμφωνία των Πρεσπών, θέλει να προσθέσει κι άλλα;
Συνεχίζεται…
