Κι αυτό μάλιστα σε μια εποχή που ο Έλληνας, παρά την παγκόσμια οικονομική κρίση και την καθημερινή του γκρίνια, ζει πολύ καλύτερα από πολλούς άλλους κατοίκους πολλών κρατών της Ε.Ε.
Του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Φαίνεται γεννηθήκαμε για να είμαστε μεμψίμοιροι. Ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι πρέπει να είμαστε πολλαπλά ικανοποιημένοι γιατί περάσαμε χρόνια με πολλές στερήσεις, ακόμη και στα στοιχειώδη της ζωής και της διαβίωσης. Ακόμη και η παγωνιέρα κάποτε ήταν είδος πολυτελείας!
Υπάρχει ένα τραγούδι στα αγγλικά που έχει τίτλο: «Ευχαρίστησε το Θεό για τα λερωμένα πιάτα». Κι όμως πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε στο Θεό γιατί έχουμε αρκετή τροφή για να… λερώνουμε πιάτα, ενώ υπάρχουν εκατομμύρια που δεν έχουν ούτε ψωμί να φάνε. Μάλιστα έχουμε τόσα πιάτα που τα …σπάζουμε όταν έρθουμε στο κέφι.
Συνεχώς γκρινιάζουμε για τη φορολογία που μας επιβάλουν για τα κτήματά μας, ενώ θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες για την περιουσία που αποκτήσαμε ή μας κληρονόμησαν οι γονείς μας. Είναι φορές που γογγύζουμε όταν είμαστε αναγκασμένοι να περιμένουμε πολλή ώρα στην Τράπεζα για να κάνουμε ανάληψη ή όταν «παγιδευτούμε» σε αιχμή κυκλοφορίας. Αντί να αγανακτούμε και να ξεφυσούμε, καλύτερα να εκφράζαμε την ευγνωμοσύνη μας στο Θεό που έχουμε χρήματα στην Τράπεζα για να πάρουμε και αυτοκίνητο να κινηθούμε! Βέβαια, αυτά αντηχούν ευχάριστα στ’ αυτιά μας αλλά δύσκολα μπαίνουν στην πράξη.
Η έκφραση εκτίμησης και ευγνωμοσύνης δεν έρχεται φυσιολογικά. Κάποιος είπε ότι πρέπει να μάθουμε να εκτιμούμε την… εκτίμηση και να είμαστε ευγνώμονες για την… ευγνωμοσύνη. Να είμαστε ευγνώμονες γι αυτά που έχουμε. Όταν είσαι ικανοποιημένος με την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι σήμερα, ποτέ δεν θα αγωνιάς και θα αγχώνεσαι να ανέβεις ψηλότερα. Πόσο εύκολο είναι να χάσουμε τις ευλογίες και τις χαρές τού σήμερα με το να λαχταρούμε και σκεπτόμαστε για τα πράγματα που νομίζουμε θα μας κάνουν ευτυχέστερους. ΄Οσο πιο ευγνώμων είσαι και πιο πολύ εκτιμάς αυτά που έχεις, τόσο πιο ευτυχισμένος είσαι! Κι αυτό θα ευχαριστεί πρώτιστα το στενό σου περιβάλλον και τον Ουράνιο Πατέρα σου.
Στάσου και σκέψου για λίγο όλους εκείνους που περνούν τη ζωή τους κτυπημένοι από κάποια αρρώστια, χωρίς κάποιο ζεστό ρούχο, ένα ανθρώπινο γεύμα, χωρίς την αγάπη των συγγενών που είναι μακριά, ενώ εσύ τα έχεις όλα αυτά σε αφθονία κι όμως δεν είσαι ικανοποιημένος.
Και πάνω απ’ όλα πότε στάθηκες και εξέφρασες την ευγνωμοσύνη σου στο Θεό για την «ανεκδιήγητο δωρεά Του», το Σωτήρα Χριστό, που έστειλε στον κόσμο για να γίνει Σωτήρας μας από την αμαρτία. Ο άνθρωπος τότε μόνο μπορεί να είναι πραγματικά ικανοποιημένος όταν δεχτεί την απελευθέρωσή του από το ζυγό της αμαρτίας. Ο Θεός, ως ανταπόδοση δεν θέλει τίποτα από εμάς, το μόνο που θέλει από σένα είναι η απόφασή σου να ανοίξεις την καρδιά σου και με μετάνοια και πίστη να δεχτείς τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα και Κύριο σου. Και τότε, μόνο τότε, θα είσαι πραγματικά ικανοποιημένος και στα λίγα και στα πολλά και θα ξέρεις ποιος είναι ο προορισμός σου στη γη. Θα γνωρίζεις γιατί ήρθες, ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σου και θα έχεις τη βεβαιότητα για το πού θα περάσεις την αιωνιότητα.
