Σφήνες του Αφεντούλη
Κυριακή, 25 του περασμένου Σεπτέμβρη, πρωινές ώρες, επισκέφτηκε τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη, κι «εκτόξευσε», ασθμαίνων, το βασανιστικό ερώτημα που τον κατέτρυχε, αναφωνώντας: «Βλέπεις “Ακραίως”;».
«Αν εννόησες το οπτικό πεδίο της στήλης, ήταν είναι και θα παραμείνει ευρύ. Συνεννοηθήκαμε;» υπενθυμίσαμε, λοιπόν, ως οφείλαμε, αναγνώστες μου, κι έτσι οπλιστείτε με υπομονή, καθόσον ακολουθεί γριφώδης διάλογος, όπου:
Άναψαν τα πνεύματα γι’ αδύναμων τα γεύματα.
– Δεν αφήνεις τα οπτικά πεδία μπας και βγάλουμε άκρη με τα «παιδία», από τηλεοράσεως;
– Να βγάλουμε άκρη, «ακραίως», καλό, ε(!), ή γενικώς;
– «Ακραίως», το είπαμε.
– Προτιμώ να εστιάζω στο κέντρο, καθόσον τα άκρα βλάπτουν σοβαρά τον δημόσιο βίο, έως ορίων αλληθωρίσματος, αμφιβάλλεις δημοκράτη μου;
– Αμάν! Παρεξήγηση, μεγάλη παρεξήγηση, τις εστιάσεις μέσα! Διότι, είχα κατά νου την εκπομπή του Τάκη Χατζή στο «ΣΚΑΪ».
– Και γιατί το φύλαξες απόκρυφο, όταν στις ενυπόγραφες – άρα σοβαρές – ενημερώσεις λέμε, ασμένως «ΝΑΙ», ως γνωστόν, κι ας επιδείξουν κατανόηση οι καλοί συριζαίοι για την αποστροφή τού προσώπου μας από αμερόληπτης, λέμε τώρα, ΕΡΤ. Όμως, η ποικιλία, απαλλαγμένη «δηλητηριωδών» χαρακτηριστικών, διευκρινίζουμε, προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, κάνει καλό στην υγεία, ή μήπως όχι;
– Τέλος πάντων. Αφού, βλέπεις, όλο και θα είδες τη φιλήσυχη πλην ετοιμόλογη, Πειραιώτισσα γαρ, βουλεύτρια τής Κουμουνδούρου, Εύη Καρακώστα, να αναχαιτίζει, ενώπιον του εκπροσώπου Τύπου των σοσιαλιστών, Παύλου Χρηστίδη, και του επίσης Πειραιώτη βουλευτή των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων», Δημήτρη Καμμένου, τις «βολές» του διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, Μακάριου Λαζαρίδη, εξ αφορμής δημοσιογραφικής αποκάλυψης για φημολογούμενη αλλαγή στη σίτιση των προσφύγων της Λέρου (σ.σ. και όχι μόνον), υπέρ εταιρειών με κύκλο εργασιών 3 εκατομμύρια οχτακόσιες χιλιάδες ευρώ το λιγότερο, αν ακούσαμε καλά, (αριθμός 3.800.000, πολλά λεφτά, και πού να τα βρουν οι ντόπιοι επιχειρηματίες του κέτερινγκ, που σιτίζουν ποιοτικά τους ξεριζωμένους, δι’ εξοικονομήσεως, αμ πώς!), οπότε καλημερίζω και στη βάση μου γυρίζω.
Συγγνώμη, λοιπόν, για την κατάχρηση του χρόνου σας, αλλά:
Φεύγω, εγώ ο χορηγός.
Αφού για το κουβέρνο είμαι ξένος πια
και δε χωράω στων γευμάτων τη δουλειά,
φεύγω σαν ευεργέτης ξεπεσμένος,
ξένος, για πάντα ξένος.
Εμέ που ήμουν χουβαρντάς,
σαν δεν μου φτάνει ο παράς,
θα μ’ αποπέμψει ο λεφτάς.
Εμέ, τον φίλο χορηγό,
με καθιστάτε περιττό,
απόκληρο και ξεπεσμένο,
ξένο, για πάντα ξένο.
Μα εγώ ο ξένος που εργάστηκα σκληρά,
με του κουβέρνου θα κοιμάμαι τον σεβντά,
κι αν με περάσατε «σταθμό λησμονημένο»,
στην κάλπη, η μιλιά τού ξένου, για πάντα ξένου,
ενημέρωσε, σε παράφραση λαϊκής επιτυχίας του παρελθόντος, υποδυόμενος τον ρόλο αδικημένου μικρομεσαίου, ο μικροσυνταξιούχος «Μήτσος», για τον οποίο σκαρφιστήκαμε τον ανωτέρω διάλογο, όπως θα καταλάβατε ήδη, αναγνώστες μου, κι ας το έχουν υπόψη οι πολιτικοί μας, κυβερνώντες κι αντιπολιτευόμενοι.
Διότι, καλή η παρέμβαση (σ.σ. στην εκπομπή, ε! Από «σφηνών» κάτι τέτοια τα γράφουμε μόνοι, για να μην ξεχνιόμαστε!) του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας, Δημήτρη Βίτσα, που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, ομολογούμε, αλλά όσο οι αντιπαραθέσεις σε υπερβολές εδράζονται οι προσεχείς εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, ακυβερνησία απεργάζονται, δείτε και το τοπίο των τελευταίων δημοσκοπήσεων.
Δείτε το και θυμηθείτε το!….
