Από πολύ μικρό παιδί άρχισε στη γειτονιά του να πρωτοπαίζει με πάνινη μπάλα. Αυτήν αγάπησε πολύ, την είχε για συντροφιά, για αληθινό φίλο. Την κτυπούσε όμως ο πεισματάρης αλύπητα στον τοίχο τού σπιτιού του, γιατί ήθελε έτσι να δοκιμάσει εάν είχε δύναμη στα πόδια του.
ΚΑΤΕΡΙΝΗ (Του ανταποκριτού μας κ. Ντ.Γκουγκουρέλα).
Άλλοτε πάλι τη χάιδευε με το κεφάλι, με το στήθος, με τα γόνατα, θέλοντας να δείξει με τί καταπληκτική άνεση έπαιζε τη φτωχή του αυτή μπαλίτσα. Όλοι όσοι περνούσαν, σταματούσαν έκθαμβοι μπροστά στον πιτσιρικά για να θαυμάσουν το παιχνίδι του, την όρεξή του, την τέχνη του και όλοι τους ομολογούσανε πως μια μέρα θα γίνει παίκτης απ’ αυτούς που περνούν «με το σπαθί τους» στη λίστα τής ιστορίας των ποδοσφαιριστών μας.
Κι αλήθεια, δεν άργησε ο χρόνος να το δείξει. Τον έφερε το 1958 στον Όλυμπο, από όπου επίσημα πλέον αρχίζει την ποδοσφαιρική του ζωή. Το πρώτο παιχνίδι στην α’ ομάδα το έκανε εναντίον τού Μακεδονικού Κοζάνης για το κύπελλο. Και η τοπική νίκησε με 2-1.
Όλοι τότε οι φίλαθλοι θαύμασαν τον μικρό Γιαννάκη για την ταχύτητα, για την άνετη τρίπλα και το τρομερό σουτ.
Η πρώτη αυτή ωραία του εμφάνιση, δικαιολογημένα ξέσπασε σε έναν ακράτητο ενθουσιασμό και σε μια απερίγραπτη χαρά, μια που στο βάθος τού ποδοσφαιρικού κατερινιώτικου ορίζοντα ανέτειλε ένα μικρό αστεράκι με πολύ λαμπρό φως.
Στο δειλό ξεκίνημα τον βοήθησαν ο Καραβέργος και ο Θεοδωρίδης. Ιδίως ο Θεοδωρίδης επέμενε πολύ στη χρησιμοποίησή του, γιατί πίστευε πως βρέθηκε ο άξιος αντικαταστάτης τού άλλοτε διακριθέντος Σιδηρόπουλου.
Έτσι ο Γιαννάκης γίνεται πολύτιμο στέλεχος της βασικής επιθετικής πεντάδος στην οποία πάντοτε ιδιαίτερα διακρίνεται για τα πλούσια ποδοσφαιρικά του προσόντα.
Με την τέχνη και το δυνατό σουτ κέρδισε τη συμπάθεια και την αγάπη και την εκτίμηση των φιλάθλων οι οποίοι επίμονα εζήτησαν από τη Διοίκηση του Πιερικού να ζητήσει επίσημα από τον τοπικό Απόλλωνα τη μεταγραφή τού Φελεκίδη.
Το αδελφό σωματείο, ως δείγμα τής αγάπης του, πρόθυμα πρόσφερε τον φόρβερ του στη δύναμη του Πιερικού και η μεταγραφή αυτή σκόρπισε χαρά στα πλήθη, μια που απόλυτα πιστεύουν πως ο ποδοσφαιριστής αυτός θα δυναμώσει την επιθετική κρούση τού λαοφιλούς Πιερικού.
Πράγματι, είναι χωρίς αμφιβολία μια πολύτιμη μονάδα που θα προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στη δύσκολη Πιερική αποστολή που σε λίγο πρόκειται να αρχίσει.
Προχθές, ενώ βάδιζα στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, βλέπω στο «Στέκι των αρρώστων», στο ζαχαροπλαστείο «Γιαννάκη», σε μια γωνιά. Τον πλησιάζω κρατώντας στο χέρι μου μολύβι και χαρτί.
Πονηρεύτηκε… ο πονηρός.
Γιαννάκης Φελεκίδης: Φαίνεται πως θέλεις να με ρωτήσεις κάτι…
Ντίνος Γκουγκουρέλας: Ναι. Θέλω να μάθω τις πρώτες σου εντυπώσεις από το νέο σου Πιερικό περιβάλλον.
Γιαννάκης Φελεκίδης: Είναι άριστες. Όλοι οι ποδοσφαιριστές με αγαπούν… και εγώ όμως τους αγαπώ, γιατί όλοι τους είναι καλά παιδιά… σαν αδέλφια ζούμε την ωραία Πιερική ζωή περιμένοντας την έναρξη του πρωταθλήματος.
Ντίνος Γκουγκουρέλας: Για τους φιλάθλους;
Γιαννάκης Φελεκίδης: Δυστυχώς, γρήγορα ενθουσιάζονται και πιο γρήγορα απογοητεύονται. Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα, και για το καλό τής Κατερίνης θα πρέπει να σβήσει μια που όλοι τους ξέρουνε πως οι καλοί φίλαθλοι στις δύσκολες στιγμές φαίνονται. Γι’ αυτό, στον τιτάνιο αγώνα τής Α’ Εθνικής ζητούμε πάντα την ηθική τους συμπαράσταση που θα μας δώσει κουράγιο, δύναμη και πνοή στον αγώνα για τη νίκη που ασφαλώς θα τους δίνει χαρά και συγκίνηση.
Ντίνος Γκουγκουρέλας: Τί γνώμη έχεις; Θα μπορέσεις να παίξεις στην επίθεση του Πιερικού;
Γιαννάκης Φελεκίδης: Γιατί; Είναι δύσκολο;
Ντίνος Γκουγκουρέλας: Ασφαλώς είναι πολύ δύσκολο, διότι υπάρχουν πολλοί που διεκδικούν θέση.
Γιαννάκης Φελεκίδης: Όχι. Δεν είναι δύσκολο, όταν υπάρχει θέληση, επιμονή και προσπάθεια για έναν σκοπό, για ένα όνειρο: Να παίξω στον Πιερικό! Αυτό θα το κατορθώσω!
Ντίνος Γκουγκουρέλας: Μήπως θέλεις να πεις κάτι για τους νέους σου φίλους;
Γιαννάκης Φελεκίδης: Είμαι νέος, θα τους πω όμως ένα μεγάλο τους μειονέκτημα, μια που έχω απέναντί τους το θάρρος τής γνώμης. Παίζουν νωθρά, χωρίς δύναμη και τσαγανό. Εάν στην τέχνη τους προσθέσουν τη δύναμη, τότε το Εθνικό μας Στάδιο θα γνωρίσει ασφαλώς πολλές λαμπρές ημέρες. Και η ποδοσφαιρομάνα Κατερίνη θα μετατραπεί «σε απόρθητο κάστρο».
Ντίνος Γκουγκουρέλας: Αυτό όλοι μας το αναγνωρίζουμε. Τί πρέπει όμως να γίνει;
Γιαννάκης Φελεκίδης: Οι ποδοσφαιριστές τού Πιερικού να παίζουν με ψυχή εάν θέλουμε να κερδίσουμε στο εθνικό μας πρωτάθλημα τη θέση που μας ανήκει.
Ντίνος Γκουγκουρέλας: Πώς κρίνεις τον Γιουγκοσλάβο μας προπονητή κ. Αλέξανδρο Πέτροβιτς;
Γιαννάκης Φελεκίδης: Είναι ακόμη νωρίς για να εκφέρουμε θετική γνώμη. Πάντως όμόμωςίναι ευγενής, εργατικός και φιλότιμος. Πρέπει όλοι μας να τον βοηθήσουμε για να πάμε μπροστά.
Και ενώ συνεχίζουμε τη διαλογική αυτή συζήτηση με τον συμπαθή Γιαννάκη, έρχεται στην παρέα μας ο Γιώργος Κεφαλίδης. Πολύ ορεξάτος, χαρούμενος για μια λαμπρή επιτυχία.
«Έτσι είναι πάντοτε», λέει ο Γιαννάκης, «χαίρονται για τη μεγάλη τους ζωή».
Ντίνος Γκουγκουρέλας: Λοιπόν, Γιωργάκη, πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Γιώργος Κεφαλίδης: Πιστεύω.
Ντίνος Γκουγκουρέλας: Σε τί;
Γιώργος Κεφαλίδης: Πως η αγαπημένη μας ομάδα θα βρίσκεται στους 10 με 12 πρώτους. Είμαι βέβαιος πως στο γήπεδό μας πολλές μεγάλες ομάδες θα γευθούν την πικρή ήττα.
Γιαννάκης Φελεκίδης: Ας το ευχηθούμε. Αυτό θέλουμε. Κι αυτό μάς ζητούν οι φίλαθλοί μας. Δεν πρέπει με την αδιαφορία να τους ποτίσουμε την πίκρα, τη θλίψη και την απογοήτευση. Άλλωστε, μόνο το ενδιαφέρον, η θέλησις, η αγάπη και η εργασία για τον Πιερικό θα μας χαρίσουν αλησμόνητες για τη ζωή αθλητικές στιγμές.
Σηκώθηκα, λέει ο Ντίνος Γκουγκουρέλας, ευχαρίστησα τους δύο αυτούς λεβέντες, τους χαιρέτισα και ευχήθηκα στο νέα απόκτημα του Πιερικού, τον Γιάννη Φελεκίδη, καλή επιτυχία και γρήγορα να φορέσει τη φανέλα τής Εθνικής Νέων.
