Υποθέτω, όχι εγωιστικά αλλά με ευγενική επίκληση της μνήμης των φίλων αναγνωστών και των διαχειριστών-εκδοτών που δυο φορές κάθε εβδομάδα ανέχονται την παρουσία μου εδώ στον αγαπημένο αυτό διαδικτυακό τόπο που με φιλοξενεί, ότι αρκετοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες θα θυμούνται την τηλεοπτική εκπομπή με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Επικοινωνώ, άρα υπάρχω» που έκανα, χωρίς χρηματική αμοιβή, επί μια τριετία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 κάθε Σάββατο βράδυ στην ΕΤ-3.
Γεωπολιτικό-οικονομικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου
Εκείνο τον τίτλο μετέφερα στο γνωστό βιβλίο μου «Επικοινωνώ άρα υπάρχω: Ηγεσία, Επικοινωνία και Δημόσιες Σχέσεις» που κυκλοφόρησε σε 10 εκδόσεις και χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα ως Πανεπιστημιακό σύγγραμμα σε μαθήματα μάνατζμεντ, επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων.
Όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες παρακολουθούμε επί πέντε μέρες να καίγεται και πάλι η αγαπημένη Πατρίδα μας Ελλάδα, από βόρειο-ανατολικά μέχρι νότια, με αρχή την και Εθνικά ευαίσθητη περιοχή του Έβρου, αφού τον Ιούλιο την είδαμε να καίγεται βόρειο-δυτικά από την Κέρκυρα μέχρι τη Ρόδο…
Και αφού χόρτασα πια με αναφορές στο «Επιτελικό Κράτος» και αναφορές σε συστήματα πρόληψης και έγκαιρης καταστολής πυρκαγιών αποφάσισα να αντικαταστήσω στο σημερινό μου κείμενο το ρήμα «Επικοινωνώ» με το ρήμα «Αυταπατώμαι» αφιερώνοντάς το και στους Πολιτικούς μας Ηγέτες και σε εμάς τον Λαό.
Μας επισκέφθηκε ο Πρόεδρος της Ουκρανίας κ Ζελένσκι ο οποίος ως Ηγέτης της δικής του Πατρίδας και του δικού του Λαού έχει εμπλακεί σε μια πολεμική αναμέτρηση που ήδη κόστισε 500,000 νεκρούς και τραυματίες (και καταστροφές υποδομών ύψους 500 δισ. ευρώ) ενώ ταυτόχρονα επιβάρυνε εμάς τους Ευρωπαίους και άλλους Λαούς πρωτοφανή ακρίβεια ενέργειας και αγαθών και αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας η αγωνία του εάν, πότε και πώς θα τελειώσει αυτός ο «άτυπα» Ρώσο-Νατοϊκός Πόλεμος και εάν θα δούμε και χρήση μικρής κλίμακας πυρηνικών όπλων!…
Επειδή το δράμα των πυρκαγιών δεν το επιτρέπει θα ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη, καθώς τολμώ να τοποθετηθώ με μια ικανή δόση Αριστοφανικού χιούμορ ακριβώς επειδή η πραγματικότητα το απαιτεί. Σίγουρα το δράμα που εξελίσσεται στα οικονομικά δεδομένα της Ευρωζώνης, αρχής γενομένης από την Ελλάδα μας, που εκπροσωπεί το 2% στο Ευρωπαϊκό ΑΕΠ, δεν μπορεί να θεωρηθεί κεραυνός εν αιθρία!…
Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσαμε τόσο γρήγορα, λες και είμαστε φίλες και φίλοι αναγνώστες σε μεταφορική έννοια «χρυσόψαρα», την ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ έλλειψη επιχειρηματικής ηθικής και δεοντολογίας που κατέστρεψαν σε μια βραδιά γίγαντες Αμερικής και Ευρώπης, όπως την Lehman Brothers, την Enron, την Parmalat και αλλά λιγότερο γνωστά τραπεζικά ιδρύματα όταν πριν 15 χρόνια βιώσαμε το οικονομικό δράμα που μας έφερε τελικά στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (International Monetary Fund) και στα επώδυνα «Μνημόνια»» που θα συνεχίσουν να ξεπληρώνουμε εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας …
Εκείνα τα γεγονότα σηματοδότησαν, όπως φαίνεται, την αρχή μιας νέας περιπέτειας στον κόσμο των χρηματαγορών και όχι απλά και μόνο τον οδυνηρό επίλογο μιας κακόγουστης χίμαιρας που είχε αποδοθεί στην, ακόμη και σήμερα άγνωστη για την κοινή γνώμη, πρακτική της «δημιουργικής λογιστικής».
Αν μας έλεγαν οι κάθε λογής γκουρού της Οικονομίας, των Χρηματιστηρίων και του μάνατζμεντ ότι στην μεταφορική τέλεση του μυστηρίου του γάμου η σύζευξη χαρακτηριζόταν από το μοιραίο πάντρεμα της απληστίας που λίγο πολύ διακατέχει κάθε εαυτόν σεβόμενο παίκτη των απανταχού της γης χρηματιστηριακών αγορών με τη διεγερμένη σε επίπεδα κρεσέντο τάση της ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ με στόχο τον ποθητό ΓΡΗΓΟΡΟ πλουτισμό, τότε θα έπρεπε οι έγκριτοι οικονομικοί συντάκτες και δημοσιογράφοι που είχαν χαιρετίσει και είχαν κοινοποιήσει σε παγκόσμια κλίμακα το γεγονός να μας είχαν ανακοινώσει ταυτόχρονα ότι ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ ήταν τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη των μεγάλων διεθνών τραπεζικών οργανισμών και «ιερείς» οι κατέχοντες τους θώκους της εξουσίας πολιτικοί ηγέτες (όπως ο τότε Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τσέινι), τότε, πιστέψτε με, θα παραδεχόμουν ότι «ο αρραβώνας της διαπλοκής της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και των ΜΜΕ, επιτέλους, ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ με ΓΑΜΟ, αλλά ποιος θα πληρώσει τον «βαρκάρη;»
Το θέτω ευθέως αλλά χωρίς φόβο και πάθος: Είμαστε όχι μόνο εμείς οι Έλληνες αλλά και οι υπόλοιποι Λαοί της Ευρώπης και της Δύσης τόσο επιρρεπείς στο να «Αυταπατώμεθα;» Θα θέσω σε δημόσια συζήτηση το γεγονός ότι δυστυχώς ότι κάποιοι συνάνθρωποί μας ανάμεσα στους πολλούς που φιλοξενούνται σε Ψυχιατρικά Ιδρύματα «αυταπατώνται» πιστεύοντας και διακηρύσσοντας ότι οι άλλοι είναι ‘τρελοί’ εκτός από τους ίδιους…
Σας θυμίζω το ιστορικό γεγονός, το οποίο όπως κάθε οδυνηρή εμπειρία το «θάψαμε» στο συλλογικό μας υποσυνείδητο του ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ που συνόδευσε την ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΑΧΥΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ στο Ελληνικό χρηματιστήριο επί Πρωθυπουργίας του κ Σημίτη και των εκσυγχρονιστών του…
Πράξεις που μέχρι χθες ήταν ΤΑΜΠΟΥ και άτομα που γίνονταν αντικείμενα χλευασμού από καθηγητές σχολών διοίκησης επιχειρήσεων, οικονομικών και νομικών επιστημών προέκυψαν ως «σωτήρες» κάθε φορά που χρειαζόταν βάναυση κακοποίηση, σε συμβολικό επίπεδο, όχι μόνο προσώπων αλλά και θεσμών προέκυψαν ως «Πολιτικοί Ηγέτες και γκουρού του μάνατζμεντ» επιδεικνύοντας την ικανότητα να διοικούν «σφάζοντας», να αναδεικνύουν το μαύρο ως άσπρο και να επιδαψιλεύει τιμές σε μαζοχιστές που υποκύπτοντας στην αμαρτία της απληστίας καθαγιάζουν «Αυταπατώμενοι» την πορεία στον οικονομικό γκρεμό ως Ηγετικό στυλ και μάνατζμεντ υψηλού επιπέδου…
Κλείνοντας ζητώ και πάλι συγγνώμη και ερωτώ, μήπως τελικά αυτή η διαδικασία της εξαπάτησης των «ερωτικών συντρόφων» ή μάλλον των «οικονομικών συμπαικτών» είναι η τελική είσπραξη της τρέχουσας κακοδαιμονίας εφόσον επήλθε έστω σε συμβολικό επίπεδο η εξίσωση της γεωπολιτικά διεθνούς «συμπαράστασης» με τις επιχειρηματικές και επενδυτικές δραστηριότητες καθώς όπως έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Ανέστη, μας επέβαλαν ΧΡΗΜΑ και ΣΕΞ ως Υπέρτατες αξίες» που φιλοξενήθηκε εδώ στον αγαπημένο χώρο όποιος «αυταπατώμενος» δεν το δέχεται πρέπει επιεικώς να χαρακτηρισθεί «αθεράπευτα ρομαντικός» ενώ ουσιαστικά και συμπεριφέρεται και είναι απλούστατα … Βλαξ;
