Με ανοιχτή επιστολή του απευθύνεται για τελευταία φορά ως συνδικαλιστής προς τους συναδέλφους του της ΔΕΗ ο Γιώργος Αδαμίδης για χρόνια ενεργό στέλεχος στο συνδικαλισμό της Δημόσιας Επιχείρησης.
Με κάποια πικρία αναφέρει:
Σήμερα απευθύνομαι για τελευταία φορά προς όλους σας χρησιμοποιώντας αυτή την προσφώνηση.
Τα φετινά εξηκοστά γενέθλιά μου συνοδεύονται με την αποχώρησή μου από την ενεργό δράση ως εργαζόμενος της ΔΕΗ. Ήταν το “δώρο” που μου επεφύλασσε η Διοίκηση του κ. Στάσση κοινοποιώντας μου με δικαστικό επιμελητή την προειδοποίηση καταγγελίας της σύμβασης εργασίας μου, στην περίπτωση που δεν αποχωρήσω οικειοθελώς από την Επιχείρηση εντός της ημέρας.
Έχοντας ασφαλιστεί για πρώτη φορά το 1982 και με δεδομένο ότι έχω πραγματοποιήσει περισσότερες από 210 ημέρες απεργίας, προκειμένου να συνταξιοδοτηθώ με πλήρη σύνταξη, (σύμφωνα με την σχετική βεβαίωση του ΕΦΚΑ), έπρεπε να παραμείνω ως εργαζόμενος μέχρι τη συμπλήρωση του 61ου έτους.
Το ζήτησα από τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΔΕΗ Α.Ε. όχι ως χάρη ή εξυπηρέτηση αλλά ως κάτι που μου το οφείλει η Διοίκηση, σύμφωνα με την πάγια τακτική που ακολουθήθηκε σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις.
Παρόλο που οι αρμόδιες διοικητικές υπηρεσίες της εταιρείας ετοίμασαν σχετική εισήγηση, ο Πρόεδρος επιδεικνύοντας απαξία και εκδικητικότητα για τη συνδικαλιστική μου στάση και δράση αλλά και την μέχρι προ πενταμήνου ιδιότητά μου, έδωσε εντολή μέσω των νεόφερτων στελεχών της αγοράς στην ιεραρχία της επιχείρησης, να μου επιδοθεί με δικαστικό επιμελητή η σχετική προειδοποίηση.
Γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να το δεχτώ ποτέ, για να δικαιολογήσουν τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις τους, μου πρότειναν να παραιτηθώ από τη ΓΕΝΟΠ και να υπηρετήσω ως ειδικό στέλεχος – σύμβουλος του κ. Στάσση για έναν ακόμη χρόνο. Τόλμησαν να σκεφτούν ότι θα μπορούσα, αφού παρέμεινα με τη στήριξη των εργαζόμενων επί οκτώ χρόνια Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ, να κάνω στο τέλος του επαγγελματικού μου βίου τον υποτακτικό της Διοίκησης. Μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Μάλλον δεν γνωρίζουν το νόημα των εννοιών “αρχές” και “αξίες”. Έτσι κι αλλιώς δεν θα καταλάβουν ποτέ ότι ο κόσμος τους και ο κόσμος μας δεν συναντιούνται πουθενά. Αναζητούν μάταια Εφιάλτες και Πραιτοριανούς σε λάθος ανθρώπους.
Τελειώνει λοιπόν σήμερα μια πορεία 37 και πλέον χρόνων. Ήταν Δευτέρα 17 Μάρτη του 1986 όταν πέρασα το κατώφλι της μεγαλύτερης βιομηχανικής επιχείρησης της χώρας. Της Επιχείρησης που δημιουργήθηκε για λόγους δημοσίου συμφέροντος, έτσι όπως αναφέρει ο ιδρυτικός της νόμος τον Αύγουστο του 1950.
Προσλήφθηκα ως Τεχνικός Ορυχείων Τ4/Θ στο Ορυχείο Καρδιάς. Η ανάγκη για βελτίωση των εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών εργασίας που επικρατούσαν και συνεχίζουν να επικρατούν στους χώρους και τις εγκαταστάσεις των Ορυχείων με οδήγησαν στην ενεργό συνδικαλιστική δράση. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, εντάχθηκα στην ΤΔΕ Ε.Τ.Ε ΟΡΥΧΕΙΟΥ ΚΑΡΔΙΑΣ.
Το 1987 αποτέλεσα ιδρυτικό μέλος του Εργοστασιακού Σωματείου Λιγνιτωρύχων και το 1996 του Περιφερειακού Σωματείου Ενέργειας ΔΕΗ “ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ”.
Για την έντονη συνδικαλιστική μου δράση οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ με τίμησαν με την ψήφο τους εκλέγοντάς με ως εκπρόσωπό τους:
Πρόεδρο του Τοπικού Εργασιακού Συμβουλίου (Τ.Ε.Σ.) Ορυχείων Καρδιάς, 1990 -1996.
Πρόεδρο του ΣΩ.Π. ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ Ορυχείων Καρδιάς 1996 – 2003
Αντιπρόεδρο του Δ.Σ. του ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ 2003 – 2007
Πρόεδρο του Δ.Σ. του ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ 2007 – 2015.
Παράλληλα με την Συνδικαλιστική μου Δράση το 2010 οι πολίτες της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης με εκλέγουν Περιφερειακό Σύμβουλο της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας.
Το 2015 σε μια κρίσιμη περίοδο για το συνδικαλιστικό κίνημα της ΔΕΗ ανέλαβα την θέση του Προέδρου της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ, την οποία υπηρέτησα μέχρι τον Μάρτιο του 2023.
Προσπάθησα να επαναφέρω το ανώτατο συνδικαλιστικό μας όργανο στο δρόμο της οικονομικής οργάνωσης και τάξης.
Έδωσα όλες μου τις δυνάμεις να επανακάμψει το κύρος και η αξιοπιστία της συνδικαλιστικής ιδιότητας που είχε απαξιωθεί δραματικά το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Υπερασπίστηκα τον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ και ανέδειξα όσο πιο έντονα μπορούσα τα προβλήματα όλων των συναδέλφων.
Για το σκοπό αυτό διαπραγματεύτηκα και υπέγραψε ως Πρόεδρος του Σπάρτακου και της ΓΕΝΟΠ τις τρεις τελευταίες Συλλογικές Συμβάσεις, η αξία των οποίων αναγνωρίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων.
Μεταξύ των άλλων η καθιέρωση εφεξής της κάρτας σίτισης και της πρόσθετης Ασφαλιστικής κάλυψης των εργαζομένων και των οικογενειών τους αποτελούν σήμερα πρότυπα συνδικαλιστικής δράσης.
Πιστεύω ότι υπηρέτησα τους εργαζομένους και το Συνδικαλιστικό Κίνημα με Ήθος, Συνέπεια και Δυναμισμό.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Οι δρόμοι μας συναντήθηκαν άπειρες φορές στο παρελθόν. Οι αγωνίες μας, οι κοινές προσπάθειες για να βελτιώσουμε τις εργασιακές μας συνθήκες, οι αγώνες που δώσαμε για το κοινωνικό σύνολο και για το δημόσιο αγαθό του ηλεκτρισμού αποτελούν ένα μοναδικό και αξέχαστο συναίσθημα που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος από θέσεις ευθύνης.
Αισθάνομαι μεγάλη την τιμή που μου κάνατε να σας εκπροσωπήσω στα ανώτερα και ανώτατα συνδικαλιστικά μας όργανα.
Σας ευχαριστώ όλους γι’ αυτό και είμαι σίγουρος πως και στο μέλλον θα ανταμώνουμε συχνά προσπαθώντας να κάνουμε την κοινωνία μας πιο δίκαιη.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες αξίζουν σε όλους τους συνεργάτες μου που έβαλαν πλάτη και στήριξαν το σχεδιασμό και τις επιλογές μου για όσα διάστημα βρέθηκα σε υψηλές θέσεις ευθύνης.
Χρωστάω πάρα πολλά στο Σωματείο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ που με ανέδειξε ως πρώτο μεταξύ ίσων.
Εύχομαι σε όλες και όλους υγεία και ασφαλή εργασία.
Γιώργος Αδαμίδης
τ. πρόεδρος ΓΕΝΟΠ /ΔΕ
