Γράφει ο Νίκος Ναχόπουλος
Δάσκαλος
Πάνε σαράντα μέρες που έφυγε από κοντά μας ο αγαπητός φίλος Γιάννης Μεγαλόπουλος (19 του Οκτώβρη). Έφυγε σεμνά και αθόρυβα, όπως ακριβώς έζησε και τη ζωή του, πλην όμως ξαφνικά και απρόσμενα. Και παρότι έχουν περάσει τόσες μέρες ακόμη δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την απουσία του.
Γεννήθηκε στη Νέα Τραπεζούντα Πιερίας το 1955. Αυτό είναι το χωριό του. Εκεί έζησε τα πρώτα του χρόνια και αφού έκανε τον κύκλο της ζωής του – αυτόν που του είχε ορίσει η μοίρα της ζωής – γύρισε εκεί και αναπαύεται πια στον τόπο που αγάπησε.
Παιδί προσφύγων από τον Πόντο. Οι παππούδες του έφυγαν πρόσφυγες κυνηγημένοι από την περιοχή του Όφεως της Τραπεζούντας και κατέληξαν σε τούτον εδώ τον τόπο – τον ευλογημένο τόπο – που τους δέχθηκε μαζί με τόσους άλλους ξεριζωμένους και στον οποίον πάλεψαν για να στεριώσουν. Για τον Γιάννη, όπως και για τόσους άλλους πια, ανατολή και δύση της ζωή του έγινε η Νέα Τραπεζούντα.
Παρόλα αυτά όμως ο Όφις και τα χωριά του ήταν πάντα στο νου και στην καρδιά του. Στις συζητήσεις πάντα η κουβέντα τριγύριζε γύρω από τον Πόντο, την Κρηνίτα, το Γίγα, τo Ζησινώ και τ’ άλλα χωριά της περιοχής. Τον Όφι τον αγαπούσε και τον θεωρούσε δεύτερη πατρίδα του. Ταξίδεψε ως εκεί αναζητώντας επίμονα τις ρίζες του. Μελετούσε, ερευνούσε και έγραφε για τον Όφι όποτε του δινόταν ευκαιρία.
Ο Γιάννης ήταν μια ευγενική παρουσία. Λεπτός, ευθυτενής στο ανάστημα, πρόσχαρος και πάντα χαμογελαστός. Άλλωστε η ευχή που συνήθιζε να λέει ήταν: «το χαμόγελο να μη λείπει από τα χείλη σου». Ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που χαίρεσαι να τους συναντάς και να συζητάς μαζί τους. Δεν ήταν εύκολος συνομιλητής. Η απορία, η αναζήτηση και η αμφισβήτηση κυριαρχούσαν πάντα σε κάθε συνομιλία του. Άλλοι τον είπαν ασυμβίβαστο, άλλοι ιδεολόγο, εγώ θα τον έλεγα απλά άνθρωπο σκεπτόμενο – στοχαστή, τον οποίο διέκρινε μια ειλικρινής και ανυπόκριτη διάθεση για ότι έλεγε ή έκανε.
Ήταν πάντα ευγενικός στη συμπεριφορά του, ήπιος και γενικά χαμηλών τόνων. Ο λόγος του ήταν απλός, κατανοητός, αλλά και μεστός και περιεκτικός. Παράλληλα όμως ήταν μαχητικός και αγωνιστής της ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της παιδείας, των ηθικών αξιών. Ήταν άνθρωπος που ομόρφαινε τη ζωή με τη στάση του, τη συμπεριφορά του, την προσφορά του στην οικογένεια, στους συγγενείς, στους φίλους, στην κοινωνία.
Ήξερε να υπομένει αλλά και να αγωνίζεται, να απαιτεί αλλά και να συμπαραστέκεται. Ήταν χαρακτήρας δυναμικός. Κατάφερνε να βάζει στόχους στη ζωή του και να τους πετυχαίνει. Πάντα κοίταζε τη ζωή με αισιοδοξία. Ακόμη και όταν μιλούσε για την γκρίζα πραγματικότητα, ακόμη και τότε αναζητούσε την αισιοδοξία. Είχε εμπιστοσύνη στη νέα γενιά, στα νέα παιδιά, και πάντα του άρεσε να συζητά μαζί τους και να τα ενθαρρύνει.
Έδωσε έντιμα τον αγώνα της ζωής μαζί με τη γυναίκα του και άφησε ένα καλό και τίμιο όνομα στην κοινωνία και στη δουλειά του. Δεν περιορίστηκε όμως μόνο στις επαγγελματικές του δραστηριότητες, αλλά μελετούσε, ερευνούσε, έγραφε και δημοσίευε. Αναζητούσε την αλήθεια. Μελετούσε την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, τον χριστιανισμό και τη σχέση του με άλλες θρησκείες, την τοπική μας ιστορία, την ιστορία του Όφεως. Ακόμη τον απασχολούσαν θέματα της ποντιακής διαλέκτου, της ποντιακής μουσικής, των ποντιακών εθίμων. Έτσι δικαιολογούνται και οι χιλιάδες τόμοι βιβλίων που αποτελούν τη βιβλιοθήκη του, αλλά και οι εκατοντάδες παλιοί πρωτότυποι χάρτες που έχει στη συλλογή του.
Τα ενδιαφέροντά του όμως δεν εξαντλήθηκαν μόνο σε αυτά. Αγωνιούσε για το περιβάλλον, για τη διάσωση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, για τις γλωσσικές διαλέκτους. Έθετε ερωτήματα σε πολλά από τα οποία δεν λάμβανε απαντήσεις. Αυτός όμως σαν φιλόσοφος νους συνέχισε μέχρι την τελευταία στιγμή να θέτει ερωτήματα, προβληματισμούς και διλήμματα.
Ο Γιάννης έκρυβε ένα μεγαλείο στην ψυχή του. Ήταν αριστοκράτης του πνεύματος και της διανόησης. Συνεχιστής μιας παράδοσης που ήθελε τον έμπορο να επενδύει όχι μόνο στο υλικό κέρδος αλλά και στην πνευματική πρόοδο τόσο του ιδίου όσο και του τόπου του. Η αγάπη του για το διάβασμα και το βιβλίο του πρόσφερε μια σημαντική μόρφωση, έναν σπάνιο χαρακτήρα, πολλούς φίλους και μια καλλιέργεια που τον έκανε να ξεχωρίζει.
Ας ευχηθούμε όλα όσα δεν πρόλαβε να ζήσει εδώ να του τα προσφέρει ο Θεός απλόχερα τώρα που τον έχει κοντά του. Εμείς όλοι, οι φίλοι και οι συγγενείς του, θα τον θυμόμαστε πάντα και θα αισθανόμαστε τυχεροί και ευγνώμονες που τον γνωρίσαμε.
Με την ευκαιρία της δημοσίευσης αυτής θα ήθελα να φανερώσω μια σκέψη που κάναμε κάποιοι από τους φίλους του. Σκεφτήκαμε σε ένα χρόνο από τη μέρα που έφυγε ο Γιάννης να οργανώσουμε στη μνήμη του μια ημερίδα με θέματα που τον απασχόλησαν και τον προβλημάτισαν. Εισηγητές θα είναι άνθρωποι που τον γνώριζαν και με τους οποίους υπήρχε μια αμοιβαία εκτίμηση. Για την καλύτερη οργάνωση και επιτυχία αυτής της ημερίδας δημιουργήθηκε το e-mail: megalopulos1@gmail.com μέσω του οποίου μπορεί κανείς να επικοινωνήσει και να καταθέσει σκέψεις, προτάσεις ή οτιδήποτε άλλο έχει κατά νου, το οποίο σχετίζεται με τη συγκεκριμένη σκέψη. Για το θέμα αυτό μπορεί επίσης όποιος θέλει να επικοινωνήσει με τον Πολιτιστικό Σύλλογο της Νέας Τραπεζούντας, με την οικογένεια του Γιάννη ή μαζί μου για τις σχετικές πληροφορίες.
Αγαπητέ φίλε Γιάννη Μεγαλόπουλε θα σε θυμόμαστε για πάντα!
Νίκος Ναχόπουλος
Δάσκαλος
