Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Θα μας ρουφήξουν το αίμα με το καλαμάκι το δεύτερο εξάμηνο. Φόροι και των γονέων. Κι ενώ οι πολίτες τρέχουν για να τα βγάλουν πέρα, στο υπουργείο οικονομικών ρίχνουν κάτι ύπνους ξεγυρισμένους.
– Κύριε υπουργέ τι θα κάνουμε με την φοροδιαφυγή;
– Θα την αναγγείλουμε!
-Μα το υπουργείο την έχει αναγγείλει πάνω από είκοσι φορές.
– Άρα το περιμένουν. Να μη τους απογοητέψουμε.
– Εννοώ πώς θα πιάσουμε τους φοροφυγάδες.
– Και γιατί να τους πιάσουμε; Εδώ έχουμε τους σίγουρους.
– Ναι αλλά το υποσχεθήκαμε!
– Αν ήταν μόνο αυτή η υπόσχεση καλά θα ήτανε.
– Ναι άλλα με το λαθρεμπόριο σε καύσιμα, τσιγάρα, πληρωμές με κάρτες και άλλα καλούδια κάτι θα βάζαμε στην άκρη.
– Ναι αλλά πρέπει να γνωρίζουμε αν αυτός που διαφεύγει είναι δικός μας ή πολιτικός αντίπαλος ώστε να τον κατατάξουμε σε δωρητή ή εγκληματία!
– Το βρήκαμε αυτό κύριε υπουργέ. Εμπνευστήκαμε από τη Βίβλο εκεί που ο Μωυσής έβαψε τις παραστάδες των σπιτιών των εβραίων με αίμα, για να μην μπει ο άγγελος κυρίου και σκοτώσει και τα δικά τους τα πρωτότοκα.
– Αυτό είναι πολύ ωραίο και διδακτικό αλλά με τόσα απορρυπαντικά δεν πιάνει το κόλπο.
– Μα το αίμα θα είναι ηλεκτρονικό. Θα κάνουμε ένα αρχείο «πελατών» που θα βάλουμε τους δικούς μας. Όταν θα βγαίνουμε για έλεγχο αμέσως θα γνωρίζουμε αν είναι δικός μας.
– Πολύ ωραία. Έτσι θα τα μοιραζόμαστε φίφτυ- φίφτυ κι όχι με το σύστημα της φαυλοκρατίας 4-2-4 δηλαδή 40% ο πελάτης, 20% το δημόσιο και 40% ο εφοριακός. Αυτό θα το εφαρμόζουμε στους αντιπάλους σαν 3-5-3. Κι έτσι το Δημόσιο δεν θα χάνει τουλάχιστον τα μισά! Αυτά όταν είναι συγκαταβατικοί.
– Κι αν δεν είναι;
– Κλάψε μάνα κλάψε με τη νύχτα με φεγγάρι.
– Ναι αλλά θα μας κατηγορήσουν για κομματικό κράτος.
– Γιατί πότε δεν ήταν κομματικό:
– Την λίστα Λαγκάρντ και τις άλλες θα τις προχωρήσουμε;
– Τρελός είσαι; Μετά τι θα απαντούμε όταν μας στριμώχνουν;
– «Δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε»!
– Ακριβώς!
– Ναι αλλά έτσι γυρνάμε στην εποχή Κουτσόγιωργα.
– Καλά θα ήταν, εγώ όμως νομίζω ότι πάμε ολοταχώς στην εποχή του Τζουμπέ!
– Ποιος ήταν αυτός.
– Ο πρώτος διδάξας. Ο παμμέγιστος κομματάρχης Δημ Βούλγαρης. Ερμήνευε το σύνταγμα όπως τον βόλευε, διόριζε δικούς του , έκανε συνεχή κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα κι όταν τον ρωτούσαν: «γιατί;» απαντούσε στα αρβανίτικα «άστε ντούα» δηλαδή «έτσι θέλω»! Ωραίοι καιροί….
