Γιάννης Παπαγεωργίου : Οι αδελφοί Κατσιμίχα, ο Πάνος και ο Χάρης, όπως είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια, βρίσκονται στο προσκήνιο της μουσική σκηνής έχοντας βγάλει μερικές από τις πιο όμορφες μπαλάντες στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι και μας συντροφεύουν κάθε στιγμή, στη χαρά ή στη λύπη.
Τους έχουμε κοντά μας απόψε και με μεγάλη χαρά θα κουβεντιάσουμε μαζί τους για τα τραγούδια τους και όχι μόνο
Ας αρχίσουμε την κουβέντα μας.
Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα σας ευχαριστούμε πολύ που μας δίνετε την ευκαιρία να πούμε λίγα λόγια και να ακούσουμε τη γνώμη σας.
Χάρης Κατσιμίχας : Κι εμείς ευχαριστούμε πολύ.
Πάνος Κατσιμίχας : Να είστε καλά.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Έχετε πάρει πολλά στοιχεία ελληνικά, τα οποία συνδυάζετε με το ροκ. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν και στοιχεία από δημοτικό τραγούδι στη μουσική σας;
Πάνος Κατσιμίχας : Τα στοιχεία από τη δημοτική παράδοση υπήρχαν κρυμμένα στα τραγούδια μας από παλιά, παραδείγματος χάριν στο τραγούδι «Γέλα πουλί μου». Ακολούθως με μια ιδέα του Χάρη υπάρχουν ένα ή δύο ατόφια δημοτικά τραγούδια που θέλαμε πάντα να τα τραγουδήσουμε και το κάναμε.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Αυτό είναι πολύ θετικό, γιατί οι νέοι άνθρωποι θα ακούσουν αυτά τα δημοτικά τραγούδια και θα γνωρίσουν ευρύτερα την παράδοσή μας, ώστε να μαθαίνουν και να επιστρέψουν στις ρίζες.
Πάνος Κατσιμίχας : Αυτό δε γίνεται μηχανικά, είναι κάτι που το νιώθουμε, μας ήρθε αυθόρμητα, σαν όραμα, σαν πράξη ζωής.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Είχα διαβάσει κάτι για το ρεφραίν στο τραγούδι σας «Γέλα πουλί μου», ότι έχει σχέση με τη Γερμανία και με κάποια σημαντική φάση της ζωής σας. Μπορείτε να μας πείτε αν ισχύει κάτι τέτοιο.
Χάρης Κατσιμίχας : Δεν ξέρω που το είχες διαβάσει και μου κάνει εντύπωση αυτό, γιατί είναι κάτι που το ξέρουν πολύ λίγοι. Εγώ ζούσα δέκα χρόνια στη Γερμανία, στο Βερολίνο και σπούδαζα, ο αδερφός μου βρισκόταν στη Γαλλία. Ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, είχα να δω τον αδερφό μου ένα χρόνο, τους γονείς μου πιο πολύ και αυτός ο στίχος γράφτηκε μες το δρόμο. Περπατούσα μες το δρόμο και ψιθύρισα αυτά τα λόγια σαν παρηγοριά στον εαυτό μου. Δεν ξέρω αν ταιριάζουν αυτά που είπα μ’ εκείνα που ξέρεις εσύ.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Ένιωθες κάποιο βάρος και είπες αυτό το «Γέλα πουλί μου»;
Χάρης Κατσιμίχας : Ένιωθα αυτό που νιώθουν όλοι οι άνθρωποι, όταν είναι μόνοι τους, όταν τα πράγματα τους έρχονται δύσκολα, όλοι μας έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις και έτσι αυθόρμητα ήρθε στο μυαλό μου αυτός ο στίχος «Γέλα πουλί μου», να ένα στοιχείο που έχει σχέση με τη δημοτική μας μουσική, χωρίς να το θέλω ψιθύρισα στον εαυτό μου, κάτι που είναι σαν δημοτικό τραγούδι.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Τα βασικά στοιχεία συμφωνούν μ’ αυτό που διάβασα. Από πού αντλείτε την έμπνευση, τα τραγούδια που γράφετε είναι αυτοβιογραφικά, προσωπικά, μήπως έχουν να κάνουν με κοινωνικά προβλήματα ή με κάτι άλλο;
Πάνος Κατσιμίχας : Τα θέματα με τα οποία καταπιανόμαστε δεν είναι όλα σχετικά με καταστάσεις που έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι.
Χάρης Κατσιμίχας : Είναι πράγματα που βλέπουμε γύρω μας και τα ζούμε όλοι μας, ορισμένα όμως τα έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι ολοκληρωτικά.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Θα σας κάνω μια προσωπική ερώτηση και τους δύο. Είστε δίδυμοι αδερφοί, πώς επικοινωνείτε; Φαντάζομαι ότι έχετε μεγάλη επικοινωνία, υπάρχει άραγε και τηλεπάθεια μεταξύ σας;
Πάνος Κατσιμίχας : Κοιτάξτε, παλαιότερα υπήρχε, μέχρι τότε που ήμασταν έφηβοι.
Χάρης Κατσιμίχας : Αυτό συμβαίνει στους πραγματικούς δίδυμους, συνέβαινε και σε μας, όσο μεγαλώνουμε, το φαινόμενο αρχίζει να απομακρύνεται λίγο, αλλά δεν έχει πάψει να υπάρχει.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Όταν γράφετε στίχους, πώς γίνεται αυτό, τους γράφετε μαζί, δημιουργείται τα τραγούδια σας οι δυο σας ή μόνος του ο καθένας;
Χάρης Κατσιμίχας : Να σας πω. Γίνεται με τρεις τρόπους.
Πότε γράφω μόνος μου εγώ και τα δίνω στον Πάνο να τα διαβάσει, να μου πει αν του αρέσουν.
Πότε γράφει μόνος του ο Πάνος και μου τα δίνει εμένα να τα διαβάσω.
Το τρίτο είναι αυτό το τηλεπαθητικό που λέγαμε, το οποίο ίσως να μην το καταλαβαίνει ο κόσμος, όμως κάποιοι δίδυμοι καταλαβαίνουν πολύ καλά τι λέω, καθόμαστε μαζί με τις κιθάρες στα χέρια, λέει κάποιος μια φράση που του αρέσει, συνεχίζει ο άλλος χωρίς συζήτηση. Μετά την παίρνει και την πάει παρακάτω ο άλλος και συνεχώς γίνεται το ίδιο.
Έτσι γράφουμε τραγούδια επιτόπου μαζί χωρίς καμιά συνεννόηση προηγουμένως. Όχι πάντα, το τονίζω, να μην το κάνουμε και θρίλερ, αλλά συμβαίνει τη μία από τις τρεις φορές.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Κάτι ακόμα. Η συνεργασία με κάποιους άλλους τραγουδιστές, ας πούμε το Γιώργο Νταλάρα, ήταν εμπορική, για να γίνετε πιο γνωστοί; Δε νομίζω να είχατε τέτοιο πρόβλημα για κάτι τέτοιο. Τι ακριβώς ήταν αυτό που σας ώθησε να κάνετε αυτήν τη συνεργασία;
Χάρης Κατσιμίχας : Κοιτάξτε, δεν είναι μόνο ο Γιώργος Νταλάρας που συνεργαστήκαμε. Είναι και ο Αντώνης Βαρδής, η Δήμητρα Γαλάνη, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Κώστα Τουρνάς, που πριν συμμετείχα εγώ σε ένα τραγούδι του, οι Πυξ Λαξ, από τα νεότερα παιδιά, είναι πάρα πολλές οι συνεργασίες μας με άλλους. Η συνεργασία μας με το Γιώργο Νταλάρα είναι από τις πιο γνωστές και ο κόσμος ξέρει μόνο αυτό. Δεν είχε καμία σχέση με χρήματα και τέτοια πράγματα αυτή η συνεργασία, γιατί ούτε ο Νταλάρας είχε ανάγκη από εμάς, ούτε εμείς από αυτόν.
Πάνος Κατσιμίχας : Απλώς, επειδή ο άνθρωπος αυτός, και θέλω να το τονίσω αυτό για μιαν ακόμη φορά, προτίμησε να τραγουδά στα γήπεδα με αρκετά φτηνό εισιτήριο, για να πηγαίνει ο κόσμος να τον βλέπει και να τον ακούει. Αυτός είναι ο λόγος που συνεργαστήκαμε με το Νταλάρα και κανένας άλλος.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Θα κλείσω αυτήν την κουβέντα, δεν θα πω τίποτα άλλο επί του θέματος. Θα πω μόνο έναν στίχο από ένα τραγούδι σας : «Εγώ δεν είμαι παρά ένας κουρασμένος στρατολάτης, ένας αποσταμένος περπατητής.»
Θα ήθελα να το σχολιάσετε, καθώς κλείνουμε αυτήν τη συζήτηση.
Χάρης Κατσιμίχας : «Να μη χάσουμε το ρομαντισμό μας.»
Πάνος Κατσιμίχας : Είναι ο ρομαντισμός αυτό που είπε ο Χάρης.
«Να μη σταματήσουμε ποτέ να είμαστε ονειροπόλοι»
Έχει μεγάλη σημασία νομίζω και ακόμη μεγαλύτερη για την εποχή που ζούμε, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, όπου τα όνειρα γκρεμίζονται και τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο.
Χάρης Κατσιμίχας : Η μόνη μας ελπίδα είναι να καταφεύγουμε στο όνειρο.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Δεν θα σχολιάσω περισσότερο. Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Πάνο και Χάρη Κατσιμίχα, σας ευχαριστώ πολύ.
Χάρης Κατσιμίχας : Ευχαριστούμε πολύ κι εμείς.
Πάνος Κατσιμίχας : Ευχαριστούμε πολύ.
